روز خانواده *سرپناهی سرشار از عطر لبخند *

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

ღ ◔◡◔ ღ سرپناهی سرشار از عطر لبخند ღ ◔◡◔ ღ

ღ ◔◡◔ ღ روز خانواده و تکریم بازنشستگان ღ ◔◡◔ ღ







سوره هل اتي در روز 25 ذی الحجه در شان اهل بيت پيامبر(ص)
نازل شد كه پس از سه روز روزه و انفاق افطار
خود ، از طرف خداوند اطعام شدند.

چنين روزي از آن رو به ” روز خانواده ” موسوم شده است
كه بهترين تجلي از خانواده اسلامي را به نمايش مي گذارد.

خانواده اي كه در آن بندگي حضرت حق و ايثار در راه خدا
نصب العين همه افراد است ،رمز و راز بقاي خانواده
در “مودت و رحمت” است

و بر تفاهم، احترام متقابل، شخصيت بخشيدن به همسر و فرزندان،
مشاركت، تعاون، همدلي و تسكين و آرامش بخشي تاكيد مي ورزد

و خانواده سالم و متعادل را خانواده اي مي داند كه در آن
حريم حرمت افراد پاس داشته مي شود و نيازهاي عاطفي، رواني
زيستي و حياتي به خوبي و به درستي پاسخ داده مي شود

و در زندگي حضرت زهرا (س) و اميرالمومنين علي (ع) شاهد
دورنمايي كامل از زندگي توأم با مودت و رحمت
در آرامشي روحاني و سلامت اخلاقي هستيم.


اين روز بر تمامي خانواده هاي محترم مبارك باد

زندگی را مگذار که از لا به لای انگشتانت فرولغزد و آسان هدر شود!

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

خانواده، قرارگاه رحمت



خانه قرارگاه رأفت و مهر است.

این نهاد، روشن از شعله عشق و گرمی اش
از همدلی و یکرنگی است.

حال که خداوند خانواده را محل رحمت و رأفت
قرار داده است، شایسته نیست در این محل امن و آرامش،
دلهره و ناراحتی و اضطراب بوجود آوریم.

باید زبان به شکر این نعمت ارزنده بگشاییم تا خداوند برکات
و رحمت فراوان خود را بر ما نازل فرماید.

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

شمیم خوش خانواده الهی را باید در خانه کوچکی
به مشام جان رساند که در آن پدر، علی است

و مادر،نمونه زنی چون فاطمه و چهار گل روییده بر دامن
این بوستان، حسن و حسین و زینب و ام کلثوم علیهم السلام ؛

خانواده ای که هیچ گونه پلیدی و زشتی بر آستانشان راه نیافته
و اسلام، تمام رخ، در این خانه ظهور کرده است.

کودکان تربیت یافته این مکتب، قاصدان پاک همه تاریخ اند
و گهواره جنبان این تربیت، عشق و ایمان است.

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

دوستتان داریم



خستگی دست های پدرانه ات را پاس می داریم؛
به یاد روزهایی که در تلاش شب و روزت، پنجره ها به سمت
چشم های همیشه بیدارت باز می شدند و آسمان، رؤیاهایت را که
تنها آرزوهای بزرگ برای فرزندان کوچکت بود، نادیده می گرفت.

امروز، وقتی گل های باغچه را آب می دهی، موی سپید تو، هم رنگ
با یاس های سپید خانه ای قدیمی، یادآور روزهایی است که با زحمت
دست های پینه بسته ات، کودکان این سرزمین را
بزرگ کردی تا بزرگی تو را نظاره کنیم.

اکنون بازگشته ایم تا تو باز بنشینی و برایت بگوییم که هیچ
خاطره ای را از قلم نینداخته ایم.

شما تا همیشه، رمز عبور ما از موج هایید
ای پدران سکوت و خستگی؛ دوستتان داریم.

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

با آبشاران سر به زیر


آن روزها، چشم ما بر دستتان بود، وقتی از در وارد می شدید
و امروز، چشمتان بر قدم های ماست تا از
همان در، برای سلامی دوباره بر آفتاب، وارد شویم.

