چرا گاهی در توکل به خدا جواب نمی‌گیریم؟

[مولاتی یا فاطمه الزهرا(س)]

چرا گاهی در توکل به خدا جواب نمی‌گیریم؟

[مولاتی یا فاطمه الزهرا(س)]

استاد بزرگوار، فقیه و حكیم متأله آیت‌الله سیدرضی شیرازی در سال 1307 شمسی در محله «العماره» نجف اشرف در خانواده علم و تقوا دیده به جهان گشود. آیت‌الله سیدرضی شیرازی از طرف پدری منسوب به میرزای شیرازی بزرگ و از طرف مادری به فقیه اهل بیت(علیهم السلام) مرحوم آیت‌الله العظمی آقا شیخ محمدكاظم شیرازی منسوب است.

تحصیلات عمده معظم له در همان نجف اشرف بود و نزد استادان بزرگی چون آیت‌الله العظمی آقا شیخ محمدكاظم شیرازی به فراگیری فقه و اصول پرداخت. وی علوم عقلی را در تهران و قزوین نزد اساتید حكمت و عرفان به فراگیری مشغول شد.

از استادان معظم له در حكمت و عرفان می‌توان به آیت‌الله سیدابوالحسن رفیعی قزوینی، میرزا احمد آشتیانی، میرزا ابوالحسن شعرانی، محمدعلی حكیم شیرازی، آیت‌الله مهدی الهی قمشه‌ای و شیخ محمدحسین فاضل تونی اشاره نمود.

آنچه در پی می آید نشستی صمیمی با حضرت آیت الله سید رضی شیرازی درباره موضوع توکل با توجه به آیات اول سوره طلاق و سوالاتی که معمولا در این زمینه ذهن ها را به خود مشغول کرده است، می باشد .

[مولاتی یا فاطمه الزهرا(س)]

* لطفا بفرمائید توکل به چه معناست؟ و چگونه عمل کنیم تا مصداق توکل کنندگان در آیه «من یتوکل علی الله فهو حسبه ان الله بالغ امره قد جعل الله لکل شیء قدراً »(طلاق/2) شویم؟

هر چیزی قانون و اندازه ای دارد، دلخواه نیست. در عالم هرج و مرج نیست، عالم بر پایه قانون و علم استوار شده، دین نیز بر پایه قانون استوار شده است و هیچ چیز بدون قانون نیست. قدر یعنی اندازه، یعنی هر چه را که می خواهی، مثلا می خواهی زیبا شوی، فقیر شوی، فیلسوف شوی ... حساب دارد، قانون دارد. پیامبر اسلام 1400سال پیش همان پیامبری که امی بوده یعنی درس نخوانده بود می فرماید:



«قد جعل الله لکل شی قدرا » یعنی هر چیزی اندازه و مقیاس دارد، هیچ چیز تصادفی نیست زیرا تصادف در مقابل قانون است، در حالی که قانون در عالم حکومت می کند.



اینکه می گوییم هر چیزی را خدا می خواهد به این معناست که: قانون جعل کرده یعنی قانون قرار داده است. قرآن کتاب عقل است و دین هم بر پایه عقل بنا شده. دنیای امروز نیز می گوید همه چیز بر پایه قانون استوار است، قرآن 1400 سال پیش به این مطلب اشاره کرده و می گوید هیچ چیز تصادف نیست بلکه بر پایه قانون است.

[مولاتی یا فاطمه الزهرا(س)]

اما توکل یعنی انسان در مسیر اسباب موجود در عالم قدم بگذارد و با اعتماد برخدا کار خویش را انجام دهد نه اینکه سستی و تنبلی کرده و وظیفه خود را انجام ندهد و تنها بگوید توکل برخدا. مثلا شب درب منزل را نبسته و بخوابد و بگوید توکل برخدا و بعد دزد بیاید ، این هرج و مرج است نه توکل ، اسلام این را نمی پسندد.

مردم معنای واقعی توکل را نفهمیدند در حالی که توکل همانطور که گفتیم این است که به اسباب عالم و به آنچه که سبب و علت کارهاست دست بزنی ، مثلا می خواهی عالم بشوی راهش را باید طی کنی زیرا هر چیزی مقدماتی دارد پس مقدمات را باید انجام داد آن وقت به خدا توکل کرد، خدا هم کمک می کند.

توکل در مسیر قوانین خلقت است و قوانین را هم خدا گذاشته، این معنای توکل بر خداست.

بنابراین آنچه که دین به آن خلقت و قانون می گوید اگر پیروی کردی یعنی توکل کرده ای. مثلا اگر مریض شدی باید معالجه کنی و این معالجه در واقع توکل است زیرا برای معالجه باید به طبیب مراجعه کرد، باید دارو خورد بعد گفته شود خدایا من به تکلیف عمل کردم هر چه تو صلاح بدانی ،این معنای حقیقی توکل است.

