میلاد موعود
نیمه شعبان، روز میلاد امام زمان است. ماه شعبان هشتمین ماه از سال هجرى قمرى است. سال هجرى، تاریخى است كه مبدأ آن، هجرت پیامبر اكرم است از مكه به مدینه. سال هجرى، دو گونه است: سال هجرى شمسى (خورشیدى)، و سال هجرى قمرى، سال هجرى قمرى را «هلالى» نیز مى گویند، زیرا كه هر ماه آن با دیدن هلال آغاز مى شود. سال قمرى، 12 ماه دارد، و از ماه محرّم آغاز مى گردد.در روز پنجشنبه، پانزدهم شعبان، در سال 256 هجرى قمرى، حضرت حجت بن الحسن امام زمان علیه السلام تولد یافت. حضرت حجت، امام دوازدهم است، و فرزند امام یازدهم حضرت امام حسن عسكرى است، و با سه واسطه، فرزند امام رضا، و با پنج واسطه، فرزند امام جعفر صادق، و با هشت واسطه، فرزند امام حسین و با نُه واسطه، فرزند حضرت على و فاطمه - دختر پیامبر اكرم و مادر امامان - مى باشد.امام دوازدهم، حضرت حجّت، به این نامها نیز خوانده مى شود:مهدى، موعود، قائم آل محمد، منتقم، امام منتظر، امام غایب، صاحبُ الامر، صاحبُ الزمان، ولىّ عصر، ابا صالح چون او و ظهور او، وعده داده شده است، و خدا و پیامبران و اولیا و پیامبر اكرم، وعده داده اند كه او مى آید و جهان را پر از عدل و داد مى كند، «موعود» نامیده شده است.چون براى نشر دین حق و برپا داشتن عدالت قیام مى كند و به پا مىخیزد، «قائم» نامیده شده است.چون انتقام انبیا و مردان خدا را از جباران مى گیرد، و هم انتقام بشریت را و انتقام خونهاى پاك مردان حق و انسانهاى بزرگ و شهداى راه حق و عدالت را، «منتقم» نامیده شده است.چون مسلمانان در انتظار اویند، بلكه بشریت - در شعورِ معقول و وجدانِ اجتماعىِ خویش - چنان معلم و نجات دهنده اى را مى طلبد و انتظار مى كشد، «مُنتَظَر» نامیده شده است.و چون از دیدگاه عموم پنهان است، «امام غائب»، و چون او صاحب امر خدا است، صاحب الامر، و چون صاحب زمان است، به ولایت خدایى، صاحبُ الزّمان، و چون ولىّ خدا در این عصرها و روزگاران اوست، ولىّ عصر، نامیده شده است.چنان كه گفتیم، یكى از نامهاى امام زمان، «موعود» است. باید دانست كه موعود، در ادیان آسمانى دیگر نیز وجود داشته است. بدین معنى كه برخى از پیامبران، پیامبر و معلم و مصلحى را كه از آن پس مى آمده است معرفى مى كرده و ذهن جامعه را براى پذیرش پیامبر و مصلح بعدى آماده مى ساخته اند. موعود موسى (یعنى كسى كه حضرت موسى علیه السلام ، آمدن او را خبر داده بوده است) حضرت عیسى است. موعود حضرت عیسى علیه السلام ، حضرت احمد (احمد فارقْلیط) است - چنان كه در قرآن مجید تصریح شده است.1 نیز اتفاق مى افتاده است كه پیامبران گذشته، به آمدن موعود آخرالزمان - یعنى مهدى موعود - اشاره مى كرده اند.2این گونه بوده است تا به هنگام ظهور دین اسلام، در دین اسلام، «موعود» به طور دقیق، معین و معرفى گشت، یعنى مهدىِ آخرالزّمان. در اینجا باید در نظر داشته باشیم كه مسأله مهدى و ظهور و قیام او، موضوعى نیست كه فقط به كسانى كه داراى مذهب تشیعند مربوط باشد، بلكه این موضوع، یك مسأله اسلامى است. خود پیامبر اكرم صلی الله علیه و آله وسلم بارها آمدن مهدى را در آخرالزمان، و این كه مهدى از اولاد على و فاطمه است، فرزند بى واسطه امام حسنِ عسكرى است، و قیام نهایى دین و توحید به دست او است، مژده داده و گوشزد كرده است. در قرآن كریم نیز آیات چندى است كه حتى مفسّران اهل سنت، آن آیات را مربوط به ظهور مهدى دانسته اند.3 و به همین مناسبت، كه در احادیث و گفته هاى پیامبرِ اكرم، سخن از مهدى بسیار آمده است، علماى اهل سنّت، در بیشتر از 200 كتاب از كتابهاى معتبر خویش، مناقب مهدى، و مسائل مربوط به مهدى، و چگونگى ظهور او، و شرایط نزدیك یا مقارن زمان ظهور او را ذكر كردهاند، و بیش از 30 كتاب، ویژه «مهدى» تألیف كرده اند.
1.سوره صف، آیه 6.
2.كتاب بشارات عهدین را بخوانید.
3.مانند آیه 54 از سوره مائده، و آیه 105 از سوره انبیاء، و آیه 5، از سوره قصص