ای ساربان! محمل نگهدار، آمد به منزل کاروان،منزل نگهدار {اشعار اربعین }

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

همسفران کز سفر عشق رسیدند
شاهد هفتاد و دو تن یار شهیدند

آمده از شام، قافله عشق
خوانده به هر گام، نافله عشق

لعن الله من ظلمک یا حسین
قتل الله من قتلک یا حسین

همسفر بی سر ما خیز و نظر کن
با من و این همسفران عزم سفر کن

ای که غمت سوخت، حاصل زینب
همسخنی کن، با دل زینب

لعن الله من ظلمک یا حسین
قتل الله من قتلک یا حسین

ای که ز خاک تو وزد بوی مدینه
خیز و ببین بی تو روم سوی مدینه

ای گل زینب گلاب زهرا
بی تو چه گویم جواب زهرا

لعن الله من ظلمک یا حسین
قتل الله من قتلک یا حسین

رفتم و جسمت به بر خاک نهادم
آمدم و بوسه به درگاه تو دادم

ای به ولایت امام زینب
به جسم و قبرت سلام زینب

لعن الله من ظلمک یا حسین
قتل الله من قتلک یا حسین

خاطری افسرده و ماتم زده دارم
سینه ای از داغ تو آتشکده دارم

خار مغیلان رفته به پایم
داغ رقیه مانده برایم

لعن الله من ظلمک یا حسین
قتل الله من قتلک یا حسین

آمدم از گوشه ویرانه حسین جان
رفته ز دستم دُر یک دانه حسین جان

فرق شکسته بود نشانم
داغ رقیه شعله جانم

لعن الله من ظلمک یا حسین
قتل الله من قتلک یا حسین

من که ز داغت همه جا ناله کشیدم
نغمه قرآن تو از نیزه شنیدم

شاهد حالم قلب کباب است
هدیه زینب اشک رباب است

لعن الله من ظلمک یا حسین
قتل الله من قتلک یا حسین

قصه مظلومی تو گفتم و خواندم
کاخ ستم را به عزای تو نشاندم

کوفه ز داغت، کرب و بلا شد
روز ستمگر، شام عزا شد

لعن الله من ظلمک یا حسین
قتل الله من قتلک یا حسین

من که به صبرم کمر ظلم شکستم
دست ستم، بند ستم بست به دستم

داغ غم تو مونس ما بود
جوشش خونت در همه جا بود

لعن الله من ظلمک یا حسین
قتل الله من قتلک یا حسین

ضربت چوب و لب خونین تو دیدم
از غم این حادثه من جامه دریدم

پاسخ قرآن چوب جفا شد
حق رسالت عجب ادا شد

لعن الله من ظلمک یا حسین
قتل الله من قتلک یا حسین

[ملکوت* گامی تارهایی *]

یک اربعین گذشته و زینب رسیده است
بالای تربتی که خودش آرمیده است

یا ایها الغریب سلام ای برادرم
ای یوسفی که گرگ پیرهنت را دریده است

ازشهر شامِ کینه، رسیده مسافرت
پس حق بده که چنین داغدیده است

احساس میکنم که مادرم اینجا نشسته است
در کربلا نسیم مدینه وزیده است

بر نیزه بودی و به سرم بود سایه ات
با این حساب کسی زینبت را ندیده است

این گل بنفشه های تن و چهره ی کبود
دارد گواه ، زینبتان داغدیده است

توطعم خیزران و سنگ ها و خواهرت
طعم فراق و غربت و غم را چشیده است

آبی به کف گرفته و رو سوی علقمه
با آه می رود سکینه و خجلت کشیده است

این دختر شماست که خواستند کنیزیش ....
لکنت گرفته است و صدایش بریده است

نیزه نشین شد حضرت سقا و اهلبیت
زخم زبان زهر کس و ناکس شنیده است

***

گفتی رقیه ... گفت نمی آیم عمه جان!
در شام ماند و شهر جدید آفریده است
---
یاسر مسافر

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

ساربان آهسته تر! این زمینﹾ کربلاست
کاروان را کن خبر، این زمینﹾ کرب و بلاست
لاله ی پرپر کجاست؟ پیکر بی سر کجاست؟

وا حسینا، واحسینا


ناقه ها زاری کنید، خون دل جاری کنید
هم مرا یاری کنید، هم عزاداری کنید
مقتل یارم کجاست؟ قبر دلدارم کجاست؟

