داستان عجیبی از غیبت
به نام خدا
غيبت كردن از گناهان روزانه مردم و داستان عجيبى از غيبت
غيبت آثار سوء برخى از اعمال بر روابط انسان با ديگران بسيار آشكار است. از جمله اعمالى كه روابط انسانها را سست و سرد مىكند و منشأ گناهان ديگر مىگردد غيبت است. غيبت عبارت است از ياد كردن ديگرى به چيزى كه اگر با خبر شود خوش نمىدارد؛ يعنى نقص كسى را نزد ديگران به قصد نكوهش ذكر كردن. اين نقص ممكن است جسمانى، اخلاقى يا رفتارى باشد؛ البته بايد در نزد عرف نقص قلمداد شود. غيبت صرفاً به وسيله گفتار و زبان نيست، بلكه نوشتن و اشاره كردن نيز مشمول عنوان غيبت است.
از پيامبر اكرم(صلي الله عليه و آله) روايت شده است: هل تدرون ما الغيبة؟ قالوا: الله و رسوله اعلم قال: ذكرك اخاك بما يكره. قيل أرأيت ان كان فى اخى ما اقول؟ قال: ان كان فيه ما تقول فقد اغتبته و ان لم يكن فيه فقد بهته. (1) پيامبر پرسيدند: آيا مىدانيد غيبت چيست؟ پاسخ دادند: خدا و رسولش داناترند. فرمودند: ياد كردن برادرت (در نزد كسي يا كساني) نسبت به چيزي كه اگر بفهمد ناراحت مي‌شود. پرسيده شد: حتى اگر آن چه مىگويم در برادرم باشد باز هم غيبت است؟ فرمودند: اگر آن چه مىگويى در او باشد غيبتش را كردهاى و اگر در او نباشد بهتان زدهاى.
از امام كاظم (عليه السلام) روايتى نقل شده است كه حدود غيبت را روشن مىفرمايد: «مَن ذَكرَ رَجُلا مِن خَلفِهِ بما هُو فِيه مِمّا عُرفه الناس لَم يَغتَبه و مَن ذَكره مِن خَلفِهِ بما هو فيه مِما لا يَعرفهُ الناس اَغتابهِ، و مَن ذَكره بِما لَيس فيه فَقد بُهته.» (2) كسى كه ديگرى را در غيابش به عيبى كه مردم از آن باخبرند ياد كند، غيبت او را نكرده است و كسى كه ديگرى را در غيابش به عيبى ياد كند كه مردم از آن بىخبرند، غيبت او را كرده است و كسى كه او را به عيبى كه در او نيست ياد كند به او بهتان زده است.در هر حال يكي از اخلاق عالي اسلامي پوشاندن عيب ديگران است. برترين عيب پوشي‌ها همراه با نصيحت و ارشاد به خوبي‌هاست.
داستان عجيبى از غيبت
انس بن مالك مى‌گويد: روزى رسول خدا صلى الله عليه و آله امر به روزه فرمود و دستور داد كسى بدون اجازه من افطار نكند . مردم روزه گرفتند، چون غروب شد هر روزه‌دارى براى اجازه افطار به محضر آن جناب آمد و آن حضرت اجازه افطار داد .در آن وقت مردى آمد و عرضه داشت دو دختر دارم که تاكنون افطار نكرده‌اند و از آمدن به محضر شما حيا مى‌كنند اجازه دهيد هر دو افطار نمايند. حضرت جواب نداد. آن مرد گفته‌اش را تكرار كرد، حضرت پاسخ نگفت، چون بار سوم گفتارش را تكرار كرد حضرت فرمود: آنها که روزه نبودند، چگونه روزه بودند در حالي كه گوشت مردم را خورده‌اند، به خانه برو و به هر دو بگو قي (استفراغ) كنند، آن مرد به خانه رفت و دستور قي کردن داد، آن دو قي كردند در حالي كه از دهان هر يك قطعه‌اى خون لخته شده بيرون آمد، آن مرد در حال تعجب به محضر رسول خدا صلى الله عليه و آله آمد و داستان را گفت، حضرت فرمود به آن كسى كه جانم در دست اوست اگر اين گناه غيبت بر آنان باقى مانده بود اهل آتش بودند!!پي‌نوشت‌ها:
1- كشف الربيه عن احكام الغيبة، ص ?.
2- جامع السعادات، ج ?، ص ???
عرفان اسلامي (شرح جامع مصباح الشريعه و مفتاح الحقيقه)، حسين انصاريان،ج10
نقل قول
