فلسفه تاريخ يعني چه؟
تاريخ يعني مطالعه در احوال گذشتگان و دانستن اينكه از چه راههايي وقوع تحولات تاريخي را كشف كنيم.
فلسفه تاريخ: 1 ـ فلسفه نظري: مطالعة فلسفي دربارة چگونگي وقوع تحولات تاريخ، كه به نظريات تاريخ‌پردازان مثل: ماركس، ابن خلدون، هگل، و ديگران اشاره دارد.
2 ـ فلسفه انتقادي: حجيت استنتاجات علم تاريخ و تبيين و عليّت در تاريخ كه به 4 مسألة مهم اشاره دارد:
1 ـ تاريخ و انواع ديگر دانش. 2ـ واقعيت و حقيقت درتاريخ. 3 ـ تبيين تاريخي. 4 ـ عينيّت در تاريخ.
جواب تفصيلي:
با سلام و تشكر از شما برادر عزيز كه با اين مركز ارتباط برقرار كرديد.
مراد از تاريخ سرگذشت پديده‌ها و وقايع گذشته است. تاريخ مطالعه‌اي است در احوال گذشتة نوع بشر و توجّه اصلي تاريخ به تجربيات انساني معطوف است.
اگر تاريخ‌نويس از رويدادهاي طبيعي ذكري به ميان مي‌آورد به اين علّت است كه آن رويدادها بر زندگي انسانها اثر گذاشته است. با اين ترتيب بايد قبول كنيم كه هدف اولية مطالعات و بررسي‌هاي تاريخ نويس، گذشته انسانهاست.
مورخ در صدد دستيابي به يكي از اين دو هدف است. نخست اينكه مورخ خود را محدود و مقيد به توصيف دقيق رويدادها مي‌كند. ديگر اين كه وي هدف را از حد اين فراتر ببيند و نه تنها آنچه را كه روي داده است بازگو مينمايد بلكه هم چنين آن را تشريح مي‌كند و علل رويدادها را ذكر مينمايد كه اين قسم را فلسفة تاريخ مي‌گويند.[1]
(2) فلسفه تاريخ يعني چه؟
فلسفة تاريخ يك نوع مطالعة درجه دوّم است كه در واقع معلوم مي‌كند كه عامل محرك اين وقايع خارجي چيست و خود به دو قسم تقسيم مي‌شود:
1 ـ فلسفه نظري يا جوهري تاريخ: كه عبارت است از مطالعة فلسفي، دربارة چرايي و چگونگي وقوع تحولات تاريخي و كشف منطق آن.
2 ـ فلسفة انتقادي يا تحليلي تاريخ: كه دربارة علم تاريخ و حجيّت استنتاجات علم تاريخ و تبيين و عليّت در تاريخ مي‌باشد. به تعبير ديگر فلسفه تحليلي تاريخ روش‌شناسي علم تاريخ مي‌باشد.
براي اينكه فلسفة نظري و فلسفة انتقادي تاريخ بهتر روشن شود لازم است به مسائلي كه اين دو نوع فلسفه با آن سرو كار دارند را بيان كنيم تا به هدف و حوزة كاري آن آشنا شويم:
نقل قول
