تشکر از خدا ......
شکر کلمه ای است که در قرآن زیاد به آن برخورد کرده ایم. معنی شکر این است که انسان در مقابل فردی که از او خیری به وی رسیده است اظهار قدردانی کند و مثلاًبگوید: من ممنون هستم.
آیا معنی شکر خدا همین است که بگوییم «الهی شکر»؟ نه، اشتباهاست. «الهی شکر» صیغه شکر است نه خود شکر. خود شکر چیز دیگری است. مثل اینکه کلمه استغفرالله صیغه توبه است نه خود توبه. توبه پشیمانی از گناه و تصمیم به عدم تکراراست.
اظهار «الهی استغفرت واتوب الیک» اظهار صیغه توبه است نه خود توبه. پس شکر یک معنی دقیقی دارد وآن عبارت است از قدردانی، اندازه شناسی و حق شناسی.
لذا شکر هم درباره بنده نسبت بهخدا و هم درباره خدا نسبت به بنده به کار می رود: «والله شکور حلیم» (تغابن/17)؛ خدا شکور است یعنی از عمل بنده قدردانی می کند، آن را از بین نمی برد.
بنده اگر بخواهد قدرشناس و شاکر باشد باید قدر نعمتهای خدا را بداند، یعنی هر نعمتیرا بداند برای چه هدف و منظوری است و در همان مورد مصرف کند.
نقل قول
