شهیدکوی عشق{ ویژه نامه شهادت مسلم بن عقیل}

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

ويژه نامه شهادت مسلم بن عقيل

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

یا مسلم بن‌ عقیل

سلام ای یوسف بازار خون
یاس خزان دیده به گلزار خون

ای به ره حسین اول قتیل
فاتح کوفه! مسلم‌بن‌عقیل

زنده‌ترین آیت صدق و صفا
ثانی عباس به عشق و وفا

بر ولی‌الله ولی کیست؟ تو
در صف پیکار، علی کیست؟ تو

رأس تو بر نی قمر فاطمه
خون تو خون پسر فاطمه

دل به نگاه تو شفا یافته
کوفه ز اشک تو صفا یافته

در جگرت سوز درون حسین
حنجر تو چشمۀ خون حسین

کوفه چه غم نیست اگر یار تو
حضرت زهراست عزادار تو

نیست عجب احمد ختمی‌مآب
وقت شهادت دهدت جام آب

کوفه که بر جنگ تو آورده رو
رفته ز دستش شرف و آبرو

دردل زارت شرر انگیختند
جای گل آتش به سرت ریختند

گرگ‌صفت بر تو زده چنگ‌ها
کرده تنت را هدف سنگ‌ها

خصم ستمکار به سویت شتافت
تیغ برآورد و لبت را شکافت

کوفه به خود ننگ ابد را خرید
با گلوی تشنه سرت را برید

حیف که ای نایب خاص امام
رأس تو افتاد ز بالای بام

با که بگویم چو تو مردافکنی
در دل شب داد پناهش زنی؟

با که توان گفت که خصم پلید
دست تو را بست و سرت را برید؟

غربت تو در ملأعام بود
قتلگهت بر زبر بام بود

هیچ شهیدی چو تو تنها نبود
دسته گلش آتش زنها نبود

نایب تنهای ولی خدا
وه! چه غریبانه سرت شد جدا

گریه کنم بر غم بسیار تو
یا به دو فرزند عزادار تو؟

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

عرفات است
این سو حسین ابن ابی عبدالله ،
آن سوی مسلم بن عقیل

عرفات است و دعا؛ عرفات است و حسین؛
عاشقی که جان مشتاقش، چنین به گفت‏وگوی خدا نشسته است:

«اَلَّهُمَّ اجْعَلْنی اَخْشاکَ کَاَنّی اَراکَ...»

روز عرفات است.
این سو، دست‏های پراجابت حسین علیه ‏السلام است
که آسمان را مجذوب خود ساخته است.
این سو، حسین علیه‏ السلام است
که اشک‏های بلورین‏ش،
غوغا در دل عرش افکنده است.

این سو، میهمانان زیارت بیت ‏الله ‏اند
و عرفاتیان نیاز و نیایش.

دیگر سوی، شهر کوفه است
و نامردمانی عهدشکن و میهمان کُش!

روز عرفات است. آن سوی این لحظات عارفانه،
کوفه است و فرزند عقیل.
تنهای تنها!

مسلم است و لحظات شیرین فنای فی اللّه‏.
مسلم است و دلواپسی آمدن حسین علیه‏السلام .
مسلم است و عروج از بام دارالاماره.

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

آیا گوش‏هایتان نمی‏شنود؟
بیدار شوید، ای خانه‏ های گمراه!
ای کوچه‏ های پیمان شکن! ای پنجره ‏های سنگدل!
ای دهان‏ه ای مسموم! ای چشم‏ های کپک‏ زده!
ای نگاه‏ های غبار گرفته و خواب آلود!

من آمده‏ ام!
مسلم، پسر عقیل!
بیدار شوید، ای دیوارهای کاه‏ گلی جسارت! ای بن ‏بست‏های فراموشی!
بیدار شوید، ای کوچه‏ های پابرهنه ‏ی تو در تو!
ای گام‏های خسته‏ ی نامردی!

منم، پرچم دار کربلا!
به استقبال مرگ آمده ‏ام؛ به استقبال خنجرهای برّان!
به استقبال وعده ‏ها، وعیدها و به استقبال نامه‏ های دروغین.

پنجره ‏هاتان را باز کنید!
منم، مهمانی که به دعوت شما لبیک گفتم،
همانی که به درخواست شما آمدم. نامه ‏های بلند بالاتان را خوانده‏ ام،
حرف‏هاتان را مو به مو از بر شدم. با کلمه ‏های مهربانتان
خو گرفته‏ ام و با وعده ‏هاتان صمیمی شدم.

