مهارت استفاده از پول توجیبی (1)

[*آیه های انتظار*]

برای والدین و فرزندان پول توجیبی چیست؟

پول وسیله ی چرخش زندگی است، وسیله ای که در بسیاری از موقعیت های زندگی هر یک از ما نقش تعیین کننده و انکارناپذیری دارد.
از این رو چگونگی استفاده از آن می تواند در میزان خشنودی ما از شرایط زندگی مان تأثیر عمده ای داشته باشد. در دنیای مدرن به دلیل پیچیدگی هایی که در روابط پولی وجود دارد، برنامه ریزی مالی امری ضروری محسوب می شود.
لازم است که آموزش مهارت استفاده از پول مانند سایر مهارت های زندگی از سنین پایین تر آغاز شود. پول توجیبی شروع خوبی برای یاد دادن این مهارت به کودکان و نوجوانان است. پول توجیبی مقدار پولی است که والدین با هم توافق می کنند که به بچه ها بدهند تا آن ها بتوانند جواب نیازهای خود را بدهند.
و نکته ی مورد توجه این است که پول توجیبی نباید به دست آورده شود. اشتباهی که اغلب در خانواده ها رخ می دهد این است که برخی از والدین تصور می کنند پول توجیبی پاداشی برای رفتار خوب و یا دستمزدی برای کار روزانه ی بچه هاست.
به همین دلیل از آن به عنوان وسیله ای برای فشار آوردن بر کودکان و وادار کردن آن ها به اطاعت استفاده می کنند.
نکته ی مهم این است که پول توجیبی وسیله ای آموزشی و تربیتی است که هدف و نتیجه ی مشخصی دارد. ما می خواهیم از طریق حق انتخاب و واگذاری مسئولیت، به فرزندان خود یاد بدهیم که چگونه از پول شان استفاده کنند.
و نیز آن ها را در اندوختن تجربه در این راه یاری کنیم.
از طرفی پول توجیبی می تواند زمینه ساز مناسبی برای ورود کودکان و نوجوانان به دنیای بزرگسالان باشد. بنابراین تعیین مقرری مناسب برای فرزندان با توجه به شرایط و امکانات اقتصادی خانواده و وضعیت رشدی افراد و هم چنین سن آن ها از عوامل مهم زیربنایی برای رشد شخصیتی و اجتماعی فرزندان مان به حساب می آید.
پول توجیبی همان پولی است که باید به صورت منظم(روزانه، هفتگی، ماهانه) به فرزندان داده شود.
بچه ها باید با این پول وسایلی را که خارج از برنامه می خواهند، تهیه کنند و یا در خرید آن ها مشارکت داشته باشند. در کل پول توجیبی صرف نیازهای ضروری نمی شود. نیازهای ضروری فرزندان باید توسط والدین برآورده شود.

[*آیه های انتظار*]

رابطه ی پول توجیبی و آموزش اقتصادی چیست؟


در دهه ی اول زندگی، کودک زیاد متوجه تفاوت های شرایط زندگی خانوادگی خود و دیگران نیست اما بعد از ورود به سنین نوجوانی یعنی از یازده سالگی به بعد او به این تفاوت ها پی می برد.
آموزش های مالی والدین به فرزندان با توانایی آتی آنان در استفاده ی سودمند از منابع مالی در اوایل نوجوانی(سال های اولیه ی دبیرستان) ارتباط مستقیم دارد.
در مجموع رابطه ی بین تجربه های دوران کودکی در نحوه ی استفاده از پول و توانایی بعدی افراد در مدیریت پول انکارناپذیر و بسیار با اهمیت است. آشنا کردن نوجوان دبیرستانی با تجربه ی کسب درآمد و در کل با مسائل مالی خانواده از اهمیت ویژه ای برخوردار است.
اطلاعات کودک درباره ی پول با میزان تجربه های او از پول ارتباط مستقیم دارد.
هم چنین با نگرش والدین نسبت به پول و عادت های مصرفی آنان نیز مرتبط است.
اغلب والدین پول توجیبی را برای خرج کردن می دهند نه برای پس انداز کردن. با وجود این، تلاش هایی برای آموزش پس انداز کردن انجام شده است (برای مثال والدینی که با فرزندان خود برای پس انداز کردن مسابقه می گذارند).
متخصصان بر این باورند که اهمیت پول توجیبی برای نوجوانان، گرفتن خود پول نیست بلکه شرایط دریافت آن، میزان وظایف در قبال آن، محدود بودن در مبلغ آن و خرج کردن و نگهداری از آن است. در میان خانواده ها پول توجیبی با همه ی زمینه های اجتماعی در ارتباط تنگاتنگ است.
هرچند اجتماعی کردن کودکان از نظر اقتصادی مهم است اما این به تنهایی کافی نیست.
به هر حال این فرصت خیلی خوبی است که فرزندان ما بتوانند از کودکی با مسئله ی پول و این که چگونه آن را خرج کنند و بین موجودی خود و خواسته های شان تعادل برقرار کنند، آشنا شوند. در سراسر دنیای بیرون، بازارها و مغازه ها پر از کالا هستند و ما ممکن است دوست داشته باشیم چیزهای زیادی را بخریم.
این یکی از آموزش های بسیار مفیدی است که ما یاد بگیریم چگونه تمایلات و تکانه های خود را برای خرید کردن کنترل کنیم.

