مژده ای اهل رضا ، روی رضا پیدا شد{اشعار ولادت آقا امام رضا *ع*}

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

مژده ای اهل رضا روی رضا پیدا شد
جلوه حسن الهی به فضا پیدا شد

ضعفا روی به گلزار ولایت آرید
که گل روی معین الضعفا پیدا شد

غنچه نجمه به دامان سحر گاه شکفت
بوی گل در نفس باد صبا پیدا شد

علوی طلعت او آینه حسن خداست
بر همه آینه حسن خداپیدا شد

موسی آن طلعت نادیده که در طور ندید
صبحدم در حرم موسی ما پیدا شد

جلوه باطن اسرار نهان را نگرید
به خدا آینه غیب نما پیدا شد

جان فشانید که جانان دو عالم آمد
درد آرید که ناگفته دوا پیدا شد

نجمه را نجمه نخوانید خدا می داند
این سپهریست کز او شمس ضحی پیدا شد

به دعا دست برآرید چرا خاموشید؟
قبله حاجت ارباب دعا پیدا شد

چنگ بر چنگ زن آهنگ غریبی بنواز
چه نشستی که غریب الغربا پیدا شد

کعبه جان به حرم خانه موسی آمد
یا که در مروه دل نور صفا پیدا شد

سوره فتح بخوانید علی می آید
آیت صبر بیارید رضا پیدا شد

با قضا گوی که مولای قدر می آید
با قدر گوی که سلطان قضا پیدا شد

اهل ایران همه جان از پی ایثار آرید
که ولی نعمت و مولای شما پیدا شد

کیمیایی نظری آمده کز یک نگهش
ازدرون سیه سنگ طلا شد

اختر برج ولایت چه مبارک سرزد
ماه افلاک ولایت چه بجا پیدا شد

گرچه گفتند که در خوف ورجا باید بود
خوف از خویش برانید رجا پیدا شد

آمد از راه کریمی که به باب کرمش
تاج شاهی به قدمهای گدا پیدا شد

ای زغم خسته برو غصه به دیا افکن
ای گره بسته بیا عقده گشا پیدا شد

برق رحمت زد و اوراق غضب را سوزاند
قلم عفو پی محو خطا پیدا شد

نقش شیر از نگهش شیر ژیانی گردید
بی عصا معجز موسی و عصا پیدا شد

نه به محشر نه به برزخ نه به میزان نه صراط
این چراغیست که نورش همه جا پیدا شد

لاله آرزوی آل محمد رویید
گوهر گمشده اهل ولا پیدا شد

تا چو (میثم)به درش دست گدائی نگرفت
کس ندانست در این خانه چه ها پیدا شد

حاج غلامرضا سازگار

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

جمله ستارگان همه سینه سپر نموده اند
پشت به شمس و زهره و قرص قمر نموده اند

بر سر بام منزلِ دلبر ما چو اختران
خیره به حجره گشته اند چشم به در نموده اند

گفت به گوش اختری اختر غرق نور، خود
از چه تمام اختران شور و شرر نموده اند

گفت جواب، دم مزن هلهله را ببین که چون
نفخه ی عشق در خور کافر کر نموده اند

یک نظری نما تو بر سر درِ خانه ی بهار
خانه و حجره گوئیا طلا به بر نموده اند

حجره ی کیست اخترا این همه گوئی اش ثنا
شرم ز او ستارگان پرده به سر نموده اند

حجره ی دلبر خداست حجره ی شاه دلرباست
آنکه فرشتگان ز او سرمه بصر نموده اند

حجره ی غرق نور ما حجره ی کوثر و علیست
نقش رضاست بین او با گل و پر نموده اند

نور فقط نقاب اوست نجمه به پیچ و تاب اوست
کاظم و نجمه بهر حق هدیه پسر نموده اند

خنده ی او چه می کند با دل اهل معرفت
جمله زمین و آسمان تای کمر نموده اند

فاطمه و نبی ببین دست به دست حیدرند
نذر وجود حضرتش درّ و گهر نموده اند

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

امشب گردد مرغ دلم دور رخسار رضا
چشم موسی ابن جعفر است محو دیدار رضا

