اشعار برگزیده در توصیف عید سعید قربان

[مولاتی یا فاطمه الزهرا(س)]

ای عزیزان به شما هدیه ز یزدان آمد
عید فرخنده ی نورانی قربان آمد


حاجیان سعی شما شد به حقیقت مقبول
رحمت واسعه ی حضرت سبحان آمد


عید قربان به حقیقت ز خداوند کریم
آفتابی به شب ظلمت انسان آمد


جمله دلها چو کویری ست پر از فصل عطش
بر کویر دل ما نعمت باران آمد


خاک میسوخت در اندوه عطش با حسرت
نقش در سینه ی این خاک گلستان آمد


امر شد تا که به قربانی اسماعیلش
آن خلیلی که پذیرفته ز رحمان آمد


امتحان داد به خوبی بخدا ابراهیم
جای آن ذبح عظیمی که به قربان آمد


آن حسینی که ز حج رفت سوی کرببلا
به خدا بهر سر افرازی قرآن آمد


سید محمدرضا هاشمی زاده

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

ز اسماعیل جان تا نگذری مانند ابراهیم
به کعبه رفتنت تنها نماید شاد شیطان را

کسی کو روز قربان، غیر خود را می کند قربان
نفهمیده است هرگز معنی و مفهوم قربان را

حلول تازه داده فیض سبحان
چه زیبا منجلی شد «عید قربان»

بگذر از فرزند و جان و مال خویش
تا خلیل اللّه ِ دورانت کنند

سَر بِنه بر کف، برو در کوی دوست
تا چو اسماعیل، قربانت کنند


خواهی که تو را کعبه کند استقبال
مایی و منی را به منا قربان کن

خوشا «ذی‌الحجه» روز عید قربان
شروع داستان عشق و ایمان

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

نـــدا آمــد کـــه، ابـراهیـم، بشتاب
رسیــده فــرصت تعبـیـر آن خواب

بـه شـوق جــذبــه عشق خـداونـد
برآ، از آب و رنـگ مـهـر فـرزنـد

اگر این شعله در پا تا سرت هست
کنون، یک امتحان دیـگـرت هست

مهیــا شــو طناب و تــیــغ بـــردار
رسالـت را بــه دست عشق بسپــار

صدا کــن حلق اسماعیــل خــود را
به قـربانــگه ببــر هابیــل خــود را

مــنــای دوسـت قــربــانــی پـسندد
تـو را آن سان که می دانی، پسندد

خـلیـل مـا! رضای ما در این است
عبـودیـت بـه تسلــیـم و یقین است

ببـیـن بـر قــد و بــالای جــوانــت
مـــگر، نـیــکو بـــرآیــد امتحـانت

نفس در سینـه افــتــاد از شمــاره
مــلائـک اشــک ریزان در نظـاره

پدر می بـُرد فــرزنــدش بــه مقتل
کــه امــر دوست را سازد مسجّــل

پدر آمیزه ای از اشـک و لبــخــند
پــسـر تسـلیــم فــرمــان خــداونـد

منـــا بــود و ذبیح و شوق تسلیـم
نــدا پیچید … در جــانِ بــراهـیـم

خلــیـــلا! عـیــد قـربـانت مبــارک
قــبــول امـر و فــرمــانت مبـارک

پـذیـرفـتـیـم ایــن قــربــانـی ات را
پــسنــدیـدیـم ســرگــردانـی ات را

بــرایــن ذبــح عظیمت آفـرین بـاد
شکوه عشق و تسلیمت چنین بـاد

خلیل الله … ای معنــای تــوحـیـد
کـنــون تیغت گــلـوی نـفس بُبریـد

کـنــار خیمــه هـاجر در تب و تاب
کــه یـا رب این دل شوریده دریاب

گـلم اینک بـه دست باغـبــان است
مــرا ایـن فصل سبـز امتحان است

اگـــرچــه مــادری درد آشــنــایــم
خــداونــدا بــه تقــدیــرت رضایـم

اگـــرچـــه می تپد در سینــه ام دل
اگــرچــه امتـحانــم هست مشکــل

خــــداونــــدا دلــم آرام گــــــردان
مـــده صبر مــرا در دست شیطان

خـــدای عشق مــزد عاشــقـی داد
بـــرای دوست قــربـــانی فرستـاد

مــوحّـد جــز خــدا در جــان نبینـد
در ایــن آیینــه جــز جـانــان نبیند

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

ساقي مي نابم ده ديوانه و مستم كن
ديوانه ديوانه زنجير به دستم كن

هر دم بده پيمانه با ساغر جانانه
بي خود زخودم بنما بي هيچ زهستم كن

جان را چه كنــم ديگر جانانه به بر دارم
زن شعله به اين جان و بي پاي و بستم كن

انداز تو جانم را اندر خم مي ســاقي
هفت غسل بده آن راپاك ازهمه پستم كن

دنيا و مافيها ديگر به چه كار آيد
زنجير عبوديت بر گردن و دستم كن

با خنجر پولادين بر گير ز من ديـده
آزاد كن اين دل را دلدار پرستم كن

بر درگه معشوقم مشتاق وصالم من
انگشتري عقدش جانا تو به دستم كن

آموز به من ساقي تو رسم وفـاداري
يادآوري عهدم از روز الستم كن

پيمان الست حق يا عقد عبـوديت
فخر است براي من، مانع زشكستم كن

محمد رجب زاده (راجی )

