دوباره در جهان پیغمبر آمد * اشعار زیبا به مناسبت ولادت حضرت علی اکبر (ع) *

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

مدينه و گل لبخند سيد الشهداست
شب است و خانه ي ثار الّه و چراغ هداست

خدا عجب پسري داده بر امام حسين
که پاي تا به سر آيينه ي رسول خداست

علي است نام و علي جلوه و علي آئين
علي جلال و علي صورت و علي سيماست

تمام، چشم شده باغبان گلشن وحي
نگاهش از همه جانب به لاله ي ليلاست

تمامِ نور بود ذرّه، روي او خورشيد
تمام حُسن بود قطره، حُسن او درياست

خدا به يوسف زهرا دوباره يوسف داد
چه يوسفي که سراپاي، يوسف زهراست

هر آنکه ديد جمال ورا به حيرت گفت
محمد است؟ علي است؟ يا که سيدالشهداست

محمد است علي؟ يا حسين يا حسن است
به پنج تن قسم اين حُسن کلّ پنج تن است

[حسنعلی ابراهیمی سعید]

از دامان ليلا گلى بر آمد
شبيه حضرت پيغمبر آمد
از بهر عابدين ، برادر آمد
به به به به على اكبر آمد
از آغوش ليلا سر زد سپيده
از بيت ثار الله سحر دميده
فرزند على ، على افريده
نخل نجل نبى را ثمر آمد
به به به به على اكبر آمد
شمس از نور رويش رفته به سايه
كوثر ز لعل او باشد كنايه
روشنى بخش شمس و قمر آمد
به به به به على اكبر عليه السلام آمد
داده بر حق حسين بدر الدجا را
شبه روى دلجوى مصطفى را
صف شكن عرصه كربلا را
لشكر كربلا را افسر آمد
به به به به على اكبر آمد
خنده كند نوزاد، همچو كوكب
بر روى عمه اش حضرت زينب
نور دل زينب اطهرآمد
به به به به على اكبرآمد

