بانوی بی حرم {ویژه نامه شهادت جانسوزحضرت فاطمه زهراعلیهاالسلام}

[مولاتی یا فاطمه الزهرا(س)]

جایگاه حضرت فاطمه زهراعلیهاالسلام در روایات



بسیارى از دانشمندان اهل حدیث، از شیعه و سنى،
این مضمون را با اسناد صحیح و روایت‌هاى صریح نقل كرده‏ اند.
تا آنجا كه برخى بدین ‏روایت، با اعتمادى تمام استشهاد كرده ‏اند.
یكى از اینان ابوالفرج اصفهانى ‏است.
وى روایت مى‏كند كه:
عبدالله بن حسن مثنى فرزند امام حسن ‏مجتبى ‏علیه السلام بر عمر بن عبدالعزیز وارد شد.
عبدالله در آن هنگام جوان، و از وقار و هیبتى خاص برخوردار بود.
عمر او را در صدر مجلس نشانید،
مورد احترام قرار داد و نیازش را برآورده ساخت.
از علت كار عمر در این ‏خصوص پرسش كردند.
وى پاسخ داد:
یكى از معتمدانم خبرى از رسول ‏خدا برایم نقل كرد
آن چنان كه گویى خود آن را از دهان آن ‏حضرت‏ شنیده‏ ام.
پیامبر فرمود:
فاطمه پاره تن من است. آنچه او را شادمان مى‏كند مرا نیز خوشحال مى‏سازد
و آنچه وى را خشمگین مى‏كند مرا نیز به خشم ‏آورد.
این عبدالله هم پاره ‏اى از پاره تن رسول خداست.

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

فرصت کوتاه لبخندهایت


مدینه!
هنوز کوچه هایت بوی بهار سوخته را می دهد و خشت خشت
خاطراتت، خیس از زلالی آینه های مالامال فاطمه علیهاالسلام است.

هنوز داغ، همان داغ است و نسیم، همان نسیم!
هنوز اتفاق تازه تری از زخم های تو نیافتاده است!

کوچه های مدینه، کوچه های مدینه، و باز هم کوچه های مدینه؛
چه رازی است که در تو نهفته است، که
این گونه دل هر رهگذری را شعله ور می کند!

صدای پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم است که اندوه
فاطمه را بدرقه می کند، یا شیون شمشیر
زنگ خورده علی علیه السلام است؟

پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم ، دست هایش را با تمام
مهربانی ها تقسیم کرد و تو تمام مهربانی پیامبر بودی که:

«یا فاطِمَه! مَنْ صَلّی عَلَیْکِ، غَفَرَ اللَّهُ لَهُ
وَ أَلْحَقَهُ بِی حَیْثُ کُنْتُ مِنَ الْجَنَّة»

«دخترم، کسی که بر تو درود بفرستد، خداوند
او را می آمرزد و او را در بهشت، در هر کجا که باشم، به من ملحق می کند».

سلام بر تو، که روشنایی و نور، تسبیح تو را می گویند
و آب و آبشار، زلالی اشک های تو را زمزمه می کند!

سلام بر تو، ای غربت درخشنده شب های علی علیه السلام !
سلام بر تو، ای تبسم کوچیده از لبان علی علیه السلام !

سلام بر تو، که تمام فرشته ها، فدایی نام تو هستند!
سلام بر تو، ای هانیه، حورا، عذرا، سلام بر تو «ام ابیها»!

سلام بر تو، که زهرایی و شکفتن شکوفه های نور،
با دست های پیوسته تو میسّر است و زمان و مکان با بودن توست امکان پذیر!

سلام بر تو، که اولین کلمه ای که تو را توصیف کرد،
نور بود و آخرین کلمه ای که تو را دریافت، آتش اشتیاق!

وقتی که در محراب می ایستادی، تمام ستاره ها به
پاهایت می افتادند و ماه در مقابل معصومیت مواج تو، مه گرفته، زانو می زد.

سلام بر تو، ای یادگار روزهای تنهایی پدر و ای شاهد
روزگار تنهایی علی علیه السلام !

سلام بر تو،!ای صداقت سیال و ای دریای پهلو گرفته در ساحل
دریای علی علیه السلام ! هزار پنجره تبسّم، نثار ایثار تو!

