عید مستضعفین مبارک باد {ویژه نامه آغاز امامت و زعامت حضرت مهدی (عج) صاحب الزمان}

[مليکه]

مهدیا!

جانها، شورانگیز از یاد دلربای توست. شقایق های شادی بشر،

در شبستان شیدایی تو می كاود و شایسته ترین بندگان خدا، شب ها و روزها،

شرط تداوم حیات خویش را در آویختن به شاخه طوبای محبت تو می دانند.

یا صاحب الزمان ا!

دلها به یاد تو می تپد و روشنی نگاه منتظران به افق خورشید ظهور توست

ای برترین افق برای پرواز پرندگان آرزو، ای تجلی آبی ترین آسمان امید،

ای منتهای برترین خیال هستی، ای آرمان همه چشم انتظاران،

دنیا نیازمند ظهور توست، و قلب انسانها به شوق زیارت روی دلربای تو می تپد.

ای قلب عالم امكان، بیا و گـَرد گامهایت را توتیای چشمانمان قرار ده.

بیا كه نوای دل انگیز توحیدت را با گوش جان شنواییم.

[مليکه]

احمدبن اسحاق می گوید: روزی نزد حضرت عسکری رفتم و پرسیدم:
ای پسر رسول خدا! امام و جانشین پس از شما کیست؟

پس آن حضرت به درون خانه رفت و بازگشت در حالی که
پسری سه ساله که صورتش همچون ماه تمام می درخشید
بر دوش خویش داشت و فرمود:

«ای احمد بن اسحاق! اگر نزد خدای متعالی و حجت های
او گرامی نبودی، پسرم را به تو نشان نمی دادم.

همانا او هم نام و هم کنیه رسول خدا و کسی است که
زمین را از عدل و داد پر می کند».

گفتم: سرور من! آیا نشانه ای است که قلبم به آن آرام گردد؟
در این هنگام، کودک لب به سخن گشود و
به زبان عربی روان گفت:

«من بقیة اللّه در زمین هستم که از دشمنان خدا انتقام
خواهم گرفت. ای احمد بن اسحاق! پس از اینکه با چشم
خود می بینی در پی نشانه مباش».

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

حکومت صالحان




پیش از تو، یازده ثمره دیگر از شجره نبوت
بر این منبر امامت ایستاده و خطبه ولایت خوانده بودند.

نخستین دست ولایت در غدیر خم، با دست رسول الله صلی الله علیه و آله
برافراشته شد و ندای «مَنْ کُنْتُ مَوْلاهُ فَهَذا عَلِیٌّ مَوْلاهُ»،
با صدای پیامبر اعظم صلی الله علیه و آله بر آسمان ها طنین انداخت.

آن روز خداوند، دین خویش را با آغاز امامت امیرالمؤمنین علی علیه السلام
کامل کرد و امروز، به واسطه حضور تو، آن را به تمامیت خویش می رساند.

اگرچه دشمنان حق، بارها امامان پیش از تو را آزردند
اما بنا به وعده الهی، عهد امامت به نااهلان نرسید
و از مسیر الهی خویش بیرون نرفت.

امروز، روز آغاز حکومت صالحان بر زمین است.

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

زمزمه های خوش ظهور



امروز، روز جهانی عشق است؛
روز جهانی شمشادهای جوان، روز جهانی لبخندهای از
سر شادی، روز جهانی آرمان های به اجابت رسیده... .

حالا همیشه، همه چیز سپید است، همه چیز خالص است.
می شود نفس عمیقی کشید و به حکومت جهانی و تازه
تاسیس مهدی(عج)، امیدوار و سرخوش بود.

آقا که باشد...
آقا که باشد، حتی خارهای باغ هم با رهگذران مهربانند.

آقا که باشد، باران همیشه هست.
خورشید، تن هیچ نازکی را پژمرده نمی کند و نمی سوزاند.

