استدلال علی علیه السلام بر خلافت خود(پاسخی به اهل سنت)
یکی از سوالات که اهل سنت از شیعه می کنند این است که اگر امام علی خلیفه پیامبر اکرم است و پیامبر در روز غدیر او را به جانشینی خود انتخاب کرد,چرا در هیچ جایی امام علی از خلافت خود سخنی به میان نیاورد؟
جواب:
در موارد متعددی امام علی بر خلافت خود سخن به میان آورد
علاوه بر کتب شیعیان در کتب اهل سنت هم آمده است که علی علیه السلام در موارد متعددی بر خلافت خود سخن گفته است
به عنوان نمونه:
در مسند احمد آمده است:
جمع على رضى الله تعالى عنه الناس في الرحبة، ثم قال لهم: أنشد الله كل امرئ مسلم سمع رسول الله صلى الله عليه و سلم يقول يوم غدير خم ما سمع لما قام، فقام ثلاثون من الناس و قال أبو نعيم: فقام ناس كثير، فشهدوا حين أخذ بيده، فقال للناس: أتعلمون انى أولى بالمؤمنين من أنفسهم؟ قالوا: نعم يا رسول الله، قال: من كنت مولاه فهذا مولاه، اللهم وال من والاه و عاد من عاداه، قال: فخرجت و كأن في نفسي شيئا، فلقيت زيد بن أرقم، فقلت له: انى سمعت عليا رضى الله تعالى عنه يقول كذا و كذا؟ قال: فما تنكر قد سمعت رسول الله صلى الله عليه وسلم يقول ذلك له.
علي مردم را در رحبه جمع کرد و گفت: شما را سوگند مي دهم هر کس در غدير خم بوده و از زبان پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) در حق من، سخني شنيده، برخيزد و شهادت بدهد. ابو طفيل مي گويد: 30 نفر از مردم برخاستند. ابو نعيم مي گويد: عده اي زيادي از مردم برخاستند. شهادت دادند که در روز غدير، پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) دست علي را گرفت و به مردم گفت: آيا مي دانيد که من بر مومنين از خودشان سزاوارتر هستم؟ گفتند: بله، يا رسول الله. سپس حضرت فرمود: من بر هر کس ولايت دارم، علي هم بر او ولايت دارد ... .
مسند احمد، ج4، ص370
مجمع الزوائد للهيثمي، ج9، ص104
الصوائق المحرقة، ص64، چاپ دار الکتب العلمية بيروت
مستدرک الصحيحين للحاکم النيشابوري، ج3، ص371
کنز العمال للمتقي الهندي، ج11، ص332
تاريخ مدينة دمشق لإبن عساكر، ج25، ص108
-------------------------------------------------
اميرمؤمنان عليه السلام در روز شورا (اعضاى شورا را به دستور خليفه دوّم تعيين شده بود و تركيب اعضا طورى بود كه همه افراد مىدانستند كه خلافت از آن غير على خواهد بود) هنگامى كه گوى خلافت از طرف عبدالرّحمان بن عوف به سوى عثمان پرتاب شد، براى ابطال رأى شورا شروع به سخن كرد و گفت: من با شما با سخنى استدلال مىكنم كه هيچكس نمىتواند آن را انكار كند تا آنجا كه فرمود: شما را به خدا سوگند مىدهم، آيا در ميان شما كسى هست كه پيامبر درباره او گفته باشد: «مَنْ كُنْتُ مَوْلَاهُ فَهَذَا عَلِىّ مَوْلَاهُ اللّهُمَ وَالِ مَنْ وَالاهُ وَ انْصُرْ مَنْ نَصَرَهُ لِيَبْلُغَ الشَّاهُدُ الْغائِب؛ من مولاى كسى هستم كه على مولاى اوست، پروردگارا! دوست بدار هركس را كه على را دوست بدارد و يارى كن هركس را كه على را يارى كند و اين سخن را حاضرين به غايبين برسانند!» همگى گفتند چرا و افزودند: «اين فضيلت را جز تو كسى ندارد!»( مناقب خوارزمى، ص 217 و غيره.)
-------------------------------
هنگامى كه حسن بن على عليه السلام تصميم گرفت كه با معاويه صلح كند، برخاست و خطبهاى به شرح زير ايراد نمود:
خداوند اهل بيت پيامبر را به وسيله اسلام گرامى داشت و ما را برگزيد و هر نوع پليدى را از ما پاك نمود تا آن جا كه فرمود:
همه امّت شنيدند كه پيامبر رو به على كرد و فرمود: تو نسبت به من بسان هارون هستى نسبت به موسى!
همه مردم ديدند و شنيدند كه پيامبر دست على را در غدير خم گرفت و به مردم گفت:
«مَنْ كُنْتُ مَوْلَاه فَعَلِىّ مَوْلَاه، اللّهُمَّ وَ الِ مَنْ وَالاه وَ عَادِ مَنْ عَادَاه»(ينابيع المودّة، ص 482)
-----------------------
علاوه بر اين موارد، در كوفه در روزى به نام «يوم الرّحبة» و در «جمل» و در حادثهاى به نام «حديث الرّكبان» و نيز در جنگ «صفّين» با حديث غدير بر امامت خويش استدلال نموده است.
نقل قول
