طلیعه فجر{ویژه نامه گرامیداشت پیروزی شکوهمند انقلاب اسلامی ایران}

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

یاد آن روزی که بهمن گل به بار آورده بود
و آن زمستانی که با خود نوبهار آورده بود

یاد باد آن دل تپیدن های مشتاقان یار
و آن عجب نقشی که آن زیبا نگار آورده بود

عشق را صد رشته جان، در لعل نوشین بسته بود
حسن راصد چشم دل، آیینه وار آورده بود

از گلستان شهیدان تا به مهرآباد عشق
موج دریای زمان، چشم انتظار آورده بود

منکران گفتند با یک گل نمی گردد بهار
لیک ما دیدیم، یک گل صد بهار آورده بود

در نگاهش جلوه گل بود و با غوغای عشق
در چن هر گوشه ای را صد هزار آورده بود

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

«والفجرِ و لَیالٍ عَشْر...». دهه مبارک فجر، تجلی شکوه مند حماسه
و سرافرازی ملتی است که در عصر اسارت انسان و در روزگار قحطی انسانیت
با انقلاب اسلامی خویش، صفحه ای زریّن را در تاریخ حیات آدمی گشود
و صلای خداخواهی، معنویت، آزادی و استقلال را در گوش جان جهانیان طنین انداز کرد.

در این دهه مبارک، یاد حضرت امام رحمه الله را گرامی می داریم؛
ابرمردی که هماره دم مسیحایی اش، جان بخش جان های حقیقت جوست

و هنوز پس از گذشت سال ها از رحلت ملکوتی اش، نامش بر پایه های
ستم استکبار لرزه می افکند و یادش، در دل های مستضعفان و آزادگان
زمینْ، امید می آفریند و انگشت اشارت او، به آیندگانْ امتداد راه را نشان می دهد.

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

دست های مهربان یار به سوی ما گشوده شد.
خورشید بر پرنیانی از هزاران ستاره نشست.

سبزه به شوق قدوم سرو، رقص کنان در آغوش گل خزید.
عکس رخ یار در جام قیام درخشید.

بارانِ اشکِ اشتیاق، سنگ فرش کوچه های ارادت را شست.
قلب منتظران، فرش راه نگار شد.

او آمد و روزهای ما را آفتابی کرد.
او آمد تا پنجره ای از معنویت به روی ما بگشاید.

آری امام آمد و غم هجران را تاراند.
امام آمد تا ما بسراییم:

روز وصل دوستداران یاد باد
یاد باد آن روزگاران یاد باد

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

آمدی و با آمدنت به هستی ما حیات دیگر
بخشیدی و به ما پرِ پرواز دادی.

آمدی و دوباره عطر شهادت در کوچه های مصفای شهر
پیچید و باران سپیده از سحاب آینه بارید.

آمدی و جاری خونین بهمن در دشت تاریخ، ردی از
ایثار برجای گذاشت و واژه های جهاد و شهادت
را از اوج اندیشه به ژرفنای دل جاری ساخت.

آمدی و صلابت ولایت و حماسه و حمیت امت
ستم سوزی کرد و سپیده آفرین شد.

آمدی و ابرهای تیره نخوت و بادهای سیاهِ ستم را
کناری زدی و در آسمان شهادت، جلالت رنگین کمان
ظفر را به تماشاگه راز آوردی.

آمدی و با آمدنت دریچه ای از شادی بر دل ها گشوده شد
و رنگین کمان شوق، فضای زندگی را تزیین کرد.

آمدی و فجر صادق برای ما به ارمغان آوردی
و طراوت را میهمان دل ها ساختی.

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

ریشه های جوان پلک زدند و چشم گشودند.
جوانه ها زمزمه هستی را شنیدند.

خون آزادگی دمید و آواز حقیقت وزیدن گرفت.
بوی دریا به پنجره ها تابید.

چراغ های کوچک عشق پرنورتر شدند.
شانه خیس یاس های انتظار، بالیدن آغازید و نهال
جوانِ ایثار به قعر آسمان نگریست و قد کشید.

سنگ فرش های تشنه خون، سیراب شدند و تو
بر بالِ پروانه ها فرود آمدی!

آری، آن گاه که میهن اسلامی را با گام هایت برکت
بخشیدی زخم جان ها التیام یافت؛

کنگره های کاخ های ستم فرو ریخت؛
باتلاق های فساد و تباهی خشکید خواب آلودگانِ زمانه، پریشان شدند؛

سند محکومیت طاغوت به امضا رسید؛
دیو سیاهی گریخت؛ شیشه عمر استعمار شکست؛

و پیام های پیامبر گونه تو، که بوی فجر و
فلق داشت، همه جا را سپید کرد.

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

22 بهمن روزی بود که از آسمان در کام جان امت خداجوی ایران
شهد و شکر ریخته شد، روز بیعت با آرمان گلگون کفنانی بود که
امام را ندیده در راهش جان دادند .

لیلای معرفت را نادیده مجنون وار،خطرها را در راه دیدنش بجان خریدند .
روزی بود که همه عارفان و عاشقان عالم در سماع
آسمانی وشور و طربی که در جان عالم به یمن آن
پیروزی افتاده بود، شادمانی می کردند .

روزی بود که می شد حضور ملائکه را در بین مردم دید .
روزی بود که می شد از آسمان یک خوشه ستاره چید .

روزی بود که انگار دست همه به سقف آسمان می رسید .
روزی بود که دست دعای این مردم از آستان حضرت حق خالی
برنمی گشت روزی بود که خون مقدس شهیدان به ثمر نشست .