عروج آسمانی {ویژه نامه رحلت پیامبر اکرم صلوات الله علیه و آله }

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

خداحافظ... سلام!



خداحافظ ای شهر!
خداحافظ ای میدان های گشوده جنگ!

خداحافظ ای خدای نخلستان و ذوالفقار
خداحافظ ای کوثر جاری، خداحافظ ای فاطمه بانوی بی قرار!

خداحافظ، گلوی گداخته و گُر گرفته دعا و نیایش، شب های های های و زار زار!
خداحافظ ای کعبه،ای نورانی مکعّب سراسر خاطره، خداحافظ!

ملائک به پیشواز آمده اند.
سلام، آسمان گسترده بالا دست، آبی بی منتها!
سلام، ملائک مقرّب خدا!

سلام، بهشتِ گسترده از خاک جدا!
سلام، عرشِ ایستاده کبریا!
سلام، ترنّم لبیک و جاری همیشگی دعا!

سلام، آفتابِ لایزال!
سلام، بوی ترانه های جاری از دهان فرشته ها!
سلام، آسمانِ یک دست، سلام!

تمام پنجره های آسمان صدایم می زنند از تمام عرش
سپیده مستدام سلام، غروب بهنگام، خداحافظ!

خداحافظ ای شعاع دردهای همیشه، ناله های همواره، اندوهان تا ابد!
خداحافظ، مکه، شعب!

سلام، خدیجه، بانوی مهربان پیش از این و پس از این؛
دست های آشنایت را لابلای درختانِ بهشت جستجو کرده ام.
سلام، هوای یک دست ایمان.

خداحافظ ای مدینه، ای شهر دیوارها و پنجره های آوار و بسته!
خداحافظ مکه، کوچه های سنگ و سیاهی و نفرت!
خداحافظ!

از هر دریچه صدایم می کنند، بهار در یک قدمی،
منتظر آغوش گشوده است.

خداحافظ خاک، سلام افلاک!

حمیده رضایی

[خادمه زینب کبری(س)]

توصیف پیامبر رحمت در کلام مولا علی( علیهما السلام)


وَ هُوَ خاتَمُ النَّبيّينَ، أَجوَدُ النّاسِ كَفّا و َاَرحَبُ النّاسِ صَدرا و َأَصدَقُ النّاسِ لَهجَةً
و َأَوفَى النّاسِ ذِمَّةً و َأَليَنُهُم عَريكَةً وَ أَكرَمُهُم عِشرَةً مَن رَآهُ بَديهَةً هابَهُ و َمَن خالَطَهُ مَعرِفَةً أَحَبَّهُ يَقولُ ناعِتُهُ: لَم اَرَقَبلَهُ و َلا بَعدَهُ مِثلَهُ؛

امام على عليه السلام فرمود :

او خاتم پيامبران است. بخشنده ترين مردم بود، سعه صدرش از همه بيشتر (پرحوصله ترين مردم) و راستگوترين و پايبندترين آنان به عهد و پيمان.
از همه نرمخوتر بود و رفتارش بزرگوارانه تر. هر كس بدون سابقه قبلى او را مى ديد، هيبتش او را مى گرفت و هر كس با او معاشرت مى نمود و او را مى شناخت دوستدارش مى شد و هر كس مى خواست او را وصف كند، مى گفت: نظير او را در گذشته و حال نديده ام.

بحارالأنوار(ط-بیروت) ج16، ص190

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

نگران فرداها



نگران بود؛ نگران آن چه بعد از او پیش می آمد.
حتّی واقعه عظیم غدیر هم نمی توانست ضامن فرداها باشد؛

برای همین، حضرت صلی الله علیه و آله پیوسته در میان
اصحاب، ایراد خطبه می کرد و آنان را از فتنه هایی که بر اثر
مخالفت با فرموده های خویش متولد می شد،
بر حذر می داشت و گوشزد می کرد همراهی کتاب
و سنّت را تا ملاقاتشان بر سر حوض کوثر.

حضرت صلی الله علیه و آله می دانست که این مردم، زمینگیر
حماقت و کاهلی های خویشند و در میانشان کسانی هستند که
به این امر واقفند؛ کسانی که حتّی به طرفة العینی، مزه ایمان
را در ذائقه وجودشان نچشیده اند و لحظه ای رؤیای ریاست
و خلافت، فضای ذهنشان را خالی نکرده است.