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

در حیرت است محو تماشا پیامبر

گویا جوان شده ست یکی با پیامبر



قرآن به دست دارد و در دست ذوالفقار

این شیر مرد کیست علی یا پیامبر؟



الله اکبر این نغمات ار لسان اوست

یا اینکه گفته است اذان را پیامبر



با دیدنش عدو به ندا گفت: بین ما

جنگی نبود و نیست دمی با پیامبر



اصلاً مصاف هاشمیان نا برابر است

حالی علی و حمزه و حالا پیامبر؟



آیینه است اکبر و حاجت به تیغ نیست

سنگش زنید لشگریان تا پیامبر



صد تکه تکه تکه شود تا که بشنوید

وا اکبرا و وا علیا، وا پیامبر



افتاده است روی تن خشک کربلا

ارباً علی اکبر و ارباً پیامبر



بوی مدینه کرببلا را گرفته است

خوش آمدید حضرت زهرا پیامبر


پیمان طالبی

میلاد حضرت علی اکبر (ع) مبارک

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

الگوی جوانانِ جهانی علی اکبر
معشوقه ی هر پیر و جوانی علی اکبر


عالم همه مشتاقِ تماشایِ جمالت
داری ز نبی چون تو نشانی علی اکبر


سر تا به سر اخلاقِ تو چون احمدِ مختار
بر انچه که گفتم تو عیانی علی اکبر


دل می برد از خیلِ ملَک صوتِ اذانت
در ظهرِ عطش گرمِ اذانی علی اکبر


رزمت به خدا همچو علی کرده قیامت
چون حیدرِ کرارِ زمانی علی اکبر


گفتم به ظریفی که بگو از گلِ لیلا
گفتا همه دم سِرِ نهانی علی اکبر


آن کس که دل از عالم و آدم بربوده
والله تو همانی تو همانی علی اکبر


دیدی تو دمادم پدرت را به غریبی
این است اگر غرقِ فغانی علی اکبر


دِق میکند از غصه و غم عمه ی زارت
تا دیده به میدان تو روانی علی اکبر


میسوخت سرا پا بدنت در تب گرما
در ظهرِ عطش ناله کنانی علی اکبر


از بس زده دشمن به تو شمشیر و عمودش
ای کاش بمیرم چو کمانی علی اکبر


پایین قدم های پدر بارگهت شد
به به چه حریمی چه مکانی علی اکبر


مدحت نتوان کرد کسی همچو بداغی
اری به خدا فوقِ بیانی علی اکبر


یعنی شود از جود و کرم ای گلِ لیلا
شعرِ من دلداده بخوانی علی اکبر؟


شاعر : سیروس بداغی

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

چون گشودند زهم دفتر دانائی را
زمزمه کرد ملک نغمۀ شیدائی را

کرد پُر ،نور خدا این شب رؤیائی را
تاببیننـــد همه جلــوۀ زیبـــائی را


را هانفی گفت در رحمت حق واشده است

خلقت روی علی اکبــر لیــلا شده است


این گل سرخ که رخسارۀ احمد دارد
خال برگونۀ خود ،ابروی ممتد دارد

رنگ و بو از چمن گلشن ایــزد دارد
صورت وسیرت خود را زمحمد دارد


همه گل ها بنشتنــد به نظـــارّۀ او
تا که بابا بزند بوسه به رخســارۀ او


شاد شد قلب همه از دل خرسند حسین
شد زمین محو جمال گل دلبند حسین

آسمان مات شد از چهرۀ فرزند حسین
مثل غنچه زده لبخند به لبخند حسین


او لیلا همه دم غنچــۀ خــود می بوید
با حسین بن علی شکر خدا می گوید



مادر افکند نظر تا به مه دلجویش
دید یک هالۀ نوری به رخ نیکویش

که گل انداخته از بوسۀ بابا رویش
بوسه زد بر رخ او کرد چو غنچه بویش


گفت ای نوگل من، یوسف لیلا هستی
بهتر ازمــاه شب عیــد تو زیبـا هستی


خوبرویان جهان محو جمالش هستند
باکمالان نه همین مات کمالش هستند

عرشیان باخبر ازقدر وجلالش هستند
فرشیان عاشق دیدار وصالش هستند


بنگرد هـرکه ورا جلــوۀ ســرمد دیده
هم علی اکبر و هم روی محمّـد دیده


در وجودش زازل روح عبادت دیدند
روی پیشانی او نور سعادت دیدند

درقد و قامت اوشور قیامت دیدند
قدسیان دردل او شوق شهادت دیدند


شادی وغم شب میلاد علی درهم شد
غم چو آمد طرب وشوق ومسّرت کم شد


کاش ما آینه دار گُل مولا باشیم
همه جا آبروی اهل توّلا باشیم

ای «وفائی» همه آسوده به فردا باشیم
گرمحبّان علی اکبر لیلا باشیم






میلاد حضرت علی اکبر (ع) مبارک

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

پیش دست علی را گل فشانی کنید
خلق و خوی نبی را نشانی کنید

شبه نبی اکبر لیلا رسید
روزِ جوان شده !برایش جوانی کنید

پدر از ستون چه آورد پدید
در مسجدِ شهر انگور رسانی کنید

فتبارک الله از این شکوه اکبر
یوسف را به کنعان باز زندانی کنید

با ذکر علی علی امشب