[*آیه های انتظار*]

پول توجیبی چه نقشی در تربیت فرزندان دارد؟

پول توجیبی یکی از راه های مهمی است که به وسیله ی آن والدین می توانند فرزندان شان را از نظر جنبه های پولی و اقتصادی آموزش دهند و شیوه ی درست خرج کردن و آینده نگری اقتصادی را به آن ها یاد بدهند.
این یکی از بهترین فرصت هایی است که برای تربیت کردن فرزندان در خانواده وجود دارد. یعنی وسیله ای است که از طریق آن می توانیم با فرزندان خود وارد گفت و گو شویم و به توافق هایی برسیم. یک جنبه ی تربیتی دیگر هم دارد و آن این است که کودک می تواند یاد بگیرد که روی پول هایش کنترل داشته باشد.
یکی از مهم ترین آموزش هایی که در رابطه با پول توجیبی می تواند وجود داشته باشد این است که فرزندان مان یاد می گیرند چگونه پول خود را مدیریت کنند.
برای مثال در ابتدا می بینیم که فرزندمان پول توجیبی خود را خیلی زود تمام می کند و در خرج کردن آن تعادلی ندارد، اما در دراز مدت یاد می گیرد که چگونه بین موجودی خود و خواسته هایش تعادل برقرار کند.
یعنی خرج کردن پول توجیبی فرصت خیلی خوبی است که این فرد یا کودک بعدها هم در زندگی بتواند بین مسئله ی درآمد و خواسته ها و هزینه های خود هم آهنگی برقرار کند.
مسئله ی دیگری که باز در خانواده ها با آن رو به رو می شویم این است که خانواده ها به فرزندان شان پول می دهند و دل شان می خواهد که بچه ها پول توجیبی را آن گونه که آن ها می خواهند خرج کنند. ما مسلماً می دانیم که در اغلب خانواده ها پدر و مادرها در چگونگی خرج کردن پول مهارت بیشتری دارند. مثلاً به فرزندشان انتقاد می کنند که چرا با پولت فلان کالا را خریدی، در حالی که اگر من بودم یک جنس بهتر با قیمت کم تر و مناسب تر می خریدم.
اما این گونه نظارت ها خیلی قابل قبول نیست، حتی اگر حق با والدین باشد. یعنی اگر ما پول توجیبی را به فرزند خود می دهیم، این در واقع فرصتی است که او در همان محدوده اشتباه کند و در همان محدوده خودش را اصلاح کند.
در واقع ما فرصتی را برای مستقل شدن به فرزندان مان می دهیم. مثل همان موقعی که بچه ی ما دارد راه می افتد و ممکن است خیلی از اوقات زمین بخورد و بلند شود. ولی ما محدوده ی خطرناکی را برای این کار در نظر نمی گیریم، یعنی در یک محدوده ی امنی اجازه می دهیم که فرزندمان زمین بخورد و دوباره بلند شود.
در واقع هم به استقلال و تصمیم گیری و اعتماد به نفس فرزند کمک می کنیم و هم به عنوان والدین می پذیریم که محدوده هایی را در مورد فرزندان مان بپذیریم و به آن احترام بگذاریم.
ما وقتی پول می دهیم برای مثال می گوییم این پول نباید صرف سیگار کشیدن و کار خلاف بشود.
یعنی این توافق را می کنیم، ولی غیر از مواردی که گفته شد و سایر مواردی که والدین پیش بینی می کنند، نوجوان می تواند پول خود را به هر مصرفی که دلش می خواهد برساند! می توانیم به او بگوییم با این میزان پول چه چیزهایی می تواند برای خودش بخرد.
می توانیم راجع به این که هر چند وقت یک بار به او چه قدر پول می دهیم و این که اگر پولش را زودتر خرج کرد و بی پول شد چه باید بکند با او صحبت کنیم و به توافق هایی برسیم.
خیلی از اوقات وقتی مسئله ی پول توجیبی مطرح می شود ما با والدین هم مشکل داریم.
والدین باید بپذیرند که ممکن است حرف فرزندشان درست باشد. این نیز یک موضوع مورد توافق است و والدین باید به آن احترام بگذارند.
در واقع حل و فصل موضوع پول توجیبی نه تنها باعث آموزش فرزندان می شود بلکه فرصت خوبی برای والدین است که بیاموزند فرزندشان حق انتخاب و تصمیم گیری دارد.

[*آیه های انتظار*]

ادامه دارد...