علاقه شیخ طوسی ، به سید مرتضی ، ملاصدرا به میرداماد، ملاحسینقلی همدانی به سیدعلی شوشتری ، شاگردان ملاحسینقلی به وی ، علامه طباطبائی به محروم قاضی ،امام خمینی به شاه آبادی ، مطهری به امام خمینی و صدها نمونه دیگر غیراز علاقه ها و رابطه ای است که هر دانش آموزی با معلم خود دارد.
استاداخلاقی که به شایستگی راهبری کند، حق حیات و شخصیت به شاگرد پیدا می کند و در تمامی کمالات و فضایل او شریک می گردد.
امام سجاد[ ع] می فرماید:
اما حق سائسک بالعلم ، فالتعظیم له ، والتوقیر لمجلسه ، و حسن الاستماعالیه ، والاقبال علیه ، والمعونه له علی نفسک ، فیما لاغنی بک عنه من العلم ، بان تفرغ له عقلک ، و تحضره فهمک ، و تزکی له (قلبک )، و تجلی له بصرک ، بترک اللذات ، و نقص الشهوات ... 43 .
حق آن که راهنما واستاد توست در فراگیری دانش و معرفت ، بزرگ داشتن او واحترام گزاردن به مجلس او و نیکو گوش فرا دادن به سخنان او و کمک گرفتن ازاو بر ضدخواهشهای نفس خود، تا بتوانی آن اندازه از علم که ضرورت دارد فراگیری .
این است که باید نیروی عقلت را مهیا سازی و فهم خویش را آماده کنی و قلب را پاکیزه نگاه داری و دیده را جلا بخشی ، واین همه با ترک لذات و کاستن از شهوات میسراست .