آیا شیعه اعتقاد دارد که داشتن قبه و بارگاه دلیلی بر حقانیت شخص است؟(نقدی بر گفتار وهابیون)

[معمار]

سجودی این وهابی عالم نما در یکی از صحبت های خودش می گوید که:

شیعه می گوید:

معاویه بی نام و نشان است اما امام های ما صاحب بارگاه هستند .
قبر معاویه در شام معدوم است و این، دلیل باطل بودن اوست در حالی که قبر رقیۀ کوچک، معلوم است ومردم از روح پر فتوح او استمداد می نمایند ...(شبهاى پيشاور در دفاع از حريم تشيع، ص: 16)

جواب وهابی ها به شیعیان:

می گویم: استمداد از قبر یا آشکار بودن آن یا داشتن قبه وبارگاه، نشانۀ حق یا باطل بودن نیست.بسیاری از کسانی که شما آنها را جهنمی می دانید، بارگاه بزرگی دارند؛ مثل جامی ، عبدالقادر گیلانی ، لنین یا فرعون. این مسأله به عقیدۀ هر قومی مربوط می شود. ما درست کردن بارگاه بر قبر را بدعت، و استمداد از مرده را شرک می دانیم.
قبر معاویه رضی الله عنه نیز، معلوم است ولیکن ما مانند شما قبرپرست نیستیم

در پست های بعد به نقد این ادعا می پردازیم

[معمار]

سجودی این وهابی عالم نما در یکی از صحبت های خودش می گوید که:

شیعه می گوید:

معاویه بی نام و نشان است اما امام های ما صاحب بارگاه هستند .
قبر معاویه در شام معدوم است و این، دلیل باطل بودن اوست در حالی که قبر رقیۀ کوچک، معلوم است ومردم از روح پر فتوح او استمداد می نمایند ...(شبهاى پيشاور در دفاع از حريم تشيع، ص: 16)

اولین اشکال به سجودی

شیعه اصلا نمی گوید که داشتن بارگاه دلیل بر حقانیت یک شخص می شود

من در کتاب شبهای پیشاور ص 16 نگاه کردم دیدم که در هیج جای این کتاب گفته نشده است که داشتن گنبد دلیل بر حقانیت شخص می شود

در کتاب شبهای پیشاور آمده است که:

آنچه امويها سعى و كوشش براى محو نام مبارك آن حضرت نمودند نتيجه بر عكس داد خودشان از ميان رفتند و نام ننگشان در تاريخ جهان ماند نشانى حق و باطل همين است و للباطل جولان و للحق دولة «براى باطل جولانى است و براى حق دولت ثابت و برقرار.»

حتى از قبول آنها هم در عالم اثرى نيست كسانى كه دمشق و شام را ديده‏ اند متحير مي شوند با كثرت علاقه‏ اى كه الحال هم اهالى شام به معاويه دارند مع ذلك از قبور بنى اميه عموما و معاويه و يزيد خصوصا اثرى‏ نمي باشد ولى قبور عاليه على و اولاد امجاد آن بزرگوار عليهم السلام در هر گوشه و كنار بلاد كالشمس فى رابعة النهار ظاهر و هويدا و مزار عارف و عامى و شاه و رعيت مي باشد حتى در خود شام كه معاويه آن خلافت با اقتدار را چند روزى بكار برد از قبرش اثرى نيست ولى قبرستان بنى هاشم بانوار مقدسه حضرت هاشم و سكينه و فاطمه و عبد اللّه جعفر طيار و غيرهم حتى بلال مؤذن آن خانواده روشن و درخشنده مي باشد علاوه بر قبر با عظمت و قبه و بارگاهى بنام عقيله بنى هاشم صديقه صغرى زينب كبرى سلام اللّه عليها در يك فرسخى شام كه مزار عموم است جنب مسجد اموى قبر كوچك ظريفى است بنام ستى رقيه فرزند دلبند حضرت ابا عبد اللّه الحسين عليه السلام كه گويند موقع اسيرى در خرابه شام از دنيا رفته و در همان مكان دفن گرديده هر سنى و شيعه كه از آنجا مي گذرد اظهار إرادتى بصاحب قبر نموده و از روح پرفتوح آن پاره تن رسول اللّه استمداد نموده عبور مي نمايند.

[معمار]

سجودی گفت که:

ما درست کردن بارگاه بر قبر را بدعت، و استمداد از مرده را شرک می دانیم

پاسخ:

اوّلًا :

ما گنبد را نمى‏ پرستيم، اگر هم در جایی گنبدى را مى‏ سازيم مى‏خواهيم اعلام كنيم كه زير آن مردى الهى و موحّد مدفون است. گنبد علامت بندگى خداست، نه علامت شرك.چه اشکال دارد که برای یک بنده مومن گنبدی درست کنیم

ثانياً:

ساختن مسجد و گنبد برای قبور بزرگان در متن قرآن هم آمده است.

قرآن در نقل ماجراى اصحاب كهف مى‏ فرمايد: هنگامى كه ماجراى اصحاب كهف بر ملا شد، مردم براى ديدن آنها شتافتند، ولى آنها را مرده يافتند، هر كس پيشنهادى كرد؛ يكى پيشنهاد كرد كه بر روى آنها، بناى يادبودى ساخته شود. ديگرى پيشنهاد كرد كه مسجدى بر روى غار بنا كنيم. اين پيشنهاد پذيرفته شد. (سوره كهف، آيه 21)

[معمار]

سيره سلف و بناي بر قبور

بخاري در صحيح خود روايت کرده: «بعد از وفات حسن بن حسن بن علي‏«عليهما السلام»همسر او تا يک سال قبّه‏اي بر قبر او زد و به عزاداري پرداخت.[صحيح بخاري، کتاب الجنائز، حديث 62]

ملا علي قاري در شرح حديث مي گويد: «ظاهر اين است که زدن قبه به جهت اجتماع دوستان بر قبر او براي ذکر وقرائت قرآن و حضور اصحاب براي دعا و مغفرت و رحمت بوده است[مرقاة المفاتيح شرح مشكاة المصابيح، الملا على القاري، ج6ص12].

ابن سعد در «طبقات» نقل مي‏کند: «بعد از وفات عثمان بن مظعون و دفن او در بقيع، پيامبر«صلي الله عليه وآله» سنگ بزرگی بر سر قبر او گذاشت و فرمود: اين، نشانه‏اي بر قبر اوست»( طبقات ابن سعد، ج 3، ص 291، ق 1.)

عالم برجسته اهل تسنن احمد صدیق الغماری نیز در باره بنای بر قبور اولیاء و صالحین می گوید:« وأما الأولياء والصالحون فنص جماعة على جوازه ، بل استحبابه في حقهم تعظيماً لحرمتهم وحفظاً لقبورهم من الامتهان والاندثار الذي يعدم معه الانتفاع بزيارتهم والتبرك بهم»[احیاء المقبور،احمد الصدیق الغماری،ص1الی7] .

اما در رابطه با اولیاء و صالحین پس جماعتی تصریح به جواز بلکه استحباب ساخت بناء بر قبور آنها نموده اند واین امر به خاطر بزرگ نگهداشتن شان و جایگاه آنان وبه خاطر حفظ قبورشان از تحقیر و از بین رفتن است؛ زیرا با کوچک شمردن و یا از بین رفتن قبور آنان بهره مندی از آنان نیز منتفی می شود.