حق مادر به قدری گسترده و مهم است که حتی از حق پدر نیز برتر است.
از این رو رسول خدا(صلی الله علیه و آله) فرمود:
هرگاه در نماز مستحب بودی، و پدرت تو را صدا زد، نمازت را قطع نکن. ولی اگر مادرت تو را صدا زد، نمازت را قطع، و او را اجابت کن.
(مستدرک الوسائل، ج15، ص181)
امام باقر(علیه السلام) فرمود:
حضرت موسی(ع) سه بار به خدا عرض کرد: پروردگارا! به من توصیه ای کن!
خدای سبحان در هر 3 بار فرمود: تو را به خودم سفارش می کنم.
موسی(ع) عرض کرد: پروردگارا! مرا سفارش کن! خداوند فرمود: تو را سفارش می کنم به مادرت.
باز گفت: پروردگارا! مرا سفارش کن! خداوند فرمود: تو را به مادرت سفارش می کنم.
باز موسی(ع) گفت: پروردگارا! مرا سفارش کن! خداوند فرمود: تو را به پدرت سفارش می کنم.
امام باقر(علیه السلام) افزود: از همین رو گفته می شود که حق مادر از نیکی، دو سوم و برای پدر یک سوم است.
(امالی صدوق، ص511)
امام رضا(علیه السلام) در تقدّم حق مادر فرمود:
بدان که حق مادر لازم ترین حقوق و واجب ترین آن است. زیرا او به گونه ای فرزند را حمل کرد که هیچکس، دیگری را چنین حمل نمی کند. او با گوش، چشم و همه جوارح خود از فرزند مراقبت کرد، درحالی که از این کارش شادمان و امیدوار بود، پس او فرزندش را با آن سختی که هیچکس بر چنین سختی صبر نمی کند حمل کرد و راضی شد که خود گرسنه و فرزندش سیر باشد، خود تشنه و فرزندش سیراب باشد، خود برهنه و فرزندش پوشیده باشد، فرزند در سایه باشد، در حالی که خود در آفتاب به سر می برد، پس سپاسگزاری از مادر و نیکی به وی باید به اندازه این فداکاری او باشد. اگرچه شما توان ادای کمترین حق او را ندارید، مگر به یاری خدای عزّوجل.
فقه الرضا، ص334