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

دل سفر کن در منا و عید قربان را ببین
چشمه‌های نور و شور آن بیابان را ببین

گوسفند نفس را با تیغ تقوی سر ببر
پای تا سر جان شو و رخسار جانان را ببین

سفرۀ مهمانی خاص خدا گردیده باز
لالۀ لبخند و اشک شوق مهمان را ببین

دیو نفس از پا درافکن، سنگ بر شیطان بزن
هم شکست نفس را، هم مرگ شیطان را ببین

تیغ در دست خلیل و بند در دست ذبیح
حنجر تسلیم بنگر، تیغ بران را ببین

کارد تیز و دست محکم، حلق نازک‌تر ز گل
پای تا سر چشم شو، اخلاص و ایمان را ببین

خاک گل انداخته از اشک چشم حاجیان
در دل تفتیدۀ صحرا، گلستان را ببین

گریه و اشک و دعا و توبه و تهلیل را
رحمت و لطف و عطا و عفو و غفران را ببین

آتش گرما گلستان گشته چون باغ خلیل
در دل صحرا صفای باغ رضوان را ببین

روی حق هرگز نگنجد در نگاه چشم سر
چشمِ دل بگشا جمال حی سبحان را ببین

خیمۀ حجاج را با پای جان یک یک بگرد
آتش دل، سوز سینه، چشم گریان را ببین

دل تهی از غیر کن تا بنگری دلدار را
سر بزن در خیمه‌ها شاید ببینی یار را

سینه مشعر، دل حرم، میدان دید ما مِناست
گر ببندی لب ز حرف غیر، هر حرفت دعاست

غم مخور گر گم شدی یا خیمه را گم کرده‌ای
سیر کن تا بنگری گم‌گشتۀ زهرا کجاست

لحظه‌ای آرام منشین هر که را دیدی بپرس
یار سوی مکه رفته، یا به صحرای مناست؟

حیف یاران در منی رفتم ندیدم روی او
عیب از آن رخسار زیبا نیست، عیب از چشم ماست

حاجیان جمعند دور هم به صحرای منا
حاجی ما در بیابان در مسیر کربلاست

حاجیان کردند دل را خوش به ذبح گوسفند
حاجی ما ذبح طفلش پیش پیکان بلاست

حاجیان سر می‌تراشند از پی تقصیرشان
حاجی ما هم چهل منزل سرش برنیزه‌هاست

حاجیان دست دعاشان بر سما گردد بلند
حاجی ما از بدن دست علمدارش جداست

حاجیان را هست یک قربانی آن هم گوسفند
حاجی ما هم ذبیحش جمله تقدیم خداست

حاجیان را از هجوم زائرین بر تن فشار
حاجی ما سینه‌اش از سم اسبان توتیاست

خوش بود «میثم» همیشه سوگواری بر حسین
حاجی آن باشد که اشکش هست جاری برحسین

شاعر: حاج غلامرضا سازگار

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

ای عزیزان به شما هدیه زیـــــــــزدان آمد
عید فرخنـــــــده ی نورانی قربـــــــــان آمد

حاجیان سعی شما شد به حقیقت مقبول
رحمت واسعــــه ی حضــرت ســـبحان آمد

عید قربان به حقیقـــت...زخــــــداوند کریم
آفتابی به شــــــب ظلمت انســــان آمد

جمله دلهاچو کویری ست پر از فصل عطش
بر کویــــر دل ما...نعــــــــــــمت باران آمد

خاک میسوخت در اندوه عطش باحسرت
نقش در سینه ی این خاک.. گلستان آمد

امر شد تا که به قربانـــــــی اسماعیلش
آن خلیــــلی که پذیرفتـــه ز رحـــــمان امد

