شبهه علمی و شهوت عملی

[مولاتی یا فاطمه الزهرا(س)]

البته چنان که نویسنده مقاله اباحه گری نوشته، گاهی شبهه نظری ناشی از این جهت است که معانی و مبانی دستورالعمل های دینی و اخلاقی، متناسب با فهم مخاطب، در قالب زبان روز و با روش های نافذتر، تبلیغ و تبیین عقلانی نمی شود.


باید کوشید که افق فکر و استوای فهم عمومی، از افق مادیات و حواس ظاهری فراتر رود و قلمرو هستی را شهوداً گسترده تر از ماده و مادی ببینند.



عموم مردم باید از صمیم ذات معتقد و متقاعد باشند که کمال انسان به لذت پرستی نیست، سعادت را با لذت و تمتعات دنیوی و جسمی مساوی ندانند و یا حداقل این که لذت را محدود به لذت حسی و لذت غریزی ندانند.

[مولاتی یا فاطمه الزهرا(س)]

باید میان محدودیت و محرومیت تمایز آشکار قایل شوند و هر محدودیتی را لزوماً به معنای محرومیت ندانند. باید مصالح جمعی و جاری را بر منافع فردی و راکد خود ترجیح دهند، باید یقین پیدا کنند که دین نه عقل ستیز است نه عقل گریز، بلکه تمامی اخلاق و احکام اسلامی مبتنی بر دریافت های فطری و حکم مسلم است، باید یقین پیدا کنند که غرض از تشریع و تقنین احکام شرعی و ضوابط قانونی، غرضی است که به عامل بر می گردد نه به شارع.


باید به آنان آموخت که تکلیف شرعی، از مقدمات و مقومات نیل به کمال است. باید بدانند که تکلیف به معنای تضییق وایجاد کلفت نیست، بلکه برعکس موازین و مضامین شرعی قفل و زنجیر اسارت نفس را از دست و پای انسان باز می کنند و برمی گیرند:

«و یضع عنهم اصرهم و الاغلال اللتی کانت علیهم.»


باید دین را در بیان، شیوا و در عمل، شیرین بیابند.

[مولاتی یا فاطمه الزهرا(س)]

آنان که حقیقت را دست نایافتنی می دانند و با تشکیک های پی در پی، در پی تبدیل یقین دیگران به شک اند و برای یقین سابق از دست رفته هیچ یقین لاحق و بدیلی را قرار نمی دهند و می کوشند که یقین را مباین واقعیت جلوه دهند و برای مبانی منطقی و واقع نمایانه یقین، هیچ اعتباری قایل نیستند ونزدیک شدن(نه نایل شدن) به حقیقت را صرفاً در گرو آزمون تجربی می دانند اگرچه مورد آزمون از اموری باشد که اولین تجربه مساوی با آخرین تجربه است،


آنان که می کوشند عدالت و اخلاق را از بزرگ ترین ضمانت اجرای آن، یعنی دین، جدا و مجزا سازند و تعالیم دینی را نسبت به مسایل اجتماعی، سیاسی و اقتصادی، ناکارآمد و یا بی طرف جلوه دهند، دانسته یا ندانسته به اباحی گری دامن می زنند.


اندیشه و اخلاق را نسبی دانستن و پشتوانه های بینشی ارزش ها را نادیده گرفتن(عدم ارتباط منطقی میان جهان بینی و ایدئولوژی) سلاحی سمی و مهلک است و راه را برای توجیه اباحی گری هموار می سازد.

[مولاتی یا فاطمه الزهرا(س)]

شهوت عملی عامل اصلی گناه و فجور


اما حق آن است که اکثریت مردم گرفتار شبهه علمی نیستند بلکه گرفتار شهوت عملی هستند و حتی آن شبهات علمی که مطرح می کنند برای آن است تا شهوت عملی خود را در زر ورقی از حق بپیچیند و شهوت رانی خود را در پشت شبهه علمی مخفی و نهان سازند.


خداوند در آیات نخست سوره قیامت پس از آن که برخی از شبهات علمی کافران و مشرکان و مانند آن ها در مساله معاد و چگونگی احیای مردگان پوسیده را مطرح می کند، به صراحت به ریشه یابی شبهات علمی آنان می پردازد و می فرماید:


«بَلْ یُرِیدُ الْإِنسَانُ لِیَفْجُرَ أَمَامَهُ؛ بلکه انسان می خواهد تا جلویش فجور کند.» یعنی ریشه شبهات علمی اینان را باید در شهوت عملی آنان جست.

[مولاتی یا فاطمه الزهرا(س)]

در حقیقت این افراد مشکلِ علمی ندارد، بلکه اینها نمی‌خواهند خطّ قرمزی باشد و جلویش برای هر گونه رفتار زشت و پست باز باشد و به هیچ قانون و حکم و هنجاری پای بند نباشد.