اما هنوز می توانید از گشادگی پیشانی تان، جهانی را سرشار کنید.
شما ای آبشاران سر به زیر، آبشاران پا به راهید
که همواره در ادامه زندگی جریان دارید.

سالمندان در خانواده، مرکز دایره ای هستند که حرکت پرگار
زندگی دیگران تنها با اتکا بر آنها امکان پذیر است.

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

خانواده، همین سرپناهی است که سرشار
از عطر لبخندهای من و توست.

خانواده، همین شانه های مهربانی است که تکیه گاه
دلتنگی های ناگهانی من و توست.

خانواده، آغوش گرمی است که تمام عمر، پناه لحظه های
تنهایی توست؛ مثل همه روزهای کودکی.

چه قدر دلتنگ می شوم در روزهایی که دور از خانواده ام؛
روزهایی که سرپناه کوچک و صمیمی ما، آرام سر بر بالش
شب های پرستاره می گذارد!

چه قدر دلم برای خانواده ام تنگ می شود، وقتی آوازهای
فراموش شده ام، دلتنگم می کنند!

خورشید، لب درگاه ماست
هر صبح، عطر خداوند، با سلام ما در فضای خانه جاری
می شود و خورشید، تا لب ایوان خانه ما قد می کشد.

زندگی، به آینده امیدوارتر می شود و مصمم می شود به ادامه.
خستگی، هم گام بادهای تازه نفس، کوچ می کند از حیاط خانه مان
و شادی، بهانه ای برای ماندن در جمع ما پیدا می کند.

همه شادی های دنیا، خلاصه می شوند در لبخندهای ما.
دنیا، تصویری بی نهایت است از همه غم و شادی های خانواده ما.

همه افق ها را می شمارم تا سایه پدر و مادرم،
شیرینی زندگی و خوش بختی جاودانه گردد.

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

پند پیران بهتر از عمر دراز
زانکه ایشانند خود در عین راز

پند پیران بهتر از بخت جوان
بشنو این معنی ز پیر غیب دان

پند پیران همچو اسم اعظم است
بر جراحت ها مثال مرهم است

پند پیران مرهم جانی بود
پند پیران راز پنهانی بود

پند پیران باشدت چون پیشوا
پند پیران، باشدت خود مقتدا

پند پیران آفتاب بی زوال
پند پیران است ماه عمر و سال

پند پیران است فتح الباب دین
پند پیرانت کند با دین قرین

پند پیران است بحر موج زن
پند پیران است چون دُرّ عَدَن

پند پیران است خود اسرار فاش
در معانی واقف عطار باش

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

ازدواج، یعنی تسکین روح، آرامشی که در پرتو تشکیل خانواده
به دست می آید و در قرآن از نشانه های قدرت خداوند بیان می شود

آرامشی حقیقی است که در درون یک خانواده مطلوب، محقق می گردد.
این آرامش، جسمی، روحی، فردی و اجتماعی است.

تبادلات عاطفی میان همسران، تعادل روحی و آرامش روانی
به ارمغان می آورد. خانواده، آشیان و پناهگاهی است که آدمی
در آن، شریک زندگی و مونس و محرم راز و غم خوار
و مدافع و یاوری به دست می آورد.

«ازدواج، تنها درآمدن از «تنهایی» نیست؛
بلکه رسیدن به «همدلی» و «همراهی» و «هم روحی» و...
است که مهم تر است.»

معنای کامل و نمونه عینی این هم روحی را می توان
در وجود همسران نمونه عالم یافت.

آن جا که خانم فاطمه زهرا علیهاالسلام همسرش را
این گونه می ستاید: «او بهترین کمک است در راه اطاعت خدا»

و مولا علی علیه السلام می فرماید:
«زمانی که به همسرم فاطمه نگاه می کردم، با
نظر به او اندوه و حزن از من رخت برمی بست».

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

چتری زیر سایبان خدا





مادرم «حوا»ست، پدرم «آدم» و من امتداد هابیل و قابیلم.
چتری گشوده ایم از مهر، زیر سایبان خدا.

