در سفینه البحار از شهید "ره" در قواعد نقل مى كند فرمود: شكى نیست كه آنچه "از حقوق" بر اجانب حرام یا واجب مى باشد براى پدر و مادر هم واجب و حرام است و پدر و مادر امورى مخصوص خودشان است:
1- سفر مباح و مستحب بدون اذن آن دو حرام است
2- بعضى از علماء گفته اند فرمانبردارى آن دو در هر كارى اگر چه شبهه ناك است بخورد، یا بخورد براى اینكه اطاعت آن دو واجب است و ترك شبهه مستحب است
3- اگر وقت نماز او را بكارى خواندند نماز را تاخیر اندازد و اطاعت آن دو را بكند
4- پدر و مادر مى توانند در بعضى اوقات فرزند را از جماعت منع كنند
5- پدر و مادر مى توانند او را از جهاد با تعیین نشدن آن "از طرف امام علیه السلام" منع كنند "زیرا جهاد واجب كفائى است و اگر امام علیه السلام كسى را امر بآن كند واجب عینى مى شود كه در واجب عینى پدر و مادر نمى توانند فرزند را منع كنند"
6- اقرب این كه براى آن دوست از منع كردن واجب كفائى هر گاه علم یا گمان به قیام كردن غیر دارد
7- برخى از علماء گفته اند اگر او در نماز نافله باشد و پدر و مادر او را بخوانند نماز را قطع كند بدلیل روایت جریح
8- ترك كردن روزه مستحبى است اگر پدر اجازه ندهد و درباره مادر واقف به نصى نشدم.
در همان كتاب على بن الحسین علیه السلام فرمود: مردى نزد پیغمبر "صلى الله علیه و آله و سلم" آمد عرض كرد: اى رسول خدا "صلى الله علیه و آله و سلم" عمل قبیحى نیست كه من انجام نداده باشم آیا براى من توبه اى هست؟ رسول خدا "صلى الله علیه و آله و سلم" باو فرمود: آیا یكى از پدر و مادرت زنده اند؟ عرض كرد: پدرم زنده است، فرمود: برو باو نیكى كن، راوى گفت: چون روى گردانید "كه برود" رسول خدا "صلى الله علیه و آله و سلم" فرمود: اگر مادرش بود "یعنى اگر مادرش زنده بود و باو نیكى مى كرد زودتر توبه اش پذیرفته مى شد". پس اى برادر و خواهر ! تا مى توانى بپدر و مادر خود نیكى و مهربانى كن و از اذیت و آزار و نافرمانى آنها و بى احترامى بآنها حذر كن كه اثرش اگر چه جزئى باشد بتو خواهد رسید جائى كه پیغمبر خدا حضرت یوسف علیه السلام بر اثر جزئى بى احترامى بپدرش حضرت یعقوب علیه السلام نبوت از صلبش خارج مى شود چگونه بى احترامى ها و نافرمانیهاى ما اثرش بما نرسد.
بخش نهج البلاغه تبیان
منبع: حوض کوثر، مدرسه علمیه الزهرا شبستر