[مولاتی یا فاطمه الزهرا(س)]

انسان دیندار توکل می کند و انسان بی دین فقط قوانین طبیعت را اخذ می کند آیا بین آنها تفاوتی وجود دارد؟

هر دو در استفاده از قوانین مشترک هستند اما شخص دیندار یک پشتوانه به نام خدا دارد که اگر یک وقت اشتباه کرد، ممکن است خدا کمکش کند زیرا خیانت نکرده و خلاف راه نرفته، ممکن است خدا او را به راه راست هدایت کند.



در دنیا خیلی اشتباهات می شود زمانی که شخص آگاه می شود، می فهمد سپس از خدا می خواهد خدایا من در اشتباه قرار نگیرم و در راه راست و حقیقت قرار بگیرم.

پس اگر به دنبال همه اسبابی که در عالم برای سلامتی، رزق، علم، ترقی و ... وجود دارد بروید و در دل وابسته و دلبسته به خدا باشید و از او کمک بخواهید در واقع به معنای حقیقی توکل عمل کرده اید.

[مولاتی یا فاطمه الزهرا(س)]

کلمه «فهو حسبه » به معنای خدا او را کافی است در آیه چه معنا و تفسیری دارد؟

یعنی اگر به قانون عمل کردی خدا تو را نگه می دارد و حفظ می کند.

* آیا کافر را هم نگه می دارد؟

در مسائل طبیعی قانون فرق نمی کند خدا هم مومن و هم کافری که از قوانین بهره ببرد نگه می دارد، اما در مسائل اخروی هدایت از آن مومن است .

[مولاتی یا فاطمه الزهرا(س)]

* بر اساس آیه «و علی الله فلیتوکل المتوکلون» می توان واجب بودن توکل را نتیجه گرفت؟

آیه می گوید: بین شخصی که خدا، آن قدرت نامتناهی را قبول دارد نسبت به آن که به آن شک دارد یا قبول ندارد فرق است،

یعنی شخص مومن می تواند تکیه گاه داشته باشد و به واسطه این پشتوانه آرامش روحی دارد ولی کافر این تکیه گاه را ندارد و بدبخت و بیچاره است و دستش به جایی بند نیست.



پزشک می گوید اگر به نسخه عمل کنی خوب می شوی پس اگر خوب شدن را می خواهی باید به آن عمل کنی در غیر این صورت رها کن و برو . اگر شخصی هم، پشتوانه ای مثل خدا را می خواهد باید توکل کند.

[مولاتی یا فاطمه الزهرا(س)]

چرا در توکل باید از اسباب در عالم بهره برد؟

زیرا همه ی این اسباب ها از خدا پیدا شده است: این اسباب ها واجب الوجود نیستند و وجود ذاتی ندارند و همه چیز از خداست.

* چه کارهایی را بر اساس معنای توکل باید به خدا واگذار کنیم و به او تکیه کنیم؟

همه کارها را باید به خدا واگذار کنیم اما احتیاج به گفتن ندارد زیرا در دل و درون عملا به خدا توکل می کنیم.

چون وقتی اعتقاد به خدا پیدا کردیم می‌دانیم ناظر بر اعمال است، می بیند و اطلاع دارد این توکل است. پس هیچ لحظه ای از زندگی نیست که آن را به خدا واگذار نکنیم.

زیرا علم خداوند تمام عالم را فرا گرفته و بر تمام عالم احاطه دارد همه دیده ها و دل ها و عقیده ها را گرفته است و چیزی نیست که از خداوند مخفی باشد .

[مولاتی یا فاطمه الزهرا(س)]

* چرا برخی از بزرگان، اولیا، صلحاء و حتی انبیاء از اسباب استفاده نمی کردند؟ مانند جریان در آتش افتادن حضرت ابراهیم هنگامی که جبرئیل خواستند به ایشان کمک کنند کمک جبرئیل را نیز نپذیرفتند .

هرگز چنین نیست همه انبیاء و اولیاء الهی از اسباب موجود در عالم استفاده می کردند. پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم به همه اسباب در راه رسالت و تبلیغش توجه کرده و از آنها استفاده می کردند.




توکل معنایش این نیست که اسباب نباشد این تفکر غلطی است. قرآن کریم توصیه می کند که از تمام اسباب استفاده شود و در باطن از خدا بخواهیم که این اسباب اثر کند.

[مولاتی یا فاطمه الزهرا(س)]

در داستان حضرت ابراهیم نیز باید گفت عمل حضرت ابراهیم عمق توکل و کمک از خداست.

حضرت می‌خواهد به همه انسانها در طول تاریخ بفهماند که جبرئیل به خودی خود اثر ندارد و علت نیست، بلکه واسطه است و با وجود خدا و احاطه او بر همه چیز، جبرئیل کاره ای نیست بلکه خدا همه کاره است.

در واقع حضرت ابراهیم یک پیام به جامعه بشری می دهد.


در توکل تکیه گاه فقط خداست و شخص و همه اسباب مستقل در وجود نیستند و انسان خود را متصل به خدا می داند و تنها به پشتیبانی او توجه دارد و باور دارد که بدون پشتیبانی او هیچ است.