دوباره در جهان پیغمبر آمد * اشعار زیبا به مناسبت ولادت حضرت علی اکبر (ع) *

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

دوباره در جهان پیغمبر آمد
که میلاد علی اکبر آمد

اَلا یا فاطمه چشم تو روشن
حسینت را حسین دیگر آمد

که میلاد علی اکبر آمد

محمد یا پیمبر زاده لیلا
رسول الله دیگر زاده لیلا

چراغ و چشم حیدرزاده لیلا
امام مجتبی را مظهر آمد

که میلاد علی اکبر آمد


عیـان آئینۀ داور شـد امشب
عروس فاطمه، مادر شد امشب

چراغان بیت پیغمبر شد امشب
که هر نسل جوان را رهبر آمد

که میلاد علی اکبر آمد

عیان نور حق از بیت ولا شد
زمین خرّم تر از عرش علاء شد

عیـان مـاه شهید کربـلا شـد
صلا از مهر و ماه و اختر آمد

که میلاد علی اکبر آمد


عیان شد مصطفی را اشبه الناس
به رخسارش زند گلبوسه عباس

حسن می‌بوید او را چون گل یاس
تبسّم از لب زینب بـر آمد

که میلاد علی اکبر آمد

به گلشن‌ها فراز شاخساران
بود این جمله در صوت هزاران

گل لیلا شکفت و شد بهاران
بهاران را بهاری بهتر آمد

که میلاد علی اکبر آمد


استاد حاج غلامرضا سازگار

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

امشب از هر سو دلم مرغ علي اكبر شود
پر زنان راهيِ بيتِ آلِ پيغمبر شود

امشب اين دل مي‌رود تا منزلِ‌ مولا حسين
تا كه شاد گَردِ راهِ حاصلِ حيدر شود

امشب از هر دل نواي تهنيت بايد شنيد
تا كه باشد چاووشي خوانِ گلِ كوثر شود

امشب از نورِ وجودِ زادهِ سلطانِ دين
عالم و آدم همه غرقِ گل و زيور شود

امشب از عرش خدا تبريك مي‌بارد ببين
حال و احوال ملك از عشق او ديگر شود

امشب از افلاكيان آواي مستي سر گرفت
چون از اين ميلاد خندان، حضرت داور شود

امشب از دست طبيبم درد من درمان شود
چونكه از شبه محمّد باده در ساغر شود

شاعر : حسن فطرس

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

جلوه ى ذات خداى دادگستر اكبر آمد
مرحبا آئينه ى روى پيمبر اكبر آمد

از قدومش شد هويدا جنت موعود ما را
آنكه شد خلد مخلّد پاى تا سر اكبر آمد

داد مرغ شب نويد جانفزا بر ظلمت شب
كاشكارا شد سحر شمس منور اكبر آمد

شد گل افشان مقدم او را ملك با شوق و شادى
زان كه امشب نوگل زهراى اطهر اكبر آمد

مولد او مى‏كند تفسير ايثار و شهادت
در شجاعت ثانى ساقى كوثر اكبر آمد

او شبيه آمد محمد را به خلق و خلق و منطق
خاتم پيغمبران را ياد آور اكبر آمد

آنكه باشد مصحف و ايمان و تقوا را عصاره
از براى چرخ عزّ و جاه محور اكبر آمد

تا ز موج فتنه آرد كشتى دين را به ساحل
ناخدا و بادبان، سكّان و لنگر اكبر آمد

آمده درياى فضل وجود را تابنده گوهر
بر سر تقوا و دين رخشنده افسر اكبر آمد

جام عشق ايزد آمد، شبه روى احمد آمد
آنكه دارد بر لبان خويش كوثر اكبر آمد

اى سماوى مژده‏اى امشب بده نسل جوان را
گو شما را بهترين الگو و رهبر اكبر آمد

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

امروز پیک خوش خبر هی حلقه بر در میزند
بر در مکرر حلقه را از عشق دلبر میزند

از نغمه در مرغ دل در سینه ام ژر میزند
شادی به صد شور و شعف از هر دری سر میزند

از شوق دل روح الامین شهپر به شهپر میزند
از عشق اکبر نعره ی الاه و اکبر میزند

گویم به اوای جلی طالی احمد امده
هر کس که بیند روی او میگوید محمد امده

بشنو تو از ژرفای دل فریاد درد اییل را
افشا گر رازی مگو گلبانگ میکییل را

از فرط شادی کن نظر لبخند عزراییل را
در وصف هاجر گوش کن تکبیر جبراییل را

کاورده از بهر خلیل امروز اسماعیل را
تا در جهان سازد علم او پرچم تجلیل را

گویم به اوای جلی طالی احمد امده
هر کس که ببیند روی او گوید محمد امده

در خانه ی خون خدا امده خدا را مظهری
قد قامتی مه طلعتی مه پاره ای مه پیکری

