بارالها ، ز چه رو همـــــــدم گل، خار شـــــده
خار و خس ، زاغ و زغن ، ساكن گلزار شده
بلـبل بستــــــــان ، از خــــــار شكــــــايت دارد
كه چرا خار به جــــاي گل گلنـــــــار شـــــــده
من جوادم كه جهان ريزه خور خوان من است
مرغ جان ، حبس و در اين دام گرفتار شــــده
انقدر رنج ، من از همســـــــر خائــــن ديـــــدم
كه دلم غمزده زين شوم ستمكــار شـــــده
اين چه ايين و طريق است ، كه اين ملعـــــونه
پي ازار من ، اين مشرك خونخـوار شــــده
گل من پرپر و پژمرده شده وقت شـــــــبـــــاب
جگرم سوخته از كينه غــــــــدار شـــــــده
ريخته زهر جفا را چــو بكامـــــم پنهـــــــــــان
قلب من سوخته ، نيلي گل رخسار شـــــده
گشته از زهر جفا سينه و قلبم مــــجــــــــروح
خون دل امده ، از چشــم درر بار شــــــــده
هر چه فرياد كشيدم : زعطش سوختــــــــه ام
نه كسي با خبر از من ، به شب تار شـــــده
بر رخم بسته در حجره و محبوسم كـــــــــــرد
خود گرفتار غضب ، اتش قهـــــار شـــــــده
اخر الامر به مقصود خــــودش نائل شــــــــــد
ليك ارام دلم ، زار و عــــــــزادار شـــــــده
قطره،زين ماتم عظمي، دل دريا خون شــــــد
شور عاشورا ، دگــــر باره پديدار شــــــده
نقل قول
