در محضر استاد.

[مولاتی یا فاطمه الزهرا(س)]

دشمن می داند که افراد پاک و دانشمند هستند که می توانند احتیاجات این مملکت را برطرف کنند تا در هر سال میلیاردها تومانِ این مردم به خارج از کشور نرود.

از طرفی فرزندان شما را می شناسند و می دانند که در آینده ، این ‏ها هستند که می توانند اقتصاد مملکت را تنظیم کنند ؛ لذا به هر نحو که شده فرزندان شما را منحرف خواهند کرد.

برای نجات آن‏ ها باید رنج‏ ها ببرید. تا این ساعت مدرسه وظیفه ‏ی خودش را انجام داده ، از حالا به بعد باید نهایت دقّت را در وضع آنان داشته باشید. آبی را که بر زمین ریخت ، نمی شود جمع کرد.

[مولاتی یا فاطمه الزهرا(س)]

جوان در این سن به‏ طور طبیعی می خواهد خودنمایی کند و ابراز شخصیّت نماید و این هم ناموس الاهی است تا ابتکار به خرج دهد و نتایج عالی به‏ دست آورد.

اگر با او دوست شدیم و به ‏وسیله ‏ی ما مشکلاتش حل شد ، به دیگران پناه نمی ‏برد تا او را به فحشا بکشانند امّا در غیر این‏ صورت ، خلأ خودش را به وسیله ‏ی دیگران پُر می کند و خدا می داند که به کجاها کشیده خواهد شد. یک سالِ دیگر از دبیرستانِ فرزند شما باقی مانده است.

در این یک سال که کنترل مدرسه روی او هست اگر با او یکی شدید ، بعد از رفتن به دانشگاه خطری متوجّه او نمی شود و اگر در این مدّت با او طرح رفاقت نریختید ، در دوران دانشگاه که کنترلی روی او نیست دیگران او را به فساد کشانده نابود می کنند.

بعضی از خانواده‏ ها که با بچّه‏ ها از راه محبّت وارد شده‏ اند ، به‏ قدری بچّه‏ ها آنان را دوست دارند که موقع استراحت پدر برای آن‏که بیدار نشود، نفس‏ ها را در سینه حبس می کنند و برعکس ، پدرانی که این تدبیر را به‏ کار نبرده‏ اند با سر و صدا و جار و جنجالِ بچّه ‏ها مواجه ‏اند. گاهی هم چوب برمی دارند و عقب بچّه‏ ها می دوند و نعره می زنند امّا کم‏ترین نتیجه ا‏ی هم نمی گیرند.


درشتی و زشتی نیاید به کار
به نرمی درآید ز سوراخ ، مار

[مولاتی یا فاطمه الزهرا(س)]

باید از حالا با بچّه‏ ها دوست و رفیق شوید و محرم اسرارشان باشید و به درد آنان برسید. وضعیّت امروز غیر از روزگاری است که شما در سنّ آنان بودید ، اگر به نحو صحیح ارشادشان نکنید ، محیط به نحو غلط نابودشان خواهد کرد.

هنوز مردمِ ما خیال می ‏کنند که نصیحت برای جوان ‏هایشان مؤثّر است و نفهمیده ‏اند که تنها راه نجاتشان رفاقت است و نصیحت ابداً کارساز نیست. شما می گویید :

من که خیر او را می خواهم ؛ پس چرا نمی فهمد ؟ جوابش همین است که نمی فهمد. مطلب شما « عقلی » است امّا او یک ‏پارچه « احساس » است.