دریا دلی شیر او ژنی صف بشکنی نام اوری
اسلام را جان پروری پیغام را پیغمبری

نسل جوان را در جهان در خط قران رهبری
خواند حدیث عشق را در گوش زهره مشتری

گویم به اوای جلی طالی احمد امده
هر کس که بیند روی او گوید محمد امده

از لیلی حسن قدم مصداق خاتم زد قدم
مصداق ختم النبیا در ملک عالم زد قدم

در سنگر خون و شرف ان ذبح اعظم زد قدم
الاله خونین تن ماه محرم زد قدم

از دامن مریم مگر عیسی بن مریم زد قدم
در جبهه ی حق ز امر حق روح مجسم زد قدم

گویم به اوای جلی طالی احمد امده
هر کس که بیند روی او گوید محمد امده

در ماه شعبان جلوه گر شد زامر داور این پسر
کز مرز باور بگذرد با دادن سر این پسر

رونق به دین حق دهد در دشت باور این پسر
از کشته سازد پشته ها از خصم کافر این پسر

از شوق جانان بسپرد خنجر به خنجر این پسر
گردد به دشت کربلا چون لاله پرپر این پسر

گویم به اوای جلی طالی احمد امده
هر کس که ببیند روی او گوید محمد امده

باید حسین بن علی سر مست و شیدایش کند
تا در منای قرب حق چون هدیه اهدایش کند

از فرط شیدایی ورا مجنون لیلا یش کند
در سن هجده سالگی مهمان زهرایش کند

وقت شهادت دیده را محو تماشایش کند
تا در میان خاک و خون چون لاله پیدایش کند

گویم به اوای جلی طالی احمد امده
هر کس که ببیند روی او گوید محمد امده

شاعر: حميد كريمي

میلاد حضرت علی اکبر (ع) مبارک

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

هم درمقام و نام و جلالت تو اکبری
هم اینکه درعشیره شماازهمه سری

گفتااگرکه ختم رسالت نمیرسید
حتما تو اخرین نبی هستی پیمبری

وقتی تورا بدست پدر داد مادرت
بوسیدروی ماهت و گفتا که محشری

بایدبرای رزم تو لشکربیاورند
الحق عرب ندیده شبیه ت دلاوری

وقتی لجام اسب کشیدی سوی نبرد
دشمن ندید اکبری یا این که حیدری

دشمن چشیده مزه شمشیر تیز تو
وقتی چو شیر بر صف او حمله میبری

اقا شما کرامتتان هم محمدیست
حالا شما به کرببلایم نمیبری

صدبار گفته اند و مانیز گفته ایم
اقا غلام دربدرت را نمیخری

شاعر : مهدی مومنی

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

می‌آیی و لیلا شده مجنون عطر و بوی تو
دستی به رویت می‌کشد، یک دست بر گیسوی تو

نه بر نمی‌دارد کسی یک لحظه چشم از روی تو
یک چشم زینب بر حسین آن چشم دیگر سوی تو

هم باده نوش کوثری، هم مست از جام علی
باز، ای محمد! می‌رسی، این بار با نام علی

یا رب و یارب ساغرت، یا حق و یا حق باده‌ات
از مستی لب‌های تو میخانه شد سجاده‌ات

یک دم علی گل می‌کند در آن لباس ساده‌ات
یک دم محمد می‌رسد با زلف تاب افتاده‌ات

می‌آید از در مصطفی امشب که مستم با علی!
حالا که تو هر دو شدی پس یا محمد! یا علی!

تسبیح زیبایت دل روح الامین را می‌برد
آن قد و بالایت دل اهل زمین را می‌برد

ناز قدم هایت دل سلطان دین را می‌برد
موج نگاهت کشتی اهل یقین را می‌برد

غرقند قایق‌های ما در بهت اقیانوس تو
بال ملک می‌سوزد از «یا نور و یا قدوس» تو

وقتی رجز خوان می‌شوی، انگار حیدر می‌رسد
یک لافتای دیگر از نسل علی سر می‌رسد

ای نسخه دوم! ـ که با اصلش برابر می‌رسد ـ
پیش تو می‌لرزد زمین، گویی که محشر می‌رسد

صف می‌کشد یک شهر تا شاید تماشایت کند
مه می‌رسد تا یک نظر در صبح سیمایت کند

شهزاده! دل را می‌بری از شهر با یک گوشه لب
ای مرد! تو یا یوسفی یا احمدی، یا للعجب

چشم انتظارت کوچه‌ها، ای ماه زیبای عرب
صبح یتیمان می‌رسد تا می‌رسی تو نیمه شب

دستان تو میراثی ست از دست کریم مجتبی
اصلاً تو گلچینی شدی از گلشن آل عبا

تا پرده‌های خیمه را ماه جوان وا می‌کنی
هم دشمن و هم دوست را غرق تماشا می‌کنی

با شرم و خواهش یک نظر در چشم بابا می‌کنی
از او چه می‌خواهی؟ چرا این پا و آن پا می‌کنی؟