بر قلمرو زمین حکمرانی کنید

از عیدی خود اگر گرفتید
از دست حسین خوب پاسبانی کنید

این افتخار هر جوان شیعه است
با نام علی دل همیشه بیمه است

شاعر : محمد دنیوی

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

برجلوه واجلال محّمد صلوات

برچهره وتمثال محّمد صلوات

دیدند چو رخسار علی اکبر را

گفتند که برآل محّمد صلوات



آئینۀ غرق نور ایزد آمد؟

یاجلوه ای از بهشت سرمد آمد

با دیدن اکبرش چنین گفت حسین

یکبار دگر بوی محمّد آمد



در دست حسین چون که گوهر دادند

آئینه ای از روی پیمبر دادند

بشکفت گُل خنده به لبها ، که به او

ازگلشن جنّت علی اکبر دادند

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

تعالی الله مبارک باد لیلا
لبت خندان و قلبت شاد لیلا

علی آورده ای یا حیّ سرمد
تو را امشب محمد داد، لیلا

گلی آورده ای کز نکهت او
بهشت وحی شد آباد، لیلا

پدر تا دیده ماه عارضش را
به یاد جدّ خود افتاد، لیلا

همانند گل یاس تو در باغ
ندارد باغبانی یاد، لیلا

گلت از چشم ثارالله دل برد
چو از هم چشم خود بگشاد لیلا

اگر پیش جمالش سر برآرد
دهد گل آبرو بر باد، لیلا

بهشت وحی را آباد کردی
حسین ابن علی را شاد کردی

به بحر نور گوهر آفریدند
برای ماه اختر آفریدند

ولیّ الله اکبر را دوباره
ولیّ الله دیگر آفریدند

به خلق و خُلق و خو الله اکبر
ز سر تا پا پیمبر آفریدند

ز هر چه وصف او گفتیم و گفتند
هزاران بار بهتر آفریدند

محمد را علی دادند امشب
ز حیدر باز حیدر آفریدند

تنی زیباتر از جان مجسّم
بگو روح مصوّر آفریدند

مبارک باد بر فرزند کوثر
گمانم باز کوثر آفریدند

بهشت وحی دارد یاس دیگر
و یا ام البنین عباس دیگر

حیات عشق جوشد از دهانش
دعای نور جاری بر زبانش

بهار وحی دارد باغ حسنش
خداوندا نگهدار از خزانش

ز مهد ناز بیند کربلا را
که در تن می زند پر مرغ جانش

همای قلۀ عشق است این طفل
که آغوش حسین است آشیانش

ربوده با نگاه اول خویش
دل از عباس چشم مهربانش

خدا داند که می نازند بر او
رسول الله و کل خاندانش

کلام الله در لب های شیرین
سلام الله از نسل جوانش

ز میلادش گرفته تا شهادت
بود هر لحظه عمرش یک ولادت

حیات عشق مرهون دم اوست
دل عالم خریدار غم اوست

شهادت، عشق، ایمان، عزم، ایثار
روایات کتاب محکم اوست

به هر زخم تنش در راه جانان
همانا زخم دیگر مرهم اوست

حسین ابن علی باید بگوید
ثنایش را، که مدح ما کم اوست

نماز عشق را گر قبله پرسی
همان محراب ابروی خم اوست

نیازی نیست بر آب فراتش
که چشم خلق عالم زمزم اوست

اگر چه دور افتادم ز کویش
دلم سرگرم سیر عالم اوست

مزارش شهر دل را زیب و زین است
زیارت نامه اش قلب حسین است

الا ای سر به سر آیت در آیت
جمالت ماه خورشید ولایت

تمام آیه های نور دارند
ز خط و خال و ابرویت حکایت

قدت طوبی، لبت کوثر، دلت بحر
گل رویت بهشت بی نهایت

تویی منصوص در ذات خداوند
ز لب های حسین است این روایت

تو را باید به اوج تشنه کامی
کند پیغمبر اکرم سقایت

کند بهر شفاعت روز محشر
همان رخسار خونینت کفایت

کلامت، جذبه ات، راهت، نگاهت
هدایت، در هدایت، در هدایت

فدایت گردم ای چشم الهی
به میثم کن نگاهی گاه گاهی

شاعر:غلامرضا سازگار

[درگاه محبوب]

در سرزمین عشق تو سامان عالمی
جان حسین فاطمه جانان عالمی
ارباب زاده ای و همه نوکر توییم
تو سرور تمام جوانان عالمی

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

مدینه و گل لبخند سیدالشهداست
شب است و خانه ثارالله و چراغ هداست

خدا عجب پسری داده بر امام حسین
که پای تا به سر آیینه رسول خداست

علی است نام و علی جلوه و علی آئین
علی جلال و علی صورت و علی سیماست

تمام چشم شده باغبان گلشن وحی
نگاهش از همه جانب به لاله لیلاست

تمامِ نور بود ذرّه، روی او خورشید
تمامِ حسن بود قطره، حسن او دریاست

خدا به یوسف زهرا دوباره یوسف داد
چه یوسفی که سراپای یوسف زهراست

هر آنکه دید جمال ورا به حیرت گفت
محمد است؟ علی؟ یا که سیدالشهداست؟

محمد است علی؟ یاحسین؟ یاحسن است؟
به پنج تن قسم این حُسن کلِّ پنج تن است

غلامرضا سازگار



میلاد حضرت علی اکبر (ع) مبارک