تلاوت، تدبر و عمل به قرآن

[ملکوت* گامی تارهایی *]

تلاوت قرآن از افضل عبادات است و كمتر عبادتى به پايه آن مى‏رسد، چرا كه اين تلاوت الهامبخش انديشه در قرآن، و انديشه و تفكر، سرچشمه اعمال صالح است.

قرآن خطاب به پيامبر اسلام (ص) مى‏گويد: «قم الليل الا قليلا. نصفه او انقص منه قليلا. او زد عليه و رتل القرآن ترتيلا، ...شب را جز كمى بپا خيز، نيمى از شب را (بيدار باش) يا كمى از آن كم كن، يا بر آن بيفزا، و قرآن را با دقت و تامل بخوان!» (1)

و خطاب به همه مسلمانان مى‏گويد: «فاقرؤا ما تيسر من القرآن، آنچه براى شما ميسر است قرآن بخوانيد!» (2)

ولى همان گونه كه گفته شد تلاوت قرآن بايد وسيله‏اى براى تفكر و تدبر در معنى و محتواى آن باشد، و تفكر و انديشه نيز بايد، مقدمه عمل به قرآن گردد: «افلا يتدبرون القرآن ام على قلوب اقفالها، آيا آنها در قرآن تدبر نمى‏كنند يا بر دلهايشان قفل نهاده شده است‏» . (3)

«و لقد يسرنا القرآن للذكر فهل من مدكر، ما قرآن را براى تذكر آسان ساختيم آيا كسى هست كه متذكر شود (و عمل كند) !» (4)

«هذا كتاب انزلناه مبارك فاتبعوه، اين كتابى است پر بركت كه (بر تو) نازل كرديم، پس از آن پيروى كنيد!» (5)

بنابراين آنها كه به تلاوت و حفظ قرآن قناعت مى‏كنند، و از «تدبر» و «عمل‏» به قرآن خبرى ندارند، گر چه يكى از سه ركن را انجام داده، ولى دو ركن مهمتر را از دست داده‏اند و گرفتار خسارت عظيمى شده‏اند.

پى‏نوشتها:

1- سوره مزمل، آيات 2-4.

2- سوره مزمل، آيه 20.

3- سوره محمد، آيه 24.

4- سوره قمر، آيه 17.

5- سوره انعام، آيه 155.

منبع: hawzah.net

كتاب: اعتقاد ما صفحه 49

نويسنده: آية الله مكارم شيرازى