مرآت حسن احمدی مولا مولا خوش آمدی
یابن الزهرا خوش آمدی یابن الزهرا خوش آمدی

شمس هدایت رضا جانم نور ولایت رضا جانم
بحر عنایت رضا جانم جان به فدایت رضا جانم

مولا مولا رضا جانم مولا مولا رضا جانم
امشب عروس فاطمه آورده قرص قمر

خورشید از طور موسوی تابیده وقت سحر
ای نور حی ذوالمنن مولانا یا اباالحسن

مرآت حسن احمدی مولا مولا خوش آمدی
یابن الزهرا خوش آمدی یابن الزهرا خوش آمدی

روح نمازم رضا جانم راز و نیازم
فخر حجازم من به تو نازم

ای کامل از ولادتت ایمان اهل ولا
ایران از فیض مقدمت ایمن گشته زبلا

مرآت حسن احمدی مولا مولا خوش آمدی
یابن الزهرا خوش آمدی یابن الزهرا خوش آمدی

حسن خدایی رضا جانم مشکل گشایی
شمس الضحایی پناه مایی

ای ایران در جوار تو رشک گلزار بهشت
روز اول گل مرا حق با مهر تو سرشت

مرآت حسن احمدی مولا مولا خوش آمدی
یابن الزهرا خوش آمدی یابن الزهرا خوش آمدی

باب المرادم رضا جانم خیرالعبادم
روح الفؤادم دل به تو دادم

مهرت آب بقای من عشقت ایمان من است
خاک زوّار تو شدن عهد و پیمان من است

مرآت حسن احمدی مولا مولا خوش آمدی
یابن الزهرا خوش آمدی یابن الزهرا خوش آمدی

تمام هستم رضا جانم عهد الستم
دل به تو بستم سوی تو دستم

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

عالم آل محمد صلوات الله علیه

ای عرشیان به شهر خراسان سفر کنید
شب را در این بهشت الهی سحر کنید

با زائرین این حرم الله سر کنید
مدح رضا چو آیة قرآن ز بر کنید

عید بزرگ شیعة آل پیمبر است
میلاد هشتمین حجج الله اکبر است

ای دل بگیر جان و به جانان نظاره کن
بر چهره حقیقت ایمان نظاره کن

یک لحظه بر تمامی قرآن نظاره کن
در دست نجمه نجم فروزان نظاره کن

میلاد پاره تن زهرا و احمد است
شمس الشموس عالم آل محمد است

این مظهر جمال خداوند اکبر است
آیینه تمام نمای پیمبر است

خورشید نجمه یا مه افلاک پرور است
قرآن روی سینة موسی ابن جعفر است

بر خلق آسمان و زمین مقتداست این
جان رو نما دهید که روی خداست این

روشن هزار سینه سینا به نور او
چشم هزار موسی عمران به طور او

صف بسته اند خیل رسل در حضور او
دل بحر بی کرانه ای از شوق و شور او

ریزد برات عفو خدا از نظاره اش
دوزخ بهشت می شود از یک اشاره اش

هر قامتی که سرو لب جو نمی شود
هر صورتی که وجه هوالهو نمی شود

هر پادشه که ضامن آهو نمی شود
هر کس که نام اوست رضا، او نمی شود

در طوس پاره تن احمد بود یکی
آری رئوف آل محمد بود یکی

ای خلق خاک پای تو یا ثامن الحجج
جان جهان فدای تو یا ثامن الحجج

قرآن پر از ثنای تو یا ثامن الحجج
ایمان بود ولای تو یا ثامن الحجج

دین را به جز ولای تو اصل و اصول نیست
تهلیل بی ولای تو هرگز قبول نیست

گردون هماره دور زند در طریق تو
خورشید خشت گوشة صحن عتیق تو

با آن همه کرامت و لطف دقیق تو
خود را شمرده اند گدایان رفیق تو

دستی که دست لطف خدا می شود تویی
شاهی که خود رفیق گدا می شود تویی

یکسان بود به وقت عطای تو خاص و عام
فرقی نمی کند به درت شاه یا غلام

سلطان ندیده ام ز گدا گیرد احترام
پیش از سلام زائر خود را کند سلام

پیوسته دست بر سر زوار می کشی
تو کیستی که ناز گنه کار می کشی

