پیامبر عظیم الشانمان (ص) فرموده است:
( محبت الحسین مکنون فی قلوب المومنین)
بحار الانوار ج۴۳ ص ۲۸۱
( محبت حسین در قلب هر مومنی نهفته است )
این تجلی عشق و محبت حسین هم در انسان هایی ظهور می یابد که به مقام ان جضرت معرفت داشته باشد و هر چقدر معرفتش بیشتر باشد عشقش به امام بیشتر خواهد بود برای همینه که عاشورا شناسی از مقوله معرفت شناسی است.
از یکی از دختران امام (فکر کنم حضرت سکینه (س) ) نقل شده که وقتی حضرت،شهید شدند سر بریده آن امام همام خطاب به شیعیانشون چند بیت شعر سرودند و خواندند که آتش به جان هر انسان آزاده ای می زند:
شیعتی مهما شربتم ماء عذب فاذکرونی
ای شیعیان من ، هر وقت آب گوارایی نوشیدید مرا یاد کنید
او سمعتم بغریب او شهید فاندبونی
یا اینکه هر وقت از غریبی یا شهیدی یاد کردند پس بر من ندبه کنید
فانا السبط الذی من غیر جرم قتلونی
من آن فرزند پیامبر هستم که بی گناه کشتند مرا
و یجرد الخیل بعد القتل عمدا سحقونی
و پس از آن از روی عمد مرا پایمال سُم اسبان کردند
لیتکم فی یوم عاشورا جمیعا تنظرونی
ای کاش همه شما روز عاشورا بودید و می دیدید مرا
کیف استسقی لطفلی فابوا ان یرحمونی
که چگونه بر طفل صغیرم آب خواستم پس ابا کردند که آب دهند
و سقوه سهم بغی عوض الماء المعین
پس به جای آب گوارا او را با تیر ظلم سیراب کردند (و گلویش را بریدند)
یا لرزء و مصاب هد ارکان الجحون
این حادثه آن چنان جانسوز و سخت و طاقت فرساست که پایه های کوههای مکه
را خراب می کند.
ویلهم قد جرجوا قلب رسول الثقلین
وای بر انان که قلب پیامبر انس و جن را شکستند و پاره پاره کردند
فالعنوهم ما استعطتم شیعتی فی کل حین
پس ای شعیان من ، هر چقدر می توانید انان را لعن و نفرین کنید
منبع این روایت: دو بیت اولش در مستدرک الوسایل ج 17 ص 26 باب استحباب ذکر الحسین و لعن قاتله عند شراب الماء
و بقیه اش هم در مصباح کفعمی ص 41 و مقتل مقرم ص 307 آمده است.
خدایا بر قاتلین امام مظلوممان لعنت کن و لحظه به لحظه بر عذابشان بیفزاالی الابد. آمین
با تشکر از ترنّم حکمت
نقل قول
