درآمد
یکی از فضیلتهای بزرگسالار شهیدان حضرت اباعبدالله الحسین (علیهالسلام) که در روایات فراوان به چشم میخورد، تشویق و ترغیب به زیارت آن وجود مقدس است که پیامبر و معصومین (علیهمالسلام) بر آن تاکید فراوان داشتهاند. به همینجهت مردم را در تمام سال، به زیارت آن بزرگوار فراخواندهاند، بویژه در روزهای مخصوصی که زیارت مخصوصه أبیعبدالله معروف و مشهور گردیده است.
مثلاً در شب و روز جمعه، و شب و روز عرفه، و شب و روز عید قربان، و شب و روز عید فطر، و اول و نیمه ماه رجب، و نیمه شعبان، و روز اول و نیمه و آخر ماه رمضان، و شبهای قدر بویژه شب بیست و سوم ماه مبارک رمضان، و شب و روز عاشورا، و روز أربعین.
وجود همین روایات از پیامبر و معصومین سبب شد که بزرگان اهل حدیث و فقهای بزرگ شیعه آنها را در کتابهای حدیثی و فقهی خود آورده و ضمن دستهبندی کردن آنها عنوان استحباب و تاکید استحباب به آنها بدهند. همانگونه که مرحوم کلینی و شیخ طوسی و شیخ صدوق و حر عاملی، و علامه مجلسی و دیگران چنین کردهاند. مثلاً شیخ حر عاملی (ره) در باب زیارت امام حسین (ع) در شب جمعه مینویسد:
باب تاکد زیارة الحسین کل لیله جمعه و کل یوم جمعه1
و یا اینکه ابن طاووس درباره زیارت امام حسین (ع) در روز عرفه میفرماید:
فضل زیارة الحسین یوم عرفه.2
همچنین شیخ حر عاملی درباره زیارت امام حسین (ع) در اول ماه رجب و نیمه آن مینویسد:
باب تاکد استحباب زیارة الحسین فی اول رجب و فی النصف منه.3
و درباره زیارت امام حسین (ع) در ماه رمضان و شبهای قدر مینویسد:
باب تاکد استحباب زیارة الحسین لیله القدر و فی شهر رمضان خصوصاً اول لیله و آخر لیله و لیله النصف.4
درباره زیارت امام حسین (ع) در شب و روز عید فطر و شب عید قربان آوردهاند:
تاکد زیاره الحسین لیله الفطر و لیله الأضحی.5
همچنین درباره زیارت امام حسین (ع) در شب و روز عاشورا و روز اربعین نوشتهاند:
تاکد زیاره الحسین لیله عاشورا یوم عاشورا6 و تاکد زیاره الحسین یوم الأربعین من مقتله.7