مرا با که اشتباه گرفته‏ اید؟
چرا پنجره ‏هاتان را باز نمی‏کنید؟ بر شما چه رفته است؟
آیا این شما نبودید که مرا خواندید؟
آیا این شما نبودید که پیک فرستادید؟
آیا رسم کوفیان این است ...؟ شما را چه شده است؟
کجاست مهربانی آن پیک‏ها؟ کجاست؟
من صدای چکاچک شمشیرهاتان را می‏شنوم.
منم! مسلم بن عقیل.

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

مرحبا مسلم که هست از رفعت آن گردون جناب
خسرو لب تشنگان را ابن عم و نایب مناب

گر چه در ملک شهادت نیست شاهى جز حسین
لیک شد حصن شهادت را ز مسلم فتح باب

سعى مسلم داد بر اسلام رونق تا به حشر
بر روان او سلام مسلمین از شیخ و شاب

صورت او چون حسین و سیرت او چون حسن
در مروت مصطفى و در فتوت بوتراب

روز هیجا چون کشیدى تیغ بران از غلاف
گفتى از ابر سیه گشتى درخشان آفتاب

کوفیان کردند از وى دورى و نبود عجب
روبهان را باشد اندر دل ز شیران اضطراب

میهمان خویش را کشتند بى جرم و گناه
باد بر آن میزبانان لعنت حق بى حساب

داشت جاى آن که از بهر پسر عمش حسین
با زبان حال بنویسد که اى عالى جناب

سوى این بى آبرو مردم میا ترسم ز کین
بر تو و بر اهل بیت مضطرت بندند آب

زین سفر بگذر که ترسم اکبرت گردد شهید
وز غم گیسوى او لیلا شود بى صبر و تاب

زین سفر بگذر که ترسم دست و پاى قاسمت
گاه دامادى شود در کربلا از خون خضاب

زین سفر بگذر که ترسم حنجر اصغر شود
پر ز خون از تیر اعدا چون دل زار رباب

زین سفر بگذر که مى ترسم شوند از کین اسیر
آل پیغمبر به دست فرقه دور از ثواب

زین سفر بگذر که ترسم عابدینت را برند
با غل و زنجیر نالان جانب شام خراب

زین سفر بگذر که مى ترسم یزید دون زند
چوب خیزران بر لب لعل تو در بزم شراب

از جفاى کوفى و شامى مگو دیگر صغیر
ز آتش نظم تو جان خلق عالم شد کباب

“مصیبت نامه، صغیر اصفهانى”

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

آن روز كوفه حال و هوايي غريب داشت
وقتي نگاه ها همه بوي فريب داشت

تنها ترين مسافر شبگرد كوفه بود
آن زائري که همره خود عطر سيب داشت

وقت عبور از صف آهنگران شهر
بر روي لب ترنم أمن يجيب داشت

با ديدن سه شعبه و سر نيزه هايشان
ديگر خبر ز روضه‌ی شيب الخضيب داشت

مجنون و سر سپرده‌ی مولاي خويش بود
يعني تنش براي جراحت شكيب داشت

دارالإماره تشنه‌ی خون شهيد بود
آن روز كوفه حال و هوايي غريب داشت

پيوست عاقبت سر او با سر امام
در كاروان كرب و بلا هم نصيب داشت

شهادت غریبانه سفیر عشق ، مسلم بن عقیل تسلیت باد

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

شجاعت مسلم

فراگیری علوم و معارف از مکتب علی علیه ‏السلام ،
مجاهدی مقاوم از مسلم ساخته بود که شجاعتش را همگان می‏ستودند.

بلاذری، تاریخ‏نگار معروف در این‏ باره می‏نویسد:
«مسلم بن عقیل، از مردترین فرزندان عقیل و شجاع‏ترین آنان بود.»

واقدی نیز مسلم بن عقیل را همراه برخی از بنی‏ هاشم در شمار فاتحان شهر به نسا دانسته است
. بر اساس همین شایستگی‏ها و رشادت‏های وصف‏ ناپذیر مسلم بود که حضرت علی علیه ‏السلام ،
او را به همراه امام حسن و امام حسین علیهماالسلام و عبداللّه‏ بن جعفر،
به فرماندهی جناح راست سپاه خود در صفّین گمارد.

این انتصاب، به خوبی نشان دهنده تأیید شایستگی و شجاعت او
از سوی امیرمؤمنان علی علیه‏ السلام است.