حق دارد نگران باشد؛ نگران هر آن چه بعد از او پیش می آید،
نگران کسانی که حتّی در زمان روشنایی او، سعی در مخفی
ساختن نور را داشتند. آنان که با همه تاریکیشان، همواره در
برابر نصِ صریح حضرت، فقط رأی بی پایه و
جاهلانه خود را صواب می دانستند.

کسانی که سال ها در پی فرصتی بودند تا به آرزوی
دیرینه شان ـ ریاست و خلافت ـ برسند.

ملائک، بی قرار دیدار، بر بالین پیامبر صلی الله علیه و آله
چشم دوخته بودند و پیامبر خود در انتظار برادر و یاور خویش بود.

آن گاه، علی علیه السلام بر بالین حضرت حاضر شد؛ آفتاب
نگاه پیامبر، قامت علی را سمت خویش طلبید و به خویش نزدیک
کرد و نجواکنان، او را مهمان خلوت خویش ساخت.

با این نجوا، کلید خزانه علوم از میان لبان پیامبر به علی هدیه گردید.
حالا زمان عروج و وداع است.

سر مبارک پیامبر صلی الله علیه و آله میهمان دامان علی علیه السلام
است و این شاید آخرین مهمانی آنها باشد.

زهرا ـ خلاصه همه دلخوشی های پدر و پاکی های دنیا ـ نیز شاهد
بارانی این ضیافت نمناک است؛ امّا به خاطر مژده ای که از پدر
به او رسیده، صبر را در حاشیه نگاهش پیچیده است و به دیدار می اندیشد.

حالا دیگر وقت خداحافظی رسیده است.
امّا هنوز پیامبر نگران است؛ نگرانِ فرداها....

سید حسین ذاکرزاده

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

اینک در امن آغوش پروردگارت آرام بگیر ای روح نیارامیده
هجرت ها و نبردها و معراج ها!

ای مرد چله گرفتن ها و موعظه خواندن ها و با جبرئیل
شبانه روز خلوت کردن ها!

ای آماج دسیسه ها و غزوه ها! ای جان به دربرده از
خنجرهای نفاق و شمشیرهای شرک و زخم خورده
طعنه های خاندان و سخره های قبیله و شهر!

دیگر تمام شد، دیگر تسلی جاودانه، پیراهن پیکر آسمان نشین توست.
دیگر تسلیت، ورد روز و شب سوگواران به جامانده در فراق توست.

تو روبه روی خداوند بنشین و بی هراس و بی ماتم باش!
بگذار قدر ناشناسان زمین، خاک مزارت را بر سر کنند
و تا صبح حشر، حسرت جگرسوزشان مستدام باشد!

اما نه، تو تاب بی عاقبت ماندن همین نامهربانان را نیز نداری.
روح برگزیده تو برای سرنوشت آنان بی قرار است.

باشد ای رسول عاشقانه من! ای که تو را از مهر خویش آفریدم
و اکنون از شفقت تو در شگفتم!

رخصت برای توست که با شفاعت دل دردمندت
رهایی بخش سرنوشت آنان باشی.
رخصت برای توست، اینک آرام بگیر!

تو در ملکوت منی؛ «فی مَقْعَدِ صِدْقٍ عِنْدَ مَلیک مُقْتَدِرٍ...؛
در قرارگاهِ صدق، نزد پادشاهی توانایند.» (قمر: 55)

اینک بی هراس باش؛ چرا که
«لا یخافُ لَدَی الْمُرْسَلُونَ؛ فرستادگان، پیش من نمی ترسند.» (نمل: 10)

از آن روز که به زمین رفتی تا انسان را به راه راست بیاوری
انسان را به خانه من رهنمون شدی
از آن روز تمام فرشتگان دلتنگ تو بوده اند.

اکنون بگذار به دیدارت بیایند که از امشب، آسمان با
حضور تو مقرب تر از تمام قرن های پیش خواهد بود.

[عمار رهبری]

نغمه های بی کسی
در رثایِ رسول الله صلی الله علیه و آله

به هر طرف که رو میکنی، بوی غمگنانه کوچِ رسول الله، ولوله ای از ماتم را برپا کرده است. شعرهای تعهد، سوار بر توسن خیال، خود را کنار اشکهای مدینة النبی ـ صلی الله علیه و آله و سلم ـ رسانده اند. غزل ها، قصیده ها، منظره های پرلهیب را که آن سوی پنجره نگاهشان است، می بینند.

بیست و هشتم صفر را می گرییم که پیامبری والا از خاکستان زمین پرکشیده است و ما با یک دنیا تنهایی، جا مانده ایم.