هزار چشم معرفت، فدای اشک های بی دریغ تو!
ای گزینه برتر و آخرِ زنان نیکوی جهان!

هنوز بوی بهشت از سمت و سوی تو می وزد
و پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم ، چشم به راه مهربانی های
فراتر از دست های کوچک توست، تا آغوش فراموش نشدنی
تو را در فرصت کوتاه لبخندهایت حس کند.

ای شبیه ترین صورت به چهره پیامبر!
آتش چگونه توانست به حریم حریر لبخندهای تو نزدیک شود
و زخم، با چه جرأتی توانست درب خانه تو را بکوبد!

سلام بر تو، که در آتش و عصیان برافروخته ناسپاسان
حریم ولایت و نبوت سوختی و زمزمه های روشن خویش
را جزبرای تنهایی و خلوت خویش بازگو نکردی.

فانوس زخم خورده ام و روشنم
سوزباری ست زخم آتشتان در تنم هنوز

هفت آسمان سکوت شکست، آینه ببین!
سنگ تو را به سینه خود می زنم هنوز

ای کوچه های منتظر و منتهی به من!
سرشار از تبسّم و از شیونم هنوز

خاموش اگر چه رفته ام ای زخم! مانده است
روشن چراغ آبله بر مدفنم هنوز

هر شب کنار پنجره های سوخته، اندوه های روشن خویش
را جز برای خلوت و تنهایی خویش بازگو نکردی و
از زخم های علی علیه السلام فاصله نگرفتی

و پا به پای غربت مولا گریستی، تا قلب مولا در توالی و
تکرارهای تلخ تاریخ، پر سوز و گدازتر در جریان باشد.

محمد کامرانی اقدام

[مولاتی یا فاطمه الزهرا(س)]

زهرا اگر نبود خدا مظهری نداشت
توحید انعکاس نمایانتری نداشت

جز در مقام عالی زهرا فنا شدن
ملک وجود فلسفه دیگری نداشت

زهرا اگر در اول خلقت ظهور داشت
دیگر خدا نیاز به پیغمبری نداشت

فرموده اند در برکات وجود او
زهرا اگر نبود علی همسری نداشت

محشر بدون مهریه ی همسر علی
سوگند می خوریم شفاعتگری نداشت

حتی بهشت با همه نهرهای خود
چنگی به دل نمی زد اگر کوثری نداشت

دیروز اگر به فاطمه سیلی نمی زدند
دنیا ادامه داشت، دگر محشری نداشت


علی اکبر لطیفیان

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

زهرا علیهاالسلام ، بهارِ رسالت را در آستین داشت و گلاب
ولایت، از دیدگانش فرو می چکید.

مرد آفرین بانویی که طنین فریادش، بت خانه ها را درهم می شکست
و دستانِ سبز و مهربانش، بوسه گاه همیشه پدر گشت.

خدایش از گُل و آیینه و لبخند آفرید، تا آفریدگانش، یازده گُلِ سُرخش ببویند.

بهشتی سیرتی که محمد صورت بود و علی هیبت.

«اُم اَبیها»ی عشق؛

زنده ترین زنان و روح مسیحای زمین و زمان که سکّان شفاعت
را در روز حشر، به او سپرده اند.

روزی که هر فریادگری، چشم به فریادرسی دوخته و دست التجا به دامنش می زند،
تا از هول رستاخیز، رها گردد؛ که ناگهان، آفتاب عشق، تابیدن می گیرد.

[راحیل السادات* تورا من چشم در راهم*]

ایام شهادت دریاست . باران بندبندانگشتان درختان را میشمارد
و از سرشاخه های فروتن بیدهای مجنون فرود می آید .

روز شهادت کسی است که مادر خورشیدهای دنباله داری است
که تا هنوز تاریخ زلالی زمین را تضمین کرده اند .

ای بانوی آب و آیینه
! گیاهان از زمین به یاد تو سبز میرویند

و شقایق ها از ازل تا ابد داغدار زخمی هستند
که دستهایی نامهربان بر شانه های فدک زدند

. هر دری را که میبینم دردی در من جوان میشود
و زخمی کبود در من جوانه میزند .