پاییز بوستان دل ما بهار توست
در شهر طوسی و همه عالم دیار توست

گل بوسه امام زمان بر مزار توست
شیعه به هر کجا که رود در کنار توست

چشم و چراغ و محفلم اینجاست یا رضا
هر جا سفر کنم دلم اینجاست یا رضا

شرمنده ام از این که بپرسند کیستم
از ذره کمترم نتوان گفت چیستم

در پرتو کرامت خورشید زیستم
روزی که نیستم به کنار تو نیستم

با یک دم تو صبحدم عید می شوم
در آفتاب صحن تو، توحید می شوم

گل از نسیم صبح بهشت تو بو گرفت
خورشید پیش روی تو از شرم رو گرفت

ماه از فروغ خشت طلایت وضو گرفت
بی آبرو ز خاک درت آبرو گرفت

من دور گندم کرم تو کبوترم
ردّم نکن که از همه بی آبروترم

ای نقش دیده و دل ما جای پای تو
روح الامین کبوتر صحن و سرای تو

مضمون بده که از تو بگویم برای تو
“میثم” کجا و گفتن مدح و ثنای تو

راهم بده که ذاکر ناقابل توام
انگار اینکه خاک ره دعبل توام

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

مژده ای اهل رضا روی رضا پیدا شد
جلوه ی حسن الهی به فضا پیدا شد

ضعفا روی به گلزار ولایت آرید
که گل روی معین الضعفا پیدا شد

غنچه ی نجمه به دامان سحر گاه شکفت
بوی گل در نفس باد صبا پیدا شد

علوی طلعت او آینه ی حسن خداست
بر همه آینه ی حسن خدا پیدا شد

موسی آن طلعت نادیده که در طور ندید
صبحدم در حرم موسی ما پیدا شد

جلوه ی باطن اسرار نهان را نگرید
به خدا آینه ی غیب نما پیدا شد

جان فشانید که جانان دو عالم آمد
درد آرید که ناگفته دوا پیدا شد

نجمه را نجمه نخوانید خدا می داند
این سپهری است کز او شمس ضحی پیدا شد

به دعا دست بر آرید چرا خاموشید؟
قبله ی حاجت ارباب دعا پیدا شد

چنگ بر چنگ زن آهنگ غریبی بنواز
چه نشستی که غریب الغربا پیدا شد

کعبه ی جان به حرمخانه ی موسی آمد
یا که در مروه ی دل نور صفا پیدا شد

سوره ی فتح بخوانید علی می آید
آیت صبر بیارید رضا پیدا شد

با قضا گوی که مولای قدر می آید
با قدر گوی که سلطان قضا پیدا شد

اهل ایران همه جان از پی ایثار آرید
که ولی نعمت و مولای شما پیدا شد

کیمیایی نظری آمده کز یک نگهش
از درون سیه سنگ طلا شد

اختر برج ولایت چه مبارک سرزد
ماه افلاک ولایت چه بجا پیدا شد

گر چه گفتند که در خوف و رجا باید بود
خوف از خویش برانید رجا پیدا شد

آمد از راه کریمی که به باب کرمش
تاج شاهی به قدمهای گدا پیدا شد

ای ز غم خسته برو غصه به دریا افکن
ای گره بسته بیا عقده گشا پیدا شد

برق رحمت زد و اوراق غضب را سوزاند
قلم عفو پی محو خطا پیدا شد

نقش شیر از نگهش شیر ژیانی گردید
بی عصا معجز موسی و عصا پیدا شد

نه به محشر نه به برزخ نه به میزان نه صراط
این چراغی است که نورش همه جا پیدا شد

لاله ی آرزوی آل محمد رویید
گوهر گمشده ی اهل ولا پیدا شد

تا چو «میثم» به درش دست گدائی نگرفت
کس ندانست در این خانه چه ها پیدا شد

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

رقص قشنگ نور
امشب چه دیدنی ست

آواز شاد باد
امشب شنیدنی ست

عید است و عطر گل
پیچیده در هوا

بوی خوش گلاب
پر کرده سینه را

گلبوته های شمع
روییده هر کجا

می ریزد اشک شوق
یک غنچه بی صدا

گلدسته ها همه
غرق ستاره هاست

هر گوشه حرم
فریاد «یارضاست»