وا حسینا، واحسینا

ای زیارت گاه من، حنجر خونین تو
من خبر آورده ام از سر خونین تو
در دلم صد کربلاست، قصه ی طشت طلاست

وا حسینا، واحسینا

من در این صحرای خون، جسمِ بی سر دیده ام
از گلوی غرق خون با لبم گل چیده ام
در همین گودال خون، چهره کردم لاله گون

وا حسینا، واحسینا

سنگر تبلیغ من محملم گردیده بود
خود خبر داری چه ها با دلم گردیده بود
من قیامت کرده ام، استقامت کرده ام

وا حسینا، واحسینا

من خبر آورده ام از سه ساله کودکت
آن سه ساله کودکت، شد سفیر کوچکت
شد شبانه دخترت دفن مثل مادرت

وا حسینا، واحسینا

یا اخا من زینبم، مظهر صبر توام
قاصد خون تو و مظهر صبر توام
جان زهرا مادرت، کن قبول از خواهرت

وا حسینا، واحسینا

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

شد اربعین سالار شهیدان
در این عزا گویم با چشم گریان

مظلوم حسین جانم ، مظلوم حسین جان

در سرزمین طف مهمان رسیده
دخت علی با یک قدّ خمیده

مظلوم حسین جانم ، مظلوم حسین جان

گوید حسینش را با آه و ناله
در کنج ویران جا مانده سه ساله

مظلوم حسین جانم ، مظلوم حسین جان

لعن دو عالم بر بنی اُمیه
شرمنده ام من بابت رقیه

مظلوم حسین جانم ، مظلوم حسین جان


شاعر : حاج امیر عباسی

[شهاب منتظر]

