نوشته اصلی توسط
مریم منتظر
منظور من اسراف در این امر هست نه اینکه نباید ساخته بشه
استاد محمدی خدا حفظش کند در یک جایی در پاسخ ضریح سازی با این هزینه می فرمود:
با بررسی مخارج یک کشور و نسبت آن مخارج با یکی از جنگ های خیلی کوچک و اینکه چه مقدار بودجه به کار می رود، یا میزان مخارجی که زندگی بعضی ثروتمندان در طول سال دارد و موارد مشابه از این قبیل، می بینیم ساخت این ضریح هزینه چندان قابل توجهی نداشته یا اصلا ندارد .
گویا این تصور اشتباه برای عده ای به وجود آمده که ثروتمندها می خواستند به فقرا کمک کنند، این کار را نکرده و ضریح ساختند، یا به جای پرداخت زکات ضریح ساخته اند، خیر خود فقرا این پولها را با عشق و ارادت دادند و در واقع از نیازهای اولیه خویش زده اند، حتی بعضی حلقه ازدواج خویش را هدیه دادند.
از سوی دیگر این کارها تعظیم شعائر است و ارزش دارد و ارزش است و هر چقدر هم که به هزینه نیاز داشته باشد باید هزینه کرد. در همه جای دنیا نیز همینطور است، در هر نقطهای از دنیا بروید همین شیوه را می بینید، خود مردم فرش ندارند اما کلیسا یا کنیسه را با بهترین فرش پوشانده اند یا بهترین ساختمان را ساخته اند. این شیوه به فطرت انسان برمی گردد، چون دین، ریشه در فطرت انسان دارد و انسان می خواهد بهترین ها را صرف دین خود بکند.
اگر در طول تاریخ بررسی کنیم، می بینیم بیشترین هنرها، وقت ها و سرمایه های مادی و انسانی صرف دین شده و این یک امر عادی و متداول جوامع است، مثلا معابد به بهترین صورت و هنر ساخته شده است.
نکته بعدی آنکه این ضریح، بازسازی همان ضریح است مگر آنکه بگوئیم باید بعضی از هنرمندی ها را کنار میگذاشتند که خوب دیگر این شاهکار جدید نبود