شومی و دلهره آوری، از اخبار جهان پاک می شود و بدطینتی
و بدخواهی، از قاموس الفاظ آدمیان، بیرون می رود.

آقا که باشد، «زندگی» به زندگی ما برمی گردد و همه
جعفر کذاب ها، از شهر و دیار ما فراری می شوند.

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

واپسین ذخیره خداوند

زمان، در آستانه تحول شگرفی ایستاده است.
دیروز، ستاره ای پرفروغ از آسمان دنیا فرو افتاد و
سینه زمین، تنها پس از 28 سال، از طنین قلب تپنده ولایتش تهی شد.

این بار هم اهل زمین، در آزمون آسمانی پروردگار،
سرافکنده ماندند و چشمه فیض و رحمت الهی را با دستان
ستم و ناسپاسی خویش، خشکاندند، اما خدا هرگز
از هدایت بندگان خود دریغ نمی ورزد.

لطف و بنده نوازی اش، مانع از آن است که زمین از
وجود پربرکت حجت خدا خالی بماند، پس آخرین منجی
خویش را در پس پرده غیبت، برایشان ذخیره می سازد
تا به برکت حضور امامی دیگر در عالم، باران
الطاف خداوند، بر اهل زمین ببارد.

اینک مقدر شد که کودک خردسالی، در پنجمین بهار
زندگی اش، با چشمان پر اشک، ولی پرامید، پدر
را وداع گوید و بار امانت الهی را بر دوش گیرد؛

موعودی که واپسین ذخیره خداوند در زمین است
و دیر نیست که برای گستردن ردای سبز
عدالت بر سر جهان، قیام کند.

فاطره ذبیح زاده

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

نهم ربیع عید ولایت ، تابد به عالم نور هدایت
یا حجة بن العسکری جانم فدایت

لبخند خورشید ، بر ارض و سما ، شور و شعف شد ، در دل هویدا

نور امامت ، شد جلوه گر در ، شمس جمال ِ ، مهدی زهرا

شاهنشهی و عالم هستی گدایت ، یا حجة بن العسکری جانم فدایت

نهم ربیع عید ولایت ، تابد به عالم نور هدایت

یا حجة بن العسکری جانم فدایت

سید العالم ، جان جهانی ، جان جهانی ، آرام جانی

نورُ الکواکب ، امام غائب ، حجت اللهی ، صاحب زمانی

کبوتر دل می زند پر در هوایت ، یا حجة بن العسکری جانم فدایت

نهم ربیع عید ولایت ، تابد به عالم نور هدایت

یا حجة بن العسکری جانم فدایت

به خوشحالی ِ ، ام ابیها ، به ذریه ی ، پاک مصطفی

دعا کن شود ، رزق جمع ما ، هم سامرا و ، هم کرببلا

ای قربان نافله و ذکر و دعایت ، یا حجة بن العسکری جانم فدایت

نهم ربیع عید ولایت ، تابد به عالم نور هدایت

یا حجة بن العسکری جانم فدایت

غرق گناهم ، بده پناهم ، در سوز و آهم ، ای تکیه گاهم

از همه جا من ، درمانده گشتم ، اما تو دادی ، دوباره راهم

نفسم را کن ذبیح صحرای منایت ، یا حجة بن العسکری جانم فدایت

نهم ربیع عید ولایت ، تابد به عالم نور هدایت

یا حجة بن العسکری جانم فدایت

[abdolla]

آن روز که همدیگر را یافتیم
یافتنمان هنر نبود
هنر این است
همدیگر را گم نکنیم

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

اینک این دوازدهمین آفتاب!




یازده چراغ آفتاب نما، یازده تلألؤ شب فروز،
یازده نور بی سایه، از آسمان محمد صلی الله علیه و آله دمید،
ولی پراکندگی جان های امت و دشمنی دشمنان، به سنگ کینش شکست.