شما می گویید : اگر چنین و چنان کنی ، عاقّ والدین می شوی . او مطلب شما را درک نمی کند. ما که در سنّ بالاتری هستیم و ادّعای فهم می کنیم ، این مطلب ساده را که بین عقل و احساس فرق است ، درک نمی کنیم ؛ پس از یک جوان 18 ساله چه توقّع داریم ؟ این جوان در سنّ مشاوره است. پیامبر اکرم ‏صلی الله علیه وآله وسلم ‏فرمودند :

« از 14 تا 21 سالگی با بچّه ‏هی خودتان مشورت کنید.» (7) نگویید با جوانی که اصلاً نمی فهمد ، چه‏ طور مشورت کنیم ؟ ممکن است یک بچّه‏ ی 5 ساله چیزی را درک کند که شما نفهمید. به‏ علاوه ، مقصد این نیست ؛ ما می خواهیم با این عمل شخصیّت او را اشباع کنیم و با او رفیق شویم و بعد از آن‏که نظر داد ، اگر اشتباه هم بود ، باز با کمال ملایمت به حرف او گوش بدهید و بگویید :

پسر جان ، باز هم فکر کن و نظر خودت را بگو.

[مولاتی یا فاطمه الزهرا(س)]

جوانی که در دانشگاه شیراز مشغول تحصیل بود می گفت :

یک نفر مردِ حق که می خواست مرا از خطر رفاقت‏ بد نجات دهد ، گاهی به من می گفت :

دوست دارم شما برای من صحبت کنید که استفاده کنم . گاهی دو ساعت به حرف‏ های من که حالا می فهمم ارزش چندانی نداشت گوش می داد و با این روش با آرامش و متانت و صرف وقت ، مرا از سقوط نجات داد !

الآن این جوان در پُست حسّاسی است که تاکنون هزارها نفر را از خطر بی دینی نجات داده است.

[مولاتی یا فاطمه الزهرا(س)]

اگر یک انسان برای رضای خدا این مقدار گذشت کرده و برای جوانی که با او خویشی ندارد ، وقت گذاشته و به‏ طور غیرمستقیم منشأ نجات هزارها نفر شده است، پس چرا شما به پاره‏ ی تن خودتان این کمک را نکنید ؟

تنها راه ، شخصیّت ‏دادن به او و رفاقت با اوست. جیغ ‏زدن و نعره‏ کشیدن و خودخوری ، دوای این درد نیست ؛ بلکه مرض را شدیدتر می کند.

درخت گردو اگر بخواهد میوه بدهد ، معمولاً بیست سال وقت می ‏خواهد. آیا اگر بعد از دو سال آه و ناله سر بدهیم که این درخت را مدّت ‏ها آب داده‏ ام ، چرا گردو نمی ‏دهد ، مردم ما را مسخره نمی کنند؟ تربیت بچّه‏ ی شما وقت می خواهد. باید حوصله کنید. با شتاب‏ زدگی امکان ندارد.


امام سجّادعلیه السلام ‏فرمودند:

«دوست دارم مقداری از گوشت ساعدم را ببرند امّا این شتاب‏ زدگی از شیعیان ما گرفته شود.»(8)

[مولاتی یا فاطمه الزهرا(س)]

کتاب کشف‏الحِیَل آیتی را بخوانید ؛ جوانی که او را بهایی کرده ‏اند می گوید:

شخصی با من رفیق شد. دو سال با هم به مسجد و دعی ندبه و جلسات دینی می رفتیم. بعد از این مدّت شبی گفت: امام زمانی را که دعا می کنیم بیاید ، آمده است. مرا به محفل بهای‏ی ها برد و مبلّغشان یک ساعته مرا بهایی کرد.

بعد از آن‏ که شناسنامه‏ ام را عوض کردند ، فهمیدم که این شخص بهایی بوده و دو سال مأمور بوده است تا مرا بهایی کند! ما حاضر نیستیم بری نجات بچّه ‏ی خودمان چند ساعت وقت بگذاریم. در کارخانه‏ ی شماره ‏ی 5 ونک به یک بهایی که رتبه‏ ی 9 اداری داشت مأموریّت دادند که بری تبلیغ به آفریقا برود.


البتّه می دانید که گرمی آن‏جا 50 درجه است. این شخص هر چه داشت 19 روزه فروخت و از محلّ خوش آب و هوی ونک به آفریقا رفت. مسلّم است که اگر بخواهند ملکی را در مدّت 19 روز بفروشند ، باید یک تومان را به دو قران بدهند.


