سلام و عرض ادب و احترام
با سپاس فراوان از سرکار خانم ،برای طرح مبحث بسیار مفید و کاربردی
بنظر بنده، قبل از هرچیز باید معنای کرامت روشن شود و طریق صاحب کرامت شدن یا کریم بودن را دریافت و واجد شد . چرا که اگر پدر و مادر خود باکرامت نباشند نمی توانند با فرزندشان رفتار کریمانه داشته باشند .
و اما کرامت و طریق وصول به کرامت(قابل توجه والدین)
کرامت به معناى دورى از پستى و فرومایگى است و روح بزرگوار و منزّه از هر پستى را کریم گویند.[1]
لئیم ضد کریم است.[2] لئامت و دنائت به یک معناست، لذا دنائت در برابر کرامت و دنى در مقابل کریم است.[3]
کرامت از دیدگاه معصوم (ع):
رسول مکرم اسلام (ص) می فرماید: خداى بزرگ کریم است و کَرَم را دوست مىدارد.[4]
امیرالمؤمنین على (ع) می فرماید: کسى که قبل از سؤال مىبخشد کریم است.[5] حوادث ناگوار در روح کریم اثر نمىگذارد.[6]
کریم انسانى است که از حرام اجتناب کند و از همه عیبها منزّه و پاک باشد.[7]
انسان کریم از چیزى که لئیم به آن فخر مىکند بیزار است.[8]
کریم انسانى است که آبروى خود را با مال حفظ مىکند، ولى لئیم کسى است که مال را به وسیله آبرو حفظ مىکند.[9]
اگر کسى روح را به کرامت و عظمت بشناسد همه دنیا در چشمش کوچک مىشود.[10]
راه رسیدن به ساحت کرامت
به روشنى تقابل کرامت و لئامت در روایات ائمه دین (ع) بیان شد. کرامت، بزرگوارى و دورى از هر پستى و فرومایگى است چرا که وصفى ارزشى است و از اسمای حضرت حق است، اما در مقابل هر چه انسان را از بزرگ منشى و قرب الاهی دور سازد ریشه در دنائت و پستى و زشتى دارد.
به فرموده رسول مکرم اسلام (ص): دوستى دنیا ریشه هر معصیت و ابتداى هر گناه است.[11] لذا دنیا، دنیا نامیده شد، چون که بى مقدارتر از هر چیزى است.[12] با توجه به این که قبلاً گذشت که دنائت در برابر کرامت و دنى در مقابل کریم است و چون دنى و دنائت و دنیا هم ریشهاند از این رو نمىتوان کرامت و بزرگوارى را در دوستى دنیا جست و جو نمود.
چرا که به فرموده حضرت امیر (ع): دنیا انسان را خوار و ذلیل مىکند.[13] کرامت نقطه مقابل ذلّت و خوارى است. باید براى رسیدن به قلّه بلند کرامت به سلاح پرهیز از گناه و دنیا طلبى و هوا و هوس، و در یک کلمه به سلاح تقوا مجهّز گشت. به فرموده امیرالمؤمنین على (ع): کرامت بدون تقوا حاصل نمىشود.[14]
به فرموده خداى بزرگ در قرآن کریم: با کرامتترین (گرامىترین) شما نزد خداوند با تقواترین شماست.[15]
و به فرموده امیرالمؤمنین على (ع): کلید کَرَم، تقواست.[16]
شناخت تقوا
به فرموده حضرت امیر (ع): تقوا آن است که انسان از هر چه او را به گناه وا مىدارد، دورى نماید.[17]
پی نوشت ها:
[1] جوادى آملى، عبداللَّه، کرامت در قرآن، ص 22.
[2] ثعالبى نیشابورى، فقه اللغة، ص 139.
[3] جوادى آملى، عبداللَّه، کرامت در قرآن، ص 22.
[4] محمدی رى شهرى، محمد، (حسینى سید حمید)، منتخب میزان الحکمه، ح 5493.
[5] آمدى، عبدالواحد، غرر الحکم و درر الحکم، چاپ دانشگاه، ج 1، ص 365، ح 1389.
[6] همان مصدر، ج 2، ص 1، ح 1555.
[7] همان مصدر، ج 2، ص 4، ح 1565.
[8] همان مصدر، ج 2، ص 44، ح 177.
[9] همان مصدر، ج 2، ص 154، ح 2159.
[10] همان مصدر، ج 5، ص 451، ح 9130.
[11] محمدی رى شهرى، محمد، (حسینى سید حمید)، منتخب میزان الحکمة، ح 2194.
[12] همان مصدر ح 2171.
[13] همان مصدر ح 2192.
[14] نهج البلاغه، حکمت 113. حجرات، 13.
[16] محمدی رى شهرى، محمد، (حسینى سید حمید) منتخب میزان الحکمة، ح 6664.
[17] همان مصدر، ح 6683.
منبع:اسلام کوئست