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

ای سلام الله بر جان و تنت
اشک و خونم هر دو وقف دامنت

سر به زیر تیغ و چشمم سوی تو
نقد جانم رونمای روی تو

خوش بوَد با اشک دامن دامنم
عکس لبخند تو در زخم تنم

کیستم من؟ اولین قربانی‌ات
جان دو قربانی‌ام ارزانی‌ات

دور کعبه یاد ما کن یا حسین
مسلمت را هم دعا کن یا حسین

دوست دارم ای همه آیات نور
دست عباس تو را بوسم ز دور

اولین سرباز میدانت منم
ذبح پیش از عید قربانت منم

کوفیان چون گرگ‌ها چنگم زدند
در میان کوچه‌ها سنگم زدند

فرقم از خون چشمۀ زمزم شده
حج ما هر دو شبیه هم شده

حج من در پیش سنگ و تیرها
حج تو در سایۀ شمشیرها

حج من در کوی تو قربان شدن
حج تو در موج خون عریان شدن

حج من داغ دو طفل بی‌سر است
حج تو داغ علی اکبر است

حج من سردادن از بالای بام
حج تو از کربلا تا شهر شام

حج من خون گلو افشاندن است
حج تو بر نیزه قرآن خواندن است

حج من در کوچ‌ها گردیدن است
حج تو در موج خون غلطیدن است

حج من در راه تو جان دادن است
حج تو از صدر زین افتادن است

هدیۀ من پیکری بی‌سر شده
هدیۀ تو خیمه آتش زده

خنده زد بر تیغ زخم حنجرم
تا به خاک پای تو افتد سرم

با وجود آنکه مدیون تواند
کوفیان لب تشنۀ خون تواند

ای عزیز جان پیغمبر میا
گر می‌آیی با علی اکبر میا

تو چو خورشیدی و اصغر، ماه توست
چشم تیراندازها در راه توست

روح من مرغ لب بام تو بود
آخرین ذکرم فقط نام تو بود

باب تو شیرخدا شاه عرب
بر یتیمان بود بابا نیمه شب

ای تو دست رحمت پروردگار
ای امیرالمؤمنین را یادگار

آن علی را تو سرور سینه‌ای
بر پدر سر تا قدم آیینه‌ای

دوست دارم تا که از لطف و کرم
تو پدر باشی برای دخترم

دخترت باشد به جای خواهرش
خواهرت زینب به جای مادرش

مست صهبای وصالم کن حسین
یوسف زهرا حلالم کن حسین

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

یا مسلم بن‌ عقیل

تنهایی و غربت حضرت مسلم و آن همه بی وفایی
تلنگری نافذی ست بر وجودم.

حتی یک نفر ، یک نفر هم در آن کوچه و برزن همراهش نشد.
آن شب بی قراری اش رو خوب متصور می شوم
که فقط و فقط به یاد مرید و اهل بیتش بوده
که برای آنان عاقبتی دردآور ، در ضمیرش تداعی می شد.

یا آن شبی را متصور می شوم که عده ای از ظلمت آن بهره برده
و دردانه ی خلقت و ولی زمانشان را ترک گفتند.

و یا عصر روزی را که حضرت نگار ، نوای هَل مِن معین سر داد
که حتی یک نفر ، یک نفر هم ...سخت می ترسم ،
که در این عهد هم چنین کنیم. می ترسم ، می ترسم ...
تنهایش گذاریم.مدعیان زمانیم که در هیبتی حق به جانب ،
سروش انتظار سر می دهیم.

بارخدایا ، به ما عزمی ده در این عصر که حجتت از دیده نهان است
و یا در لحظه ی حضورش ، به تبع ظلمت و تاریکی دلمان او را رها مکنیم
و از آن جماعتی نباشیم که بعد شنیدن نوای هَل مِن معین او دریغ کرده و پشتش نماییم.
«الهی آمین»

چه زیباست ...وفا را لحظه ای یافتم که علمدارش ندا داد :
والله ان قطعتموایمینی،انی احامی ابداً عن دینی

اما امروز یه آزویی دارم ...بارخدایا ، چنین روزی رو عنایتی کن باشم
به کربلا و یا در آن سرزمین عرفات که حضور حضرتش مسجل است،
جایی نفس بزنم که اربابم نفس می کشد و جایی عرفه را زمزمه کنم
که اربابم دعای جدش را دلربا می خواند.

«الهی آمین»