در این سه مورد، هيچ عذری پذیرفته نيست

[محامین * یالثارات الحسین *]

امام صادق(علیه السلام) فرمود:


در سه مورد هيچ كس معذور نيست:

1- پس دادن امانت به صاحبش، چه نيكوكار باشد و چه بد كردار

2- وفا كردن به عهد و پيمان، چه نسبت به نيكوكار و چه نسبت به بدكردار

3- نيكى به پدر و مادر، چه نيكوكار باشند و چه بدكار



منبع: خصال شیخ صدوق، باب الثلاثة

[محسن92]

پس دادن امانت به صاحبش، چه نيكوكار باشد و چه بد كردار

حالا اگه امانت چاقو باشه و بدونیم طرف میخواد بازهم با این جنایت کنه چی؟!

[معمار]

حالا اگه امانت چاقو باشه و بدونیم طرف میخواد بازهم با این جنایت کنه چی؟!

باید امانت برگردانده شود

[محسن92]

حالا اگه امانت چاقو باشه و بدونیم طرف میخواد بازهم با این جنایت کنه چی؟!

باید امانت برگردانده شود

وا اینجوری که کمک کننده به قتل میشیم!!!!!!!!!!!!!!!!

[محسن92]

اینجا سوال بپرسیم جواب نمیدید؟؟؟

[مولاتی یا فاطمه الزهرا(س)]

اینجا سوال بپرسیم جواب نمیدید؟؟؟

وا اینجوری که کمک کننده به قتل میشیم!!!!!!!!!!!!!!!!

سلام و عرض ادب

همانطور که جناب معمار فرمودند ،باید امانت به صاحبش مسترد شود و معین قتل هم محسوب نمی شود،چون قتل با آن آلت امانتی مسترد شده (در صورت فرض)بر اساس اختیار قاتل بوده نه بدلیل آلت قتاله ی موجود!!

والا جا دارد به خدا هم اعتراض کرد که اگر قدرت و ....نمی دادی بد و قتل صادر نمی شد!!

اما به این روایات نظر بفرمایید:
کلینی، محمد بن یعقوب، کافی، ج ‏5، ص 98، دارالکتب الاسلامیة، تهران، 1368 ش. «عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ سَهْلِ بْنِ زِیَادٍ عَنِ ابْنِ مَحْبُوبٍ عَنِ ابْنِ رِئَابٍ عَنْ سُلَیْمَانَ بْنِ خَالِدٍ قَالَ: سَأَلْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع عَنْ رَجُلٍ وَقَعَ لِی عِنْدَهُ مَالٌ فَکَابَرَنِی عَلَیْهِ وَ حَلَفَ ثُمَّ وَقَعَ لَهُ عِنْدِی مَالٌ فَآخُذُهُ مَکَانَ مَالِیَ الَّذِی أَخَذَهُ وَ أَجْحَدُهُ وَ أَحْلِفُ عَلَیْهِ کَمَا صَنَعَ فَقَالَ إِنْ خَانَکَ فَلَا تَخُنْهُ وَ لَا تَدْخُلْ فِیمَا عِبْتَهُ عَلَیْهِ».

راوی می‌گوید از امام صادق(ع) در باره مردی که مالی در نزد او داشتم به من خیانت کرده و برایم قسم خورده است (که من خیانت نکرده‌‌‏ام) و بعد مقدارى مال از وى نزد من موجود می‌باشد، آیا صلاح است که من از او قصاص نمایم؟ امام فرمود: گر چه او در حق تو خیانت کرده، ولى تو در باره وى خیانت نکن






ابن بابویه، محمد بن على‏، الأمالی، النص، ص 246، کتابچى، تهران، چاپ ششم، 1376 ش‏. «عَنْ أَبِی حَمْزَةَ الثُّمَالِیِّ قَالَ سَمِعْتُ سَیِّدَ الْعَابِدِینَ عَلِیَّ بْنَ الْحُسَیْنِ بْنِ عَلِیِّ بْنِ أَبِی طَالِبٍ ع یَقُولُ لِشِیعَتِهِ عَلَیْکُمْ بِأَدَاءِ الْأَمَانَةِ فَوَ الَّذِی بَعَثَ مُحَمَّداً بِالْحَقِّ نَبِیّاً لَوْ أَنَّ قَاتِلَ أَبِیَ الْحُسَیْنِ بْنِ عَلِیِّ بْنِ أَبِی طَالِبٍ ع ائْتَمَنَنِی عَلَى السَّیْفِ الَّذِی قَتَلَهُ بِهِ لَأَدَّیْتُهُ إِلَیْهِ».


امام سجاد(ع) به شیعیان خود می‌فرمود: شما را سفارش می‌کنم به اداى امانت، سوگند به آن‌کس که محمد را بحق به پیامبرى مبعوث کرد، اگر قاتل پدرم حسین(ع) همان شمشیرى که با آن پدر مرا کشت به من امانت بسپارد، آن‌را به وى بر می‌گردانم.