پدرم زمین خدا را به جست وجوی گندمی، زیر پا می گذارد.
مادرم چای مهربانی ام را دم کرده و به انتظار می نشیند.

و من گرد و غبار کینه را از دل خانه می زدایم.
مادرم «حوا»ست، پدرم «آدم» و من امتداد هابیل و قابیلم.

پدر هر غروب، با یک بغل سیب سرخ که از بازار
آشفته دنیا خریده، به خانه می آید.

مادر لبخند می زند؛ ولی بیم اینکه مبادا پدر، روزی گم شود
در آشفتگی بازار دنیا، یک لحظه رهایش نمی کند.

و من در آیینه روشن چشم هاشان به فردا می نگرم.
نکند سیب بازار فردای من به این سرخی نباشد!

نکند بازار دنیا آن قدر شلوغ شود که روزی هزار بار در آن گم شوم!
آن وقت، تکلیف من و چتری که زیر سایبان خدا گشوده ام، چه می شود؟

آن وقت «آدم» و «حوا» و نسلش کجا، زیر کدام
سایه آرام گیرند؟نه، باید مراقب باشم!

نباید بگذارم عطر مهربان سیب از حافظه ام محو شود!
باید لبخند پرتشویش مادر را قاب بگیرم،
و خستگی پرنشاط پاهای پدر را.

باید دنباله این حلقه را به چمن زاری سبز گره بزنم؛
تا زمین خدا هرگز از حضور مدامم در رنج نباشد.

هر چه باشد، مادرم «حوا»ست، پدرم «آدم» و من می خواهم
که امتداد نسلِ هابیل باشم؛ نسلی به لطافت مهر.




باران رضایی

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

خانواده ای که خداوند فضیلتش را ستوده است



پیامبر (ص) درباره علی و خانواده او هیچ سخنی جز به فرمان الهی
و زبان وحی نگفته است، دلیل بر عظمت این خاندان و جایگاه برجسته
آنان در اسلام همین بس که خداوند هیجده آیه پیاپی درباره ایشان
فرو فرستاده است، و در این آیه ها از فداکاری و خدا دوستی
این خانواده و مرتبه ایشان در بهشت سخن گفته است.

حسن و حسین مریض شدند، علی و فاطمه نذر کردند اگر
فرزندانشان شفا یابند سه روز به عنوان سپاسگزاری از خدا روزه
بگیرند، پس حسن، حسین و کنیزشان فضه در آنمورد از آنان پیروی کردند.

دو فرزند شفا یافتند و اعضای خانواده سه روز پیاپی روزه گرفتند.
نزد این خانواده در تمام آن سه روز جز مقداری نان جو وجود نداشت.

روز اول بهنگام افطار، مستمندی آمد و طعام خواست، علی خوراک
خود را به او داد، و همسر دو فرزندش و فضه نیز همان کار را کردند.

در روز دوم به هنگام افطار یتیمی آمد و غذایی طلبید، آنچه نزد ایشان
بود به او دادند. در روز سوم اسیری آمد، و غذایی خواست و آن
خانواده همان کار روز اول و دوم را انجام دادند،

پس، خداوند سوره «هل اتی» را درباره آنان نازل کرد
که در آن آیات شریفه زیر آمده است:

«نیکان از جامی بیاشامند که در آمیخته با کافور بهشتی باشد.
چشمه ای که بندگان خدا از آن می نوشند به نوعی خاص جریان دارد.
وفای به نذر می کنند و می ترسند از روزی که آسیبش فراگیر است.
و برای دوستی خدا طعام خود را بر مستمند، یتیم واسیر می خورانند.

فقط برای خدا شما را اطعام می کنیم،
پاداش و سپاسی از شما نمی خواهیم.

براستی ما از پروردگارمان درباره روزی می ترسیم که
چهره ها درهم کشیده شود و در کمال سختی باشد.

پس خداوند آنان را از آسیب آن روز نگهدارد و تازه و شادمان
آنها را حاضر کند. و به دلیل آن که صبر کردند پاداش
آنان را بهشت و حریر قرار دهد...»