نگاهی گذرا به زمین از منظر قرآن (1)
نویسنده: سید عیسی مسترحمه
خالق هستی آسمان و زمین را که به هم پیوسته بودند، ؛ از هم جدا کرد؛ (1) زمین را در دو روز آفرید(2) و آن را همچون فرشی( 3) گستراند، (4) آن را گهواره ای (5) با برکت (6) برای زندگی انسان ها قرار داد، گهواره همیشه جنبانی (7) که از آن محافظت می شود. (8)
خداوند متعال در قرآن دوباره به زمین قسم یاد کرده است (9) و خلقت آن را حق(10) و هدفمند (11) می داند، خلقتی که هیچ گونه خستگی برای او به همراه نداشته است. (12) خداوند انسان ها را به تفکر در خلقت زمین دعوت می کند، (13) چرا که نشانه ای از نشانه های خدا(14) و گواهی بر نفی شرک(15) و بن بستی برای الحاد است. (16) خداوند متعال جای جای زمین را محل عبرت و پند معرفی می کند. (17) زمین قلمرو ولایت، (18) مالکیت(19) و علم خداست(20) اوست که در پایان آن را ارث می برد. (21)
قرآن زمین را مأمور (22) و مطیع (23) خداوند متعال می داند و آن را کارنامه ای از کارنامه های اعمال بندگان (24) معرفی کرده و به صندوقچه ای مانندش می کند که کلید آن به دست خداست (25) و اسراری در خود نهان دارد (26) که فقط خداست که بر آن آگاه است. (27)
از نگاه قرآن، زمین موجودی زنده است، (28)، می میرد(29)، و زنده (30) می شود، سخن می گوید (31) و با او سخن گفته می شود(32)، گریه می کند(33)، و همانند هر آن کس (34)، و هرآنچه (35)، در آن است، تسبیح الهی می گوید. (36) و چون مادری مهربان فرزندان خویش را در بغل گرفته، (37) این سو و آن سو می برد (38)، و به آنها غذا می دهد (39)، البته در تمام این کارها از پرودگارش اجازه می گیرد. (40)
قرآن خلقت زمین را بزرگتر از خلقت انسان می داند، (41) ولی زمین با این عظمت تاب تحمل امانت الهی را نداشت و این انسان ظلوم و جهول بود، که آن را امانت را قبول کرد(42).
خداوند انسان را نماینده خویش بر روی زمین معرفی کرده، (43) و هرآنچه در آن است از مسخر و رام او قرار داده است. (44) و آنرا برای عبادت بندگان گسترانده و پهن کرده است. (45)
زمین نیز همانند هرآنچه غیر از خداست، (46) أجل و پایانی دارد. (47) آن هنگام که زمین کشیده شده (48)، و به لرزه می افتد (49) و آنچه در خود پنهان کرده بیرون می افکند. (50) کوه ها نیز که میخ های زمین اند(51)، از جا کنده می شوند(52)، به راه می افتند. (53)
سپس به هم برخورد می کنند(54)، و همانند پشم زده شده (55)، ریز ریز گردیده (56)، و به صورت غبار، پراکنده می شوند (57)، آنگاه است که زمین به چیز دیگری تبدیل
می شود. (58) در آن زمان هم، زمین در قبضه قدرت الهی است (59) و نور اوست که زمین را روشن می کند. (60)
نقل قول