موفق باشید

[محسن92]

باید امانت به صاحبش مسترد شود و معین قتل هم محسوب نمی شود،چون قتل با آن آلت امانتی مسترد شده (در صورت فرض)بر اساس اختیار قاتل بوده نه بدلیل آلت قتاله ی موجود!!

این حرف شما اصلا با عقل جور در نمیاد.
اگه الان یکی به من یک چاقوی تیز داده باشه امانت، و بعد به من بگوید آن چاقو رو به من بده تا بزنم مادر یا همسر کنیز فاطمه رو بکشم، من چاقو رو باید بهش بدم؟
آیا اگر بدم ، خود شما و هر انسان عاقلی من رو سرزنش نمیکنه؟!

[مولاتی یا فاطمه الزهرا(س)]

این حرف شما اصلا با عقل جور در نمیاد.
اگه الان یکی به من یک چاقوی تیز داده باشه امانت، و بعد به من بگوید آن چاقو رو به من بده تا بزنم مادر یا همسر کنیز فاطمه رو بکشم، من چاقو رو باید بهش بدم؟
آیا اگر بدم ، خود شما و هر انسان عاقلی من رو سرزنش نمیکنه؟!

1-موضوع استرداد امانت یک مقوله است و ممانعت از قتل موضوع دیگریست .

2-سرزنش به عدم ممانعت از قتل در صورت تمکن ،تعلق می گیرد نه به استرداد امانت.

3-نحوی از این تمکّن برای مانع شدن از قتل ،می تواند با نصیحت ،خبر دادن به دیگری و ...باشد.

[محمدی]

در سه مورد هيچ كس معذور نيست:
1- پس دادن امانت به صاحبش، چه نيكوكار باشد و چه بد كردار
2- وفا كردن به عهد و پيمان، چه نسبت به نيكوكار و چه نسبت به بدكردار
3- نيكى به پدر و مادر، چه نيكوكار باشند و چه بدكار

در این روایت نکاتی قابل ذکر است.

اولین نکته کما اینکه دوستان اشاره فرمودند این استکه «امانت داری» از ارزش بینهایتی برخوردار هست.

اما نکته دیگری که در روایت هست و مورد سوال قرار گرفته این میباشد که:

حالا اگه امانت چاقو باشه و بدونیم طرف میخواد بازهم با این جنایت کنه چی؟!

چیزی که در روایت آمده این میباشد: أَدَاءُ الْأَمَانَه إِلَی الْبَرِّ وَ الْفَاجِرِ

یعنی باید امانت را به صاحبش پس داد، چه صاحب امانت آدم خوبی باشد و چه بد!



ادامه دارد...

[محمدی]

پس بر اساس روایت باید امانت را به صاحبش پس داد، چه صاحب امانت آدم خوبی باشد و چه بد!

لذا اگر مثلا فردی به همسایه اش یک سکه بهار آزادی بدهکار است و از آن طرف میدانیم او فرد بد زبانی هست و حتی همسر و فرزندانش رو بی دلیل اذیت میکند، در اینجا این مسئله دلیل نمیشود که بگوییم خب، او فردی فاجر و بد هست لذا من هم امانتش را پس نمیدهم یا مثلا از طرف او صدقه میدهم! خیر یقینا چنین کاری جایز نخواهد بود و میبایست طلب او را طبق روایت پس داد.

اما اگر مثل صورت سوال، همین فرد، چاقو و یا اسلحه ای پیش ما امانت گذاشته باشد و الان دوان دوان بی آید پیش ما و بگوید سریع سلاح من رو بده میخوام زنم و فرزندم رو بکشم! اینجا وظیفه ما چیست؟

آیا اینجا هم باید اسلحه رو به او بدهیم؟

در جواب باید گفت در این مورد اگر یقینا بدانیم با این وسیله قرار است جنایتی صورت بگیرد، وظیفه شرعی و عقلی ما این استکه این اسلحه را در اختیار او قرار ندهیم! چرا که اینجا در واقع امانت، نوعی آلت قتاله میباشد که دادن آن به فرد یاغی، نوعی کمک و معاونت در اثم و قتل میباشد و ما هم در تمامی محاکم شرعی و عقلی مورد عتاب و شریک جرم محسوب خواهیم شد.

اینکه جای خود دارد و دادن وسیله قتل میباشد! بلکه میگوییم اگر بدانیم فردی قصد کشتن دارد و فقط با کلمه ای او را در این امر یاری کنیم مشمول این روایت خواهیم شد که رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود:

قَالَ النَّبِی ص مَنْ أَعَانَ عَلَی قَتْلِ امْرِئٍ مُسْلِمٍ وَ لَوْ بِشَطْرِ كَلِمَه لَقِی اللَّهَ یوْمَ الْقِیامَه مَكْتُوباً عَلَی جَبْهَتِهِ آیسٌ مِنْ رَحْمَه اللَّه‏؛ هر كس در كشتن مسلمانی یاری كند، هر چند به كلمه‏ ای، در قیامت به گونه‏ ای با خداوند دیدار می‏نماید كه بر پیشانیش نوشته ‏اند: از رحمت خدا ناامید است. [1]



ادامه دارد ...