یازده بار حمیت بشر امتحان شد و یازده نمره سرخ مردودی
و یازده امام شهید ماند و داغ ننگ بر جبین زمان.

اینک این دوازدهمین ستاره از چشم ها پنهان است.
شاید تفرقه در جان امت، به اتفاق گراید؛

شاید زمان به اندازه حرمت نگاه موعود،
تطهیر یابد؛ شاید فراقش، عبرت تاریخ گردد.

اینک این امام غائب، در تقدیر آرزوهای زمین نهان می ماند
تا زمانی که دل ها یکدل شود؛ تا زمانی که
چشم ها را برای دیدنش آب زنیم.

زمین از حجت خالی نمی ماند
وقتی امامی می رود، امت سرگردان و پریشان، جان آشفت
ه به درگاه برگزیده و جانشینش می کشاند و دل به هوای کوی او می دهد.

وقتی امامی می رود، زخم هجران، دل مستمند شیعه را
نگاه جانشینش التیام می دهد. اینک چه شده؟

آیا بعد از ماه یازدهم، آسمان شیعه تاریک خواهد ماند؟!
آیا تقدیر شیعه، بی امامی است؟!

این سؤالی بود که در جان انبوه جمعیت، آتش افکنده بود.
ناگهان نوری و بوی یاسی آشنا، در میان جمع پیچید.

کوچه های دل قوم، انگار عمری آب و جارو
شده بود، برای قدوم این مسافر!

ناگهان، نوری در هیئت کودکی به قامتْ خرد
و به قیمت بی کران، ظاهر شد.

صدایی دل نشین گفت:
«چه کسی بر امام نماز می گزارَد جز امام؟!»

گل نرگس، نماز گزارد؛ پس چهار تکبیر گفت به غفلت
و قدرنشناسی بشر؛ چهار تکبیر گفت به خواب مردمان.

خواست که پرده نشینی اراده کند آن نگار تا پرده ها
از چشم بشر فرو افتد و حجاب ها از باور مردمان
کنار رود؛ تا دوباره بیاید آن ماه همیشه.

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

مولای آخرین!

راست گفته بودی که از حال هیچ کدام ما غافل نیستی.
راست گفته بودی که می آیی و از میان آن همه جاده های
متقاطع، دستان ما را می گیری و خط مستقیم را نشانمان می دهی.

ما تازه حالا می فهمیم همه ایامی که فکر می کردیم شادیم
و سرحالیم، فقط خیال بوده است. خوشی و شادی حقیقی
را تا امروز حس نکرده بودیم و نچشیده بودیم.

اینک تو آمده ای؛ با پرچم سبز ولایت... و ما وضو می گیریم
تا نماز عشق را با تو اقامه کنیم

«وَ نَحْنُ نَقُولُ الْحَمْدُللّه ِ رَبِّ الْعالَمِینَ...».

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

به انتظار خواهیم نشست


و امامت از آنجا آغاز شد که حجت خدا بر نسل آدم تمام شد.
و امامت آن حضرت پنهانی بود تا آشکار کند
هر آنچه مردمان از بدی پنهان می کنند.

و پنهان کند گوهری را که اگر به دست خلق می افتاد
خیانتشان را آشکار می کردند.

او امام زمان شدو آغاز هدایتش
آغاز هدایت در تمام زمان هاست.

او امام عصر است و عصر امامتش هنوز
در قلب هیچ منتظری غروب نکرده است.

تقویم هم هنوز پر از عصرهای نیامده است و
پر از جمعه هایی که با ذکر «اللهم صل علی محمد و آل محمد»
به پایان می رسند و با ذکر «وَعَجِّلْ فَرَجَهُمْ» دوباره تکرار می شوند!

تا آن جمعه که نوید آمدنش را دادند، باز هم سر بر سجاده
عشق، با ذکر «یا مهدی» به انتظار خواهیم نشست... .

شیما اصغری