شبهه نخست: کارشناسی در صدا و سیما می گفت: لشکر امام حسین بارها در روز عاشورا و قبل از آن با لشکر یزید «مذاکره» کرد! اینک چه اشکالی دارد که عزتمندانه با آمریکا «مذاکره» کنیم؟
اکنون با اضافه کردن یک مثال روشن قرآنی، مغالطه آن کارشناس را تکمیل می کنیم؛ اینکه خداوند به حضرت موسی و هارون فرمود که به سوی فرعون بروند که ادعای ربوبیت داشت و در عین حال با او با سخنی نرم با او مذاکره کنند: «اذْهَبْ أَنتَ وَ أَخُوكَ بِآيَاتىِ وَ لَا تَنِيَا فىِ ذِكْرِی ؛ اذْهَبَا إِلىَ فِرْعَوْنَ إِنَّهُ طَغَی ؛ فَقُولَا لَهُ قَوْلًا لَّيِّنًا لَّعَلَّهُ يَتَذَكَّرُ أَوْ يخشىَ» طه، 42 تا 44. وقتی که با فرعون مدعی ربوبیت (انا ربکم الاعلی) می توان مذاکره کرد، چرا با آمریکای مسیحی نتوان مذاکره کرد؟
نقد اول: اشتباه اصلی در این است که «هدایت کردن» کسی، غیر از «مذاکره کردن» است. کار موسی هدایت کردن بود؛ نه مذاکره کردن. در «هدایت کردن»، حق را بیان می کنی، اما در «مذاکره کردن»، از حق کوتاه می آیی؛ مثل الان که پول خودمان را که آمریکا دزدیده است می خواهیم بگیریم و آنها می گویند که باید یک چیز ارزشمند تر از این پول به ما بدهی تا ما آن را به تو بدهیم!
نقد دوم:دولت آمریکا، دولت سکولار و ضد دخالت دین است؛ نه دولتی مسیحی. بنابراین از این جهت اگر بدتر از فرعون نباشند، قطعا بهتر نیست. زیرا فرعون در ماجرای فروکش کردن آب نیل و درخواست مردم از وی به برای ازدیاد آب، ذلیلانه به درگاه خداوند زاری کرد و خداوند نیز دعای وی را مستجاب کرد . آیا دولت آمریکا این گونه است؟ یعنی هیأت دولت آمریکا در مشکلاتش، ساعاتی را برای راز و نیاز با خداوند در دل صحرا و سر بر خاک ساییدن می گذراند؟
نقد سوم: امام حسین (ع) هم مذاکره نکرد، بلکه آنان را هدایت کرد. ایشان برای اتمام حجت در برابر همه عالم، سخنان متناسبی بیان کرده اند و بر سر حق معامله نکردند.