ای کربلایی این تو و این لحظه‌ی دلخواه تو
ای شیر مست هاشمی این جاست جولانگاه تو

می‌خواستت در خاک و خون اصلاً خدای کربلا
اصلاً سرشتت از گِلی خونین برای کربلا

تا باز باشی بهترین، در روضه‌های کربلا
اما در این توفان امان از ناخدای کربلا

با خواهش چشمان تو تا اذن میدان می‌دهد
با رفتنت آرام جان! دارد پدر جان می‌دهد

شاعر:قاسم صرافان

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

دریاترین به دامن صحرا رسیده است
ره واکنید، کعبه ی دل ها رسیده است

یوسف بریده سر، سر بازار آمده
پابوسی اش خلیل و مسیحا رسیده است

نور نبی و نور علی، نور فاطمه
نور خدا ز عالم بالا رسیده است

با خلق و خوی و منطق پیغمبرانه اش
احمدترین به صفحۀ دنیا رسیده است

نور رخش قمر، قمر روی او منیر
زیباترین به دامن لیلا رسیده است

آمد ز روی حیدر و احمد تجسمی
دل برده از حسین و حسن با تبسمی

دست خدا کشیده عجب حیدری دگر
یا همچو فاطمه گل نیلوفری دگر

تا نور صورتش به جهان گشته منجلی
بر پاشده به ارض و سما محشری دگر

آیات حق تجلی دیگر نموده است
"اقرا" نخوانده آمده پیغمبری دگر

صدیقه منظر است و به رخ نور فاطمه
جاری شده به جان جهان کوثری دگر

پیدا شده به عالم هستی به لطف حق
در گلشن علی گل زیباتری دگر

پابوس خاک او همه هفت آسمان شده
دل های ما ز نام نکویش جوان شده

کار دو عالم است به راهش فدا شدن
در پشت درب خانه ی لطفش گدا شدن

با یک نظر حسین شده عاشق علی
آری که کار اوست فقط دلربا شدن

آری فقط مقام علی اکبر است و بس
یک جا مدینه و نجف و کربلا شدن

در بین مردمان جهان بین خاص و عام
غیری نبود درخور پایین پا شدن

در کربلا تجلی داغ مدینه شد
با پهلوی شکسته چو خیرالنسا شدن

در کربلا ز کینه ی آن دشمان دون
شد قامت رشید علی غرق خاک و خون

شاعر:ناصر شهریاری

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

خدا عجب پسری داده بر امام حسین
که پای تا به سرآئینۀ رسول خداست

علی است نام وعلی جلوه وعلی آئین

علی جلال و علی صورت وعلی سیماست

تمام چشم شده ، باغبان گلشن وحی
نگاهش از همه جانب به لالۀ لیلاست

تمامِ نور بود ذرّه ، روی او خورشید
تمامِ حُسن بودقطره ُحسنِ او دریاست

خدا به یوسف زهرا دوباره یو سف داد
چه یوسفی که سرا پای یوسف زهراست

هرآنکه دید جمال ورا به حیرت گفت
محمد است علی یا که سید الشهداست

محمد است علی یا حسین یا حسن است
به پنج تن قسم این حُسن کلّ پنج تن است

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

علي كه مهمان علي اكبر ست
فاطمه خندان علي اكبر ست

آنكه شبيه رخِ پيغمبر ست
گل رخ تابان علي اكبر ست

انس و ملك، شمس و قمر، ماه و مهر
تشنه‌ي فرمانِ علي اكبرست

بهرِ حسين خدا غزل خوانده ست
حسين غزلخوانِ علي اكبرست

آنچه دهد اهل سماء را سرور
نغمه‌ي قرآن علي اكبرست

آنچه برد از دل زينب قرار
تاركِ مژگان علي اكبرست

اهل خدا نازِ علي مي‌خرند
خانه به قربانِ علي اكبرست

چشم بني هاشمي ابالفضل
مست دو چشمانِ علي اكبرست

دامن ليلا سر مجنون گرفت
دل سر زلفان علي اكبرست

خنده كند طفل در آغوشِ عشق
عمرِ پدر جان علي اكبرست

ديده به اندام علي مي‌كشد
هر مژه گريانِ علي اكبرست

ياد حسين پر زده در كربلاست
يكسره حيران علي اكبرست

در شبِ ميلادِ عليِ حسين
شيعه پريشان علي اكبرست


شاعر : حسن فطرس

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

پیش دست علی را گل فشانی کنید
خلق و خوی نبی را نشانی کنید

شبه نبی اکبر لیلا رسید
روزِ جوان شده !برایش جوانی کنید

پدر از ستون چه آورد پدید
در مسجدِ شهر انگور رسانی کنید

فتبارک الله از این شکوه اکبر
یوسف را به کنعان باز زندانی کنید

با ذکر علی علی امشب
بر قلمرو زمین حکمرانی کنید

از عیدی خود اگر گرفتید
از دست حسین خوب پاسبانی کنید

این افتخار هر جوان شیعه است
با نام علی دل همیشه بیمه است

شاعر : محمد دنیوی