شهوت، کشش نفس به خواسته خود را گویند.( مفردات الفاظ قرآن کریم، راغب اصفهانی، ص ۴۶۸، «شها») در اصطلاح روانشناسى میلى است که شدّتش از حدّ معمول تجاوز کرده، امیال دیگر را تحت الشّعاع قرار دهد و تمام توجّه شخص را منحصراً به موضوع خود جلب نماید.( روانشناسى تربیتى، دکتر سیاسى، ص ۳۹۶)

[مولاتی یا فاطمه الزهرا(س)]

خواسته های نفسانی انسان دارای اقسامی چند است که از جمله آن ها:

شهوت جنسی(آل عمران، آیه ۱۴)،
امیال و عواطف فرزندی(همان)،
شهوت مالی(همان)،
شهوت ثروت و قدرت(همان و آیات دیگر)

و مانند آن است.


این شهوت جزو غرایز بشری است ولی مشکل از آن جا آغاز می شود که این غرایز مدیریت و مهار نشود و در گرایش به آن اسراف و زیاده روی و یا انحراف رخ نماید.

[مولاتی یا فاطمه الزهرا(س)]

مثلا در حوزه شهوت جنسی، انحراف به آمیزش با حیوانات(مومنون، آیات ۶ و ۷؛ معارج، ایات ۲۹ و ۳۱؛ نگاه کنید: روح المعانى، ج ۱۰، جزء ۱۸، ص ۱۱)،

استمناء و خودارضایی( همان آیات و روایت تفسیری: وسائل الشّیعه، ج ۲۸، ص ۳۶۴، ح ۴)،

زنا و ارضای شهوت جنسی از طریق حرام (نساء، ایات ۱۵ و ۲۳و ۲۴)،

لواط و هم جنس بازی(اعراف، ایات ۸۰ و ۸۱)

و مانند آن موجب می شود تا آدمی به ظاهر شبهات علمی مطرح کند و مثلا بگوید که خودارضایی چه زیانی به دیگران وارد می کند؟

یا این که برطرف کردن شهوت جنسی با رضایت طرفین در قالب زنا و یا هم جنس بازی چه مشکلی دارد؟

این شبهات را به گونه ای مطرح می کنند که مثلا عقلانی باشد و با معیارهای عقل تجربی سازواری داشته باشد.

بسیاری از شبهاتی که مطرح می شود مانند عدل الهی و وجود آخرت و مانند آن برای آن است که خود را از هرگونه انتقاد رهایی بخشند و زمینه برای فجور و فحشاء خود فراهم آورند.

[مولاتی یا فاطمه الزهرا(س)]

ریشه بسیاری از اباحه گری ها در جامعه بشری حتی میان مسلمانان سست ایمان را می بایست در همان شهوت طلبی و فجور آنان جست.

اگر می بینیم که برخی از مسلمانان به طرح شبهاتی در باره قصاص یا مسائل اخلاقی و هنجاری می پردازند و مثلا به مساله حجاب و پوشش مردان و زنان اعتراض دارند و آن را عقلانی یا عقلایی نمی دانند و یا اشکالات دیگری را مطرح می کنند، همه این ها برای این است که احساس گناه را از خود دور کنند.

[مولاتی یا فاطمه الزهرا(س)]

این که شخص بد حجاب یا بی حجابی نخستین پرسش او این است که کجای قرآن حکم حجاب گفته شده یا این که اصولا وقتی دل پاک است دیگر چه مشکلی در دست دادن زن و مرد نامحرم است؟


همه این پرسش ها و شبهات از آن روست که احساس گناه اینان را می آزارد.


برخی برای این که از این احساس گناه رهایی یابند دنبال توجیهات علمی هستند و شبهاتی را مطرح می کنند و یا می خواهند از برخی از علمای اسلام مجوزی برای بدحجابی و بدهنجاری خود بیابند.

[مولاتی یا فاطمه الزهرا(س)]

جالب این که برخی با آن که یقین به حکم دارند و حکم قطعی مثلا قصاص یا حجاب یا ارتباط نامحرم و محرم را می دانند با این همه با طرح شبهاتی می کوشند تا این احساس گناه را از خود برانند و مجوزی برای بدرفتاری و هنجارشکنی خود بیابند.

این ها دارای شهوت عملی هستند و برای آن شبهه علمی می سازنند.

منظور از شهوت عملی این است که شخص مباحی، با علم به حرمت و با آگاهی از ممنوعیت قانونی و شرعی و حتی با توجه به عواقب نامطلوب و آثار منفی اعمال ناشایست، ارزش ها و روش های متعارف اخلاقی را رعایت نمی نماید.

دنیاطلبی، لذت طلبی، تنوع طلبی، تن آسایی، حرص، استعلاء و استکبار و استغناء، عجول بودن و تنها در پی منافع آنی و عاجل گشتن، منافع مقطعی و موقت را که به حسب ظاهر آسان، ارزان و نزدیک می آید و نیازی به صبر و سعی و ثبات و استقامت و صلابت ندارد بر مصالح مستمر و پایدار ترجیح دادن، همه از مظاهر شهوت عملی و تبعیت از هوای نفس هستند.