وقت زیارت است
پر می کشد دلم

همراه کفتران
من می روم حرم

علی اصغر نصرتی

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

سخن به مدح تو باید فصیح و کامل گفت
هم از شکوه مقامت ، هم از فضائل گفت

شبیه صائبِ صاحب سخن قصیده نوشت
غزل غزل سر زلف تو را چو بیدل گفت

نه چند مثنوی و قطعه و غزل ، باید
که شرح قصة حسن تو در رسائل گفت

عبا ، نه ... اینکه گدای شما شدم کافیست
حدیث حسن تو کی می توان چو دعبل گفت

تفضلی ! که فقط از تو خوانده ام یک عمر
و من نگفته ام و هر چه بود این دل گفت

زلال اشک مرا از تبار کوثر کن
در آسمان دو دستت مرا کبوتر کن

به قفل بسته کلید اجابت است اینجا
که آستانة جود و کرامت است اینجا

به دلنوازی جان در رواق او بنشین
چرا که قبر مسیحای عترت است اینجا

بکوش تا پرِ پروانه اش شوی ،‌ زیرا
پر از تلأ لؤ شمع هدایت است اینجا

زلال اشک تو از چشمة خلوص دل
همیشه إذن دخولِ زیارت است اینجا

نه دیدن حرم و قبر و صحن و گلدسته
هدف وصال حقیقی حضرت است اینجا

دوباره کسبِ ثواب هزار حج کردم
طواف قبرِ تو یا ثامن الحجج کردم

ببین که حال و هوای حرم چه عرفانیست
پر از بلور و کبوتر پر از چراغانیست

به لطف گنبد و گلدسته های زر پوشش‌
همیشه صحن حرم پر فروغ و نورانیست

کجاست روضة رضوان به غیر از این مرقد
کجاست جنت الأعلی اگر که اینجا نیست

صدای پر زدن بال جبرئیل است این
در ازدحام حرم گرمِ عطر افشانیست

حدیث سلسله از یادمان نخواهد رفت
ولایتت به خدا شرطی از مسلمانیست

هزار مرتبه شکر خدا که نور تو
چراغ زندگی مردمان ایرانیست

کتاب رأفت و مهرت پر از حکایتها
نظیرِ قصة آن پیر مرد سلمانیست

ز یادِ مردمِ سایه نشین ایوانت
نرفته خاطره های نماز بارانت

سلام ! مظهر یکتای « لیس إلا هو »
سلام ! حضرت خورشید ! ماهِ یوسف رو

مقام عصمتتان « إنما یرید الله »
قسم به اشهد أن لا اله الا هو

شبی نشان بده از باب « یطمئن قلوب »
به چشم خسته­ مان گوشه ای از آن ابرو

دخیل گریه ببندید زائران اینجا
به حلقه های ضریح مطهر از هر سو

چگونه ضامن دلهای ما نخواهد شد
رئوف شهر که کرده ضمانت آهو

خوشا به حال کسی که شبیه اهل نظر
به خدمت حرمش گیرد از مژه جارو

غباری از اثر رفت و آمدش شاید
شبیه فرش حرم بر روی سرش باشد

همیشه باغ لبش غنچة تبسم داشت
که خنده با لب نورانیش تفاهم داشت

تمام عمر شریفش ، مکارم الأخلاق
به لحظه لحظة اوقات او تجسم داشت

اگر امام رئوف است ، بسکه همواره
به سینه دغدغة مشکلات مردم داشت

برای رزق تمامِ کبوتران شهر
حیاط خانة آقا همیشه گندم داشت

هر آنکه جرعه ای از جام معرفت نوشید
سری به خاک قدوم امام هشتم داشت

و هر فرشته برای تبرک بالش