گویا رسم بهاییان این است که وقتی بری مأموریّت می روند، در مدّت 19 روز هر چه دارند باید بفروشند و حرکت کنند. بعد از چندین سال که مأموریّتش تمام شد و برگشت، می گفت : پنجاه هزار نفر را در آن‏جا بهایی کردم!

[مولاتی یا فاطمه الزهرا(س)]

ای پدر، در این داستان کمی فکر کن و ببین یک بهایی در راه هدفش چه‏ طور از همه چیز خودش می گذرد امّا تو بری نجات فرزندت حاضر نیستی خودت را بشکنی و ساعاتی با پسرت رفیق شوی تا مایه‏ ی ننگ دنیا و آخرتت نشود! خدا به همه‏ ی ما رحم کند که چه‏ قدر بیراهه می ‏رویم و اگر کسی هم راه را نشان بدهد ، کم‏ترین توجّهی به گفته ‏ی او نداریم!



گفته شد : پیامبر اکرم ‏صلی الله علیه وآله وسلم ‏می ‏فرماید :

« پسرت هفت سال باید مشاور تو باشد.» بری آن‏ که عقده‏ ی روحی اش خالی شود ، بگذار او بگوید و تو بشنو تا ببیند کسی شده است. اگر این کار را نکنی ، دشمنان صیدش می ‏کنند و بعد از آن هر چه داد و فریاد کنی ، دیگر فایده ندارد و کار از کار گذشته است.



پسر یا دختری که این‏ جا مورد توجّه و اعتنا نیست ، به محض این‏ که به خارج می ‏رود ، تحویلش می ‏گیرند و بعد از مدّتی او را از عقایدش جدا می ‏کنند و تا آخر عمر مطیعِ چشم و گوش بسته ‏ی آن‏ها می ‏شود. اگر از ما محبّت دیده بود و به شخصیّت او اعتنا می ‏کردیم ، در مدّت چند روز تار و پودش به باد نمی ‏رفت. نابودی این جوان به ‏دست پدری اتّفاق افتاد که خیال می ‏کرد فقط باید پول برای پسرش تهیّه کند و حاضر نشد بری نجات پسرش حتّی یک کتاب تربیتی مطالعه کند.

[مولاتی یا فاطمه الزهرا(س)]

وقتی دختری برای تحصیل به آمریکا می ‏رود ، از او به کلیسا دعوت می شود. بعد از آن‏ که با شیرینی و چای از او پذیرایی کردند ، آدرس منزل و تاریخ تولّدش را می نویسند و در روز تولّدش برایش کادو می برند و اگر مریض شد ، به عیادتش می روند و راهبه ‏ها با یک دنیا مهربانی به او می گویند :


ما به جای مادر شما هستیم ، ناراحت نباشید. مجسّم کنید یک دختر غریبِ مسلمانِ ایرانی که زبان نمی داند و بیشترین احتیاج او یادگرفتن زبان است ، بری او یک معلّم زبان به‏ طور مجّانی تدریس کند و کلاس‏ هی خیّاطی و نقّاشی بری او دایر کنند تا بعد از پذیرایی ، در هر کلاس که دوست دارد شرکت کند!


پس از آن‏ که در آن شرایطِ سخت این‏ همه محبّت به یک دخترِ غریب شد، چگونه ممکن است خودش را تسلیم نکند؟ ما مسلمان‏ ها بری آن‏ که شانه خالی کنیم، می ‏گوییم :


بگذار مسیحی ‏ها هر قدر می ‏خواهند تبلیغ کنند و پول خرج کنند. آیا تا حالا یک نفر مسلمان را مسیحی کرده‏ اند؟ این بدبخت نمی ‏فهمد که همیشه مقصود آن‏ها مسیحی درست‏ کردن نیست، بلکه می ‏خواهند اسلام و قرآن را در نظر این مسلمان بی ‏ارزش کنند تا بتوانند به ‏وسیله‏ ی فروش مشروب خارجی و اجناس دیگرشان میلیاردها سرمایه‏ ی مسلمان‏ ها را ببرند.

