پيامبر اکرم(صلی الله علیه و آله) فرمود:
روز قیامت، مادرى با فرزندش كه هر دو گناهکار هستند، وارد عرصه ى قيامت مى شوند.
مادرى كه كانون مهر و محبت و عشق به فرزند است. مادرى كه براى پرورش فرزندش حاضر است از شيره ى جانش به فرزند شير دهد. مادرى كه براى نجات فرزندش از آسيب و بلا، حاضر است خود را به هر آب و آتشى بزند. مادرى كه نهایت مهر و محبت است و... اين مادر در قيامت به فرزندش مى گويد:
فرزندم! به ياد دارى 9 ماه تو را در شكم خود حمل كردم و دو سال در آغوشم به تو شير دادم؟ یادت هست چگونه در هر موقعيتى از تو نگهدارى و محفاظت كردم و براى بزرگ شدنت چه رنج هايى را تحمل نمودم؟ اكنون بيا مقدارى از بار گناه من را به پرونده ى خود منتقل كن تا مرا به دوزخ نبرند...!
ولى فرزند با شنيدن اين پيشنهاد، از مادرش فرار می کند، تا بار ديگر اين پيشنهاد را نشنود!
آری. قيامت براى بدكاران روزى است كه:
(يَوْمَ يَفِرُّ الْمَرْءُ مِنْ أَخِيهِ * وَأُمِّهِ وَأَبِيهِ * وَصَاحِبَتِهِ وَبَنِيهِ)
(روزى كه (قيامت) انسان از برادر و پدر و مادر و همسر و فرزندش مى گريزد.)
(سوره عبس، آیات34 تا 36)
ولى افراد صالح در قيامت به سوى همدیگر مى روند و از ديدن و شناخت یکدیگر خوشحال و شاد مى شوند و با هم در سايه ى رحمت حق اجتماع مى كنند. و آنان كه از سرمايه ى معنوى بيشترى برخوردارند از برادران و خواهران دينى خود در پيشگاه حق شفاعت مى كنند و خداى مهربان شفاعتشان را مى پذيرد.
«جَنَّاتُ عَدْنٍ يَدْخُلُونَهَا وَمَنْ صَلَحَ مِنْ آبَائِهِمْ وَأَزْوَاجِهِمْ وَذُرِّيَّاتِهِمْ وَالمَلاَئِكَةُ يَدْخُلُونَ عَلَيْهِم مِّن كُلِّ بَابٍ (23) سَلاَمٌ عَلَيْكُم بِمَا صَبَرْتُمْ فَنِعْمَ عُقْبَى الدَّارِ(24)»
(بهشت هاى جاويدانى كه وارد آن مى شوند و نيز پدران، همسران، فرزندان شايسته ى آنان و فرشتگان از هر درى بر آنان وارد مى شوند. (23) و مى گويند: سلام و درود بر شما باد به خاطر صبر و استقامتى كه از خود نشان داديد. که عاقبت منزلگاهی نیکو نصيب شما شد. (24))
(سوره رعد، آیات 23 و 24)
منبع: برگرفته از کتاب زیبایی های اخلاق، ص 137 و 138