فراق، روی سر لحظه ها آوار شده است و کسی نمیداند حالا دیگر سراغِ آن صدای مهربان را از کدام محله شهر باید گرفت. کسی نمیداند شمّه ای عطر محمدی را از کجا باید جست.

بیست وهشتم صفر، جانگدازترین بخش تاریخ است که ابیات سراسرسوز فاطمه(سلام الله علیها) در رثای پدر، ارکان آسمان را به لرزه واداشته است و اشک های یکریز علی نیز.

به راستی الفتی گرفته بودند این سجاده و منبر و محراب به نور پیامبر مهربان، به بوی دلاویز صفا و عشق. اینک اما در اقیانوسی از زخم های بی شمار، غوطه ورند.

اکنون نغمه های بی کسی از یک یکِ ستون های مسجد النبی ـ صلی الله علیه و آله و سلم ـ برخاسته است. در گوشه و کنار مسجد پیامبر، گویی گَرد جدایی پاشیده اند. اینک ماییم و پاره های دل و راه باقی مانده.

بیست وهشتم صفر را آه می کشیم و به یاد می آوریم حکایات شکیبایی پیامبر را روبه روی مجموعه ای از بی وفایی ها و نامردمی ها و زخم زبان ها!
محمدکاظم بدرالدین

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

از غم انگیزترین روزهای زندگانی حضرت علی(ع)
روز وفات رسول خدا(ص) بود.

هنگام وفات پیامبر، سر مبارک آن حضرت در دامن علی (ع) بود
درحالی که خانه حضرت از حضور مهاجران و انصار موج می زد.


نقل است حضرت علی(ع) هنگام شستن پیکر پاک رسول خدا(ص) چنین فرمود:
«پدر و مادرم فدایت باد! با مرگ تو رشته ای برید که در مرگ جز تو
کسی چنان ندید؛ پایان یافتن دعوت پیامبران
و بریدن خبرهای آسمان.

مرگت مصیبت زدگان را به شکیبایی واداشت و همگان
را در سوگی یکسان گذاشت.

اگر نه این بود که به شکیبایی امر و از بی تابی نهی کردی
اشک دیده را با گریستن بر تو به پایان می رساندیم.

این زاری و بی قراری در فقدان تو اندک است
لیکن مرگ را باز نتوان گرداند و نه کس را از آن توان رهان

د پدر و مادرم فدایت، ما را در پیشگاه پروردگارت
به یاد آر و در خاطر خود نگاهدار».

[عمار رهبری]

امام خامنه ای: در سوگ پیام‌آور علم و عدل و اخلاق و مدارا

پیغمبر، پیامبر علم بود، در آن جامعه علم نبود؛
پیامبر عدل بود، در آن جامعه رایحه‌ای از عدالت به مشام نمیرسید و قدرتمندان، زورمندان، رؤسای زورگو بر جان و مال مردم مسلط بودند.

پیامبر اخلاق و مدارا و گذشت و انصاف و محبت بود، در آن جامعه این چیزها به تمام معنا قحط بود؛
یک جامعه‌ی خشن، زورگو و زور شنو، دور از اخلاق و معنویت، دور از علم، دلبسته‌ی به هواهای نفسانی، به عصبیتهای جاهلی، به غرورهای بی مورد و بیجا.

در یک چنین فضای متحجر و دشواری، در یک چنین سنگستان بی آب و علفی این نهال روئید،
سیزده سال در این شرائط سخت رشد کرد و این سیزده سال منتهی شد به ایجاد یک حکومت؛ تشکیل یک جامعه بر مبنای علم و عدل و توحید و معنویت و اخلاق و کرامت.

وحشیگری را تبدیل به اخوت کرد؛ عصبیت را تبدیل به مدارا و تعقل کرد؛ جهل را تبدیل به علم کرد.
۱۳۸۷/۰۵/۰۹

[عمار رهبری]

«رسوایی نزد خدا سخت‌تر از رسوایی نزد شماست»

ماجرای طلب حلالیت پیامبر صلوات‌الله‌علیه‌وآله از مردم:
پیغمبر به مسجد آمد و روی منبر نشست و فرمود: هر کس به گردن من حقّی دارد، آن حق را از من بگیرد. مردم شروع به گریه کردند و گفتند یا رسول‌الله! ما به گردن تو حق داشته باشیم؟! فرمود رسوایی پیش خدا سخت‌تر از رسوایی پیش شماست.
امام خامنه ای

ماجرای طلب حلالیت پیامبر صلوات الله علیه وآله از مردم
لینک در آپارات | ماجرای طلب حلالیت پیامبر صلوات الله علیه وآله از مردم