[مولاتی یا فاطمه الزهرا(س)]

در همین تهران در جنوب شهر به اسم یاددادن خیّاطی با شهریّه‏ ی کم ، دختره ی فقیر را خیّاطی یاد می ‏دهند. دختری که بری ضروریّات زندگی لنگ است ، وقتی به‏ وسیله‏ ی یک زن مسیحی خیّاط شد و پیراهنی را با پنج هزار تومان دوخت و احتیاجات خودش را برطرف کرد ، مگر ممکن است به مسیحیّت علاقه‏ مند نشود؟ آن‏ ها حساب ‏شده کار می ‏کنند و ما هم در مقابل آن برنامه ‏هی شیطانی ، می ‏خواهیم با داد و فریاد کار خودمان را پیش ببریم و به جایی نمی ‏رسیم.

قرآن می ‏گوید :


« فَاعْتَدوا عَلَیْهِ بِمِثْلِ مَا اعْتَدى‏ عَلَیْکُمْ»(9)
یعنی اگر می ‏خواهید بر دشمن پیروز شوید ، باید از راهی که وارد شده است از همان راه وارد شوید.


اگر او از راه محبّت ، بچّه‏ هی شما را از دست شما گرفته ، شما هم باید با محبّت ، آن ‏ها را در آغوش خودتان نگه‏دارید تا به دام دیگران نیفتند. ابوسفیان به لشکریانش گفت : بگویید : اُعْلُ هُبَل ، اُعْلُ هُبَل! بت هبل برتر باد! پیامبر اکرم‏ صلی الله علیه وآله و سلم ‏در مقابل این جمله نفرمود : شما قرآن بخوانید ، فرمود :

« شما هم بگویید :

اللَّهُ أعْلى‏ وَ أجَلّ : خدا برتر و والاتر است.»

ابوسفیان گفت :

بگویید : إنَّ لَنا عُزّى‏ و لا عُزّى‏ لَکُم. ما عزّى‏ داریم و شما ندارید. پیامبر فرمود :

« شما هم بگویید : اَللَّهُ مَوْلانا وَ لا مَوْلى‏ لَکُمْ(10): خدا سرپرست و مولی ماست و شما مولا ندارید.»

[مولاتی یا فاطمه الزهرا(س)]

ملاحظه می ‏فرمایید که درست هم ‏وزن با جملات آنان جملاتی را فرمود.

آیا همین عمل پیامبر درس نیست؟ چرا حاضر نیستیم از آن‏ حضرت درس بگیریم؟

آیا ما امّت این پیغمبریم ؟ در مقابل این نقشه ‏هی حساب ‏شده ، ما می ‏گوییم :

خدا، خودش باید دینش را حفظ کند! و کوچک ‏ترین قدمی هم در این راه برنمی ‏داریم. امیرمؤمنان ‏علیه السلام ‏می ‏فرماید :

« إیّاکَ وَ الإْتِّکالَ عَلَی الْمُنى‏ فَإنَّها بَضائِعُ النَّوکى‏.»(11)

« با آرزو زندگی نکن که این سرمایه ‏ی احمق‏ هاست.»

دشمنان با نقشه ، کارهی خودشان را انجام می ‏دهند ، ولی ما با حرف و یا جار و جنجال ، کار می ‏کنیم و مسلّماً به نتیجه نخواهیم رسید. ما در مدّت عمر مدرسه فقط چند نفر را دیده ‏ایم که فهمیده ‏اند راه نگه‏داری دین ، داد و فریاد نیست بلکه باید بچّه ‏هی مسلمان را ساخت.

به منزل یکی از این ‏ها رفتم . شلوارش وصله داشت و ناهار را با یک عدد نان و یک ظرف ماست برگزار کرد ، در حالی که او در سال میلیون‏ ها تومان صرف تعلیم و تربیتِ بچّه‏ هی مسلمان می ‏کرد.