به خاک راه امامِ رضا تیمم داشت

برای ما به جز این آستان پناهی نیست
از آسمانِ حرم تا بهشت راهی نیست

تویی که این همه دارالشفایِ دل داری
نرفته از حرمت نا امید بیماری

دوباره نغمة نقّاره خانه می آید
شفا گرفته کسی با تفضّلت ! آری

کجاست گوش دلی تا که بشنود هر روز
از این ترنم نقاره بانگ بیداری

دو بال پر زدنت را قنوت اشکت کن
ببین برای پریدن عجب سبکباری

دوباره پنجره فولاد و إذن کرب و بلا
میان صحن حرم شد چه گریه بازاری

دوباره روضه گرفتند زائران اینجا
بیاد مشک عطش نوش و خشک سرداری

رهاست در نفس این حرم شمیم یاس
به یاد علقمه و قبر حضرت عباس

سید محسن احمدزاده

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

یا رضا جان کن مدد بر خوانِ تو مهمان منم
در شبِ میلادِ تو دلْ‌تشنه‌ی درمان منم

دست من از عیدی لطف و شفاعت خالی است
پادشاهی من گدایم، دست بر دامان منم

در بیابان خطا گم کرده‌ام راهِ نجات
ضامن آهویی و آهوی سرگردان منم

هشتمین نور و دهم مولای خوبان یا رضا
ده پناهم بی‌پناهم در جهان، حیران منم

عهد کردم تا نگیرم حاجتم را ای رئوف
تا سحر کوبم درِ میخانه و گریان منم

دست بر هم می‌زنم همچون تمامِ عاشقان
تا کنم جلب نظر ‌جانا، که دست افشان منم

نوش کردم باده‌ی مهرِ تو را از کودکی
تا به پیری ذاکر این ذکرِ یا سلطان منم

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

می آمد و عطر سلامش
بوی گل گیلاس می داد

دستان او بوی شکوفه
بوی بهار و یاس می داد

مردم هجوم آورده بودند
تا دستهایش را ببوسند

یک لحظه رویش را ببینند
بال عبایش را ببوسند

در بین آن جمعیت اما
او آمد و مهمان من شد

او آمد و این خانه آن روز
لبریز عطر یاسمن شد

چشمان زیبای نجیبش
رنگ زلال دوستی داشت

او یک نهال سبز بادام
در گوشه ای از خانه ام کاشت

او رفته اما خانه من
از عطر و بویش گشته لبریز

این نونهال سبز شاداب
هرگز نگیرد بوی پاییز

مهری ماهوتی

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

در فضاى عالم امکان عجب غوغاستى
کز زمین تا آسمان بزم طرب برپاستى

هر کجا پا مى نهى ، باشد گلستان از سرور
نغمه هاى بلبلان تا گنبد خضراستى

نجمى از نجمه ، درخشان گشت کز نو رخش
مهر و ماه آسمان را روشنى افزاستى

از زمین تا آسمان بنگر صفوف قدسیان
تهنیت گو بر نبىّ سلطان اَو اَدنى ستى

حلم او چون مجتبى و در شجاعت چون حسین (ع )
وز عبادت حضرت سجّاد (ع ) را همتاستى

یادگار حضرت باقر (ع ) بود او از علوم
صادق آسا صادق الوعد ، آن شه والاستى

کاظم الغیط است مانند پدر موسى و نیز
در لب جان بخش آن شه ، معجز عیسى ستى

مأمن بیچارگان و یاور درماندگان
وز عنایت شیعیان را ناجى فرداستى