یافاطمة الزهرا اشفعی لنا فی الجنة

[سمن بویان* خادمه اباصالح المهدی(عج)*]

ای زلال ترین بانوی دوعالم !
ای که تاریخ نامت را به احترام می نگارد
و من تمام جغرافیا را به یاد تو محترم میشمارم .

ای زلال تر از نسیم و ای ماناتر از عشق !
هرگاه نام تو بر زبانم می وزد
جانی دوباره در من ریشه می دواند
و اندوهی جانکاه زبانه می کشد .

می دانم هیچ سنگی لایق آن نبوده است
که بر مزارت بنشیند و از این رو
تنها خورشید بر مزار تو سایه بان است .

هان ای « مادر پدر» نام تورا می برم ،
زبان زمستانیم شکوفه می زند ،

سلولهای صخره ای ام آواز میخوانند
کلمات مچاله شده ام دهان به دهان میگردند
و جهان را شیرین میکنند .

تودر کدامین نقطه جغرافیا خورشید شده ای ؟
در کدامین دریا مرواریدی ؟
باکدام ابر ، از کدام سمت میباری
که درختان به احترام باریدنت سبز ایستاده اند ؟

ای بانوی زلال !
دریا مهاجر است ، رودها مهاجرند ،
تنها اندوه توست ، تنها زخم پهلوی توست
که در کبودی تاریخ ماندگار است .

من که ذهن و زبانم با یاد تو شکفته می شوند ،
امروز با زبانی شکسته کلماتی سوگوار
و اندوهی ژرف در خود می شکنم .

در جایی خواندم :
مگر میتوان پهلوی تو بود و شکسته نبود ؟

[خادمه زینب کبری(س)]

عیادت مادر

محل دهید جماعت،غریبه ام اینجا

غبار پرده ی دل را كمی تكان بدهید

چرا جواب سلامم، نگاه سرد شماست؟

كجاست خانه ی زهرا؟ به من نشان بدهید

***

شنیده ام كه سه ماهی عجیب بیمار است

گمان کنم که ز حالش کمی خبر دارید!؟

نرفته اید چرا پس عیادتش مردم !!!

از این لجاجت دیرینه دست بردارید

***

كجاست حجره ی یك گل فروش با انصاف؟

كه چند شاخه ی یاس سپید از او گیرم

كجاست مسجد افلاكی پیمبرعشق؟

كه من ز قبل عیادت در آن وضو گیرم

***

عبور می كنم از كوچه های تنگ شما

شبیه پیر عصادار،كُند و آهسته

خدا به داد زمین خورده هایتان برسد!

هراس دارم ازاین سنگ های برجسته

***

سلام حضرت مولا،چه آمده به سرت؟

بگو به جان حسینت سراب می بینم

دلم شكست چرا گریه كرده ای آقا؟

به روی دست تو جای طناب می بینم

***

چقدر دوده نشسته به روی این دیوار!

چرا شكسته در خانه ات؟ بگو چه شده؟

سكوت تان جگرم را به درد آورده

چرا خمیده شده شانه ات؟بگو چه شده؟

---

وحید قاسمی

[حدیث*خادمه مهدی فاطمه(س)*]

جای خالی یاس

سنگ ها بر سوگ تو ندبه می خوانند؛
در غروبی که شاخه ات را شکسته بودند.

امشب، جای پای دوست، در خانه خالی است و ترنم مهربانی،
بی حدیث حضور او، خاموش است.

علی، شبانه یاس می کارد! شبانه، داغ دلش را به خاک می گوید؛
اگرچه فردا صبح، از سمت خانه همسایه بوی نان آید.

دوباره بغض حسن با حسین می گیرد.
و جای خالیِ مادر به خانه می پیچد.

کجاست فاطمه امشب؟ کجاست بانوی نور؟

رزیتا نعمتی

[حدیث*خادمه مهدی فاطمه(س)*]

فرزند به او می نگرد که شبانگاهان را در
محراب می ایستد و تا صبحگاهان

عاشقانه زندگی می کند!
همه در اذکار او جای دارند ...

نام همه را بر زبان می آورد جز خویش و وابستگان خویش
می پرسد : " مادر ... خود را آن گونه که غیر

را دعا نمودی ، از این همه عبادت بهرمند نساختی"
پاسخ می شنود :" تادیگری هست ، چرا خود؟!"

[taraneh bahar]