امتحان داد به خوبی بخـــــــدا ابــــراهیم
جای آن ذبح عظیمی که به قربــــان آمد

آن حسینی که زحج رفت سوی کرببــلا
به خدا بهر سر افـــــرازی قـــــــــرآن آمد

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

عید قربان گرچه آیین خلیل آزر است
ملت اسلام را امروز زیب و زیور است

حبّذا عیدى كه سرخ از خون قربانى او
گونه اسلام و روى ملت پیغمبر است

حبّذا روزى كه ابراهیم را در كوى دوست
ذبح اسماعیل از یك گوسفند آسان‎تر است

حاجیان از جان چنان بوسند آن سنگ سیاه
خانه حق را كه گویى خال روى دلبر است

سالى ار یك حج بود مر حاجیان را در حجاز
در خراسان خلق را هر روزه حجّ اكبر است

خانه حق را اگر خواهى بپو راه حجاز
ور بخواهى صاحب آن خانه در این كشور است

اندرین عیدى كه ملت را همه فرّ و بها
از نو آیین سنّت پاك خلیل آزر است

سعى تو مشكور باد و حجّ تو مبرور باد
در حریمى كز شرافت كعبه را تاج سر است

[نازنین رقیه* خادمه گل نرگس*]

ساقي مي نابم ده ديوانه و مستم كن
ديوانه ديوانه زنجير به دستم كن

هر دم بده پيمانه با ساغر جانانه
بي خود زخودم بنما بي هيچ زهستم كن

جان را چه كنــم ديگر جانانه به بر دارم
زن شعله به اين جان و بي پاي و بستم كن

انداز تو جانم را اندر خم مي ســاقي
هفت غسل بده آن راپاك ازهمه پستم كن

دنيا و مافيها ديگر به چه كار آيد
زنجير عبوديت بر گردن و دستم كن

با خنجر پولادين بر گير ز من ديـده
آزاد كن اين دل را دلدار پرستم كن

بر درگه معشوقم مشتاق وصالم من
انگشتري عقدش جانا تو به دستم كن

آموز به من ساقي تو رسم وفـاداري
يادآوري عهدم از روز الستم كن

پيمان الست حق يا عقد عبـوديت
فخر است براي من، مانع زشكستم كن

محمد رجب زاده (راجی )

[سمن بویان* خادمه اباصالح المهدی(عج)*]

ای تو جان نوبهاران، خوش رسیدی، خوش رسیدی!
ای تو شور آبشاران، خوش رسیدی، خوش رسیدی!

ای شراب آسمانی، ای طلوع مهربانی
با تو شد خورشید خندان، خوش رسیدی، خوش رسیدی!

ای که نامت گشته ذکر هر دم جان و روانم
ای شفای درد پنهان، خوش رسیدی، خوش رسیدی!

آمدی چون ماه تازه، تیغ بر کف، خنده بر لب
آمدی ای عید قربان! خوش رسیدی، خوش رسیدی!

آمدی چون سیلْ جوشان ، بی‌خبر، ناگه، خروشان
تا کنی این خانه ویران، خوش رسیدی، خوش رسیدی!

خانه‌ی عقل زبون را، عقل سرد تیره‌گون را
کرده‌ای با خاک یکسان، خوش رسیدی، خوش رسیدی!

شعر می‌جوشد ز من، پیوسته هر شب، هر سحرگه
از تو شد این چشمه جوشان، خوش رسیدی، خوش رسیدی!

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

بندگی کن تا که سلطانت کنند … تن رها کن تا همه جانت کنند
خوی حیوانی سزاوار تو نیست … ترک این خو کن که انسانت کنند


چون نداری درد، درمان هم مخواه … درد پیدا کن که درمانت کنند
بنده ی شیطانی و داری امید … که ستایش همچو یزدانت کنند؟!


سوی حق نارفته چون داری طمع؟ … همسر موسی بن عمرانت کنن
شکر و تسلیم سليمانیت کو؟ … ای که می خواهی سلیمانت کنند


از چَهِ شهوت، قدم بیرون گذار … تا عزیز مصر و کنعانت کنند
بگذر از فرزند و مال و جان خویش … تا خلیل الله دورانت کنند


سر بنه در کف برو در کوی دوست … تا چو اسماعیل قربانت کنند
در ضلالت مانده ای چون سامری … آرزو داری که لقمانت کنند


چشم لاهوتی اگر داری بیا … تا به بزم قرب مهمانت کنند
چون علی در عالم مردانگی … فرد شو تا شاه مردانت کنند


همچو سلمان در مسلمانی بکوش … ای مسلمان تا که سلمانت کنند
تا توانی در گلستان جهان … خار شو تا گل به دامانت کنند


همچو خاک افتادگی کن پیش از آن … که به زیر خاک پنهانت کنند
خوانده ای گر تو یحب الصابرین … صبر کن تا از محبانت کنند


با یتیمان مهربانی پیشه کن … تا پس از تو با یتیمانت کنند
همچو ذاکر ذکر حق کن روز و شب … تا مگر از اهل ایمانت کنند