درود
راه اندازی دستجات سوگواری و سینه و زنجیر زنی از چه تاریخی در ایران بوجود آمد و چه کسانی به آن دامن زدند ؟؟
در نیمه دوم قرن چهارم، سوگوارى تنها در روز عاشورا آشکار و در کوچه و بازار انجام می شد.
تاریخنگاران اسلامى- به ویژه آنان که رویدادها را به آرایه ی سالیانه نوشته اند از مانند ابن الجوزى در کتاب منتظم و ابناثیر در کتاب الکامل و ابنکثیر در کتاب البدایة و النهایة و یافعى در مرآت الجنان و ذهبى و دیگران- در بیان رخداد های سال 352 و سالهاى بعد از آن، کیفیت عزادارى شیعه را در روز عاشورا نوشته اند. ابن الجوزى گفته است: در سال 352 معزالدوله دیلمى، دستور داد مردم در روز عاشورا گرد آیند و شیون وسوگواری نمایند .
در این روز بازارها بسته شد، خرید و فروش رها گردید قصابان گوسفند ذبح نکردند، هریسه پزها، هریسه (حلیم) نپختند، مردم آب ننوشیدند، در بازارها خیمه به پا کردند و به رسم عزادارى بر آنها پلاس آویختند، زنان به سر و روى خود مىزدند و بر حسین (علیه¬السلام) ندبه مىکردند.(1)
به قول همدانى: در این روز( عاشورا)، زنان، موى پریشان در حالى که [به رسم سوگ واری ] رخسار خود را سیاه کرده بودند، در کوچه ها به راه افتادند و براى امام حسین (علیه¬السلام) سیلى به صورت خود مىزدند(2)
بنا بر گفته شافعى: این نخستین روزى بود که براى شهیدان کربلا سوگوارى مى شد.(3)
پس از صفویه به دلیل ترویج تشیع، عزادارى شکل عام و علنىترى به خود گرفت. بر بدن زدن و شیونهای زنانه به مردان منتقل شد وزنان خانه نشین شدند وسوگواری از یک روز( عاشورا) به ده روز محرم و چهلم افزایش یافت!!!!
منابع : 1(1) المنتظم فى تاریخ الملوک و الامم، ج 7، ص 51. (2) تکملة تاریخ الطبى، ص 381. (3) مرآت الجنان، ج 3، ص 247.