دارم عاشقی رو نفس می کشم

هوای زمینت یه چیز دیگس


اگه دورۀ سال ام بیام کربلا

ولی اربعینت یه چیز دیگس


پیاده میام بلکه آروم بشم

بزار سینمو وا کنم آتیشه


می خوام هرچی دارم بریزم به پات

آدم گاهی اینجوری عاشق میشه


نیگا کن پاهاشون پر از تاوله

خدائیش عجب عاشقایی داری


مسافر قدم ها تو باید بوسید

داری پا رو بال ملک می ذاری


چیکار می کنی با دلا اربعین

که هر چی دله بیقرارت می شه


مث خواهرت این روزا بدجوری

زمین و زمون داغدارت می شه


آدم تو بهشته خدائیش اگه

رفاقت کنه عمری رو با حسین


بزار با تموم بدی هام بگم

که من خاک شیش گوشتم یا حسین


دارن آسمونا گواهی میدن

که صاحب عزای تو امشب خداس


عجب بوی یاسی میاد تو حرم

یه حسّی می گه ...فاطمه کربلاس


شاعر : عبّاس شاه زیدی

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

یک اربعین گذشته و زینب رسیده است
بالای تربتی که خودش آرمیده است

یا ایها الغریب سلام ای برادرم
ای یوسفی که گرگ پیرهنت را دریده است

ازشهر شامِ کینه، رسیده مسافرت
پس حق بده که چنین داغدیده است

احساس میکنم که مادرم اینجا نشسته است
در کربلا نسیم مدینه وزیده است

بر نیزه بودی و به سرم بود سایه ات
با این حساب کسی زینبت را ندیده است

این گل بنفشه های تن و چهره ی کبود
دارد گواه ، زینبتان داغدیده است

توطعم خیزران و سنگ ها و خواهرت
طعم فراق و غربت و غم را چشیده است

آبی به کف گرفته و رو سوی علقمه
با آه می رود سکینه و خجلت کشیده است

این دختر شماست که خواستند کنیزیش ....
لکنت گرفته است و صدایش بریده است

نیزه نشین شد حضرت سقا و اهلبیت
زخم زبان زهر کس و ناکس شنیده است

گفتی رقیه ... گفت نمی آیم عمه جان!
در شام ماند و شهر جدید آفریده است

یاسر مسافر

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

اي خداي عشق آمد از سفر پيغمبرت
نيمه جان برگشته اي آرام جانت خواهرت

خواهرم اما نه آن خواهر که رفت از کربلا
زينبم اما نه آن زينب که بشناسي مرا

شمه اي گويم که از داغت چسان برگشته ام
با لواي عشق رفتم با عصا برگشته ام

بين همراهان زداغت قد کمان باشد بسي
ليک از زينب کماني تر نمي باشد کسي

از علمدارت نشاني مانده باقي حسين
پوستي بر استخواني مانده باقي حسين

بسکه تا شام بلا بر من جثارت کرده اند
شام تا کرببلا طفلان مرا آورده اند

آنقدر زخم زبان بر قلب تنگم مي زدند
اي برادر شکر مي کردم که سنگم مي زدند

بارها کردم جدا از ما جدا گردد سرت
تا نبينبي زير شلاق اوفتاده خواهرت

عشق تو هر سو کشاندم ورنه اي روح حجاب
دختر زهرا کجا و بزم ننگين شراب

سر به زيرم از امانت داري ام اي پير عشق
ز آنکه جا مانده يکي از غنچه هايت در دمشق

[منتظرظهور یوسف زهرا(عج)]

«چشم گریان سویت از شام خراب آورده ام»
«خیز، ای لب تشنه از بهر تو آب آورده ام»

گر بپرسی داغ تو با سینه خواهر چه کرد
قامت خم گشته یی بهر جواب آورده ام

اشک، سرخ، چهره زرد و تن سیاه و موسفید
اینهمه سوغات از شام خراب آورده ام

اشک می بارم ز داغ چارساله دخترت
گر چه پرپر شد گلت با خود گلاب آورده ام

همرهم زین العباد این حجت دادار را
جان و تن مجروح از بزم شراب آورده ام

[منتظرظهور یوسف زهرا(عج)]

ای کربلا به قافله کربلا ببین
حال مسافران به درد آشنا ببین

ما زائران خون خداییم کربلا
بر کاروان زائر خون خدا ببین

سوغات درد و خون جگر ارمغان ماست
احوال ما ز وضع پریشان ما ببین

من زینبم که درد چکد از نگاه من
در هر نگاه شعله چندین بلا ببین

رویم کبود و دست کبود و بدن کبود
یاس کبود گر که ندیدی مرا ببین

اطفال را به گردن و بازو و دست و پا
آثار تازیانه و بند جفا ببین

هر یک کنار قبر شهیدی کند فغان
هر بلبلی کنار گلی در نوا ببین

از سجده های نیمه شب و خطبه های روز
بشکسته ایم پشت ستم را بیا ببین

هر جا کنند فتح، گذارند یک سفیر
وین رسم تازه نیست، بود هر کجا ببین

ما نیز بر رقیه سپردیم کار شام
تا او کند سفارت عظما به پا ببین

[یاس بهشتی* خادمه باب الحوائج جواد الائمه (ع)*]

همینجا بود قامت دال گشتم
پریشان راهی گودال گشتم

همینجا بود حرمت را دریدند
همینجا جسمت پاکت را کشیدند

میان قتلگه غوغا شد اینجا
پریشان خاطر زهرا شد اینجا

همینجا بود دست و پا زدی و ...
صدای ناله ی زهرا زدی و ...

میان خاک و خون غلطان شدی و ...
ز ضرب نیزه ها بی جان شدی و ...

همینجا راس تو از تن جدا شد
همینجا بود قد من دو تا شد

همینجا رفت هوش مادر من
همینجا رفت از سر معجر من

همینجا بود قلبم را شکستند
بروی کودکانت آب بستند

همینجا بود اکبر گشت صدچاک
تمام پیکرش غلطید در خاک

همینجا دست عباسم جدا شد
همینجا فرق سردارم دو تا شد

پس از تو خیمه ها رفتند غارت
پس از تو باز شد باب جسارت

پس از تو باز شد راه بهانه
پس از تو خورد زینب تازیانه

پس از تو ای عزیز آسمانی
تمام پیکرم شد ارغوانی

سپس من بودم و آزار کوفه
نبودی بردنم بازار کوفه

بلای شام و کوفه بی امان بود
نصیب زینبت زخم زبان بود

ولی وای از جفا و کینه شام
نثار زینبت کردند دشنام

تمام شهر را آذین بستند
به ضرب سنگ فرقت را شکستند ...

پس از یک اربعین با حال مضطر
رسیده زینبت ای شاه بی سر

دعا کن بعد از این زنده نمانم
که من بی تو عزیزم ، نیمه جانم