دعاي روز آخر ماه شعبان و شب اول ماه مبارك رمضان
بسم الله الرحمن الرحیم
از حارث بن مُغَيْرَه نَضْرى روايت كرده كه حضرت صادق عليه السلام مى خواند در شب آخر شعبان و شب اوّل ماه رمضان:
اَللّهُمَّ اِنَّ هذَا الشَّهْرَ الْمُبارَكَ الَّذى اُنْزِلَ فيهِ الْقُرآنُ،خدايا اين ماه مباركى كه قرآن در آن نازل گشته آن قرآنى كه
وَجُعِلَ هُدىً لِلنَّاسِ وَبَيِّناتٍ مِنَ الْهُدى وَالْفُرْقانِ قَدْ حَضَرَ،راهنماى مردم گرديده و نشانه هاى روشنى از راهبرى و جدا كردن ميان حق و باطل است فرا رسيده
فَسَلِّمْنافيهِ وَسَلِّمْهُ لَنا، وَتَسَلَّمْهُ مِنَّا فى يُسْرٍ مِنْكَ وَعافِيَةٍ،پس ما را در اين ماه سالم بدار و آن را در حال آسانى و تندرستى از ما بگير
يا مَنْ اَخَذَ الْقَليلَ وَشَكَرَ الْكَثيرَ، اِقْبَلْ مِنِّى الْيَسيرَ،اى كه بگيرد اندك را و بسيار قدردانى كند، اين طاعت اندك را از من بپذير
اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُكَ اَنْ تَجْعَلَ لى اِلىكُلِّ خَيْرٍ سَبيلاً،خدايا از تو خواهم كه براى من بسوى هر كار خيرى راهى
وَمِنْ كُلِّ ما لا تُحِبُّ مانِعاً،و از هر چه دوست ندارى سر را هم مانعى قرار دهى
يا اَرْحَمَ الرَّاحِمينَ،اى مهربانترين مهربانان
يا مَنْ عَفا عَنّى وَعَمّا خَلَوْتُ بِهِ مِنَ السَّيِّئاتِ،اى كه گذشتى از من و از آن كارهاى زشتى كه در پنهانى كردم
يا مَنْ لَمْ يُؤاخِذْنى بِارْتِكابِ الْمَعاصى ،اى كه مرا به سبب دست زدن به گناهان نگيرى
عَفْوَكَ عَفْوَكَ عَفْوَكَ، ياكَريمُگذشت، گذشت، گذشت تو را خواهانم اى بزرگوار
اِلهى وَعَظْتَنى فَلَمْ اَتَّعِظْ وَزَجَرْتَنى عَنْ مَحارِمِكَ فلَمْ اَنْزَجِرْ،خدايا مرا پند دادى ولى من پند نگرفتم و از كارهاى حرام خود بازم داشتى ولى من بازنايستادم
فَما عُذْرى فَاعْفُ عَنّى يا كَريمُ، عَفْوَكَ عَفْوَكَ،پس چه عذرى به درگاهت دارم اى كريم از من گذشت كن كه عفوت و گذشتت را خواهانم
اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُكَ الرَّاحَةَ عِنْدَ الْمَوْتِ، وَالْعَفْوَ عِنْدَ الْحِسابِ،خدايا از تو درخواست دارم آسودگى هنگام مرگ و گذشت در وقت حساب را
عَظُمَ الذَّنْبُ مِنْ عَبدِكَ، فَلْيَحْسُنِ التَّجاوُزُ مِنْ عِنْدِكَ،بزرگ است گناه از بنده ات پس بايد گذشت از جانب تو نيز نيكو باشد
يااَهْلَ التَّقْوى وَيا اَهْلَ الْمَغْفِرَةِ، عَفْوَكَ عَفْوَكَ،اى شايسته پرهيزگارى و اى شايسته آمرزش عفوت و گذشتت را خواهانم
اَللّهُمَّ اِنّى عَبْدُكَ بْنُ عَبْدِكَ بْنُ اَمَتِكَ،خدايا من بنده و فرزند بنده و فرزند كنيز توأم
ضَعيْفٌ فَقيرٌ اِلى رَحْمَتِكَ،ناتوان و نيازمند مهر تو هستم
وَاَنْتَ مُنْزِلُ الْغِنى والْبَرَكَةِ عَلَى الْعِبادِ،و تويى كه دارايى و بركت بر بندگانت فرو فرستى
قاهِرٌ مُقْتَدِرٌ،و تو چيره و توانايى
اَحْصَيْتَ اَعمالَهُمْ، وَقَسَمْتَ اَرْزاقَهُمْ،كارهاى بندگانت را شماره دارى و روزيشان را قسمت كرده
وَجَعَلْتَهُمْ مُخْتَلِفَةً اَلْسِنَتُهُمْ وَاَلْوانُهُمْ،خَلْقاً مِنْ بَعْدِ خَلْقٍو زبانها و رنگهاشان را متفاوت كردى آفرينشى پس از آفرينش ديگر
وَلايَعْلَمُ الْعِبادُ عِلْمَكَ، وَلا يَقْدِرُ الْعِبادُ قَدْرَكَ،و بندگانت دانش تو را ندارند و قدر تو را ندانند
وَكُلُّنا فَقيرٌ اِلى رَحْمَتِكَ، فَلا تَصْرِفْ عَنّى وَجْهَكَ،و همه ما نيازمند رحمتت هستيم پس اى خدا رو از من مگردان
وَاجْعَلْنى مِنْ صالِحى خَلْقِكَ، فِى الْعَمَلِ وَالْأَمَلِ وَالْقَضآءِ وَالْقَدَرِ،و مرا در كردار و آرزو و امور مربوط به قضا و قدر از شايستگان خلق خويش قرارم ده
اَللّهُمَّ اَبْقِنى خَيْرَ الْبَقآءِ وَاَفْنِنى خَيْرَ الْفَنآءِ عَلى مُوالاةِ اَوْلِيآئِكَ، وَمُعاداةِ اَعْدآئِكَ،خدايا زنده ام بدار به بهترين وضع زندگى و بميرانم به بهترين مردن (يعنى) با دوستى دوستانت و دشمنى با دشمنانت
والرَّغْبَةِ اِلَيْكَ، والرَّهْبَةِ مِنْكَ، وَالْخُشُوعِ وَالْوَفاءِ وَالتَّسْليمِ لَكَو رغبت به درگاهت و ترس و خشوع از تو و وفادارى و تسليم بودن در برابرت
وَالتَّصْديقِ بِكِتابِكَ، وَاتِّباعِ سُنَّةِ رَسُولِكَ،و تصديق كردن كتاب تو (قرآن) و پيروى از روش پيغمبرت
اَللّهُمَّ ما كانَ فى قَلْبى مِنْ شَكٍّ اَوْ رَيْبَةٍ، اَوْ جُحُودٍ اَوْ قُنُوطٍ،خدايا آنچه در دل دارم از شك و ترديد يا انكار يا نااميدى
اَوْ فَرَحٍ اَوْ بَذَخٍ اَوْ بَطَرٍ،يا خوشى يا گردن فرازى يا اسراف در خوشگذرانى
اَوْ خُيَلاءَ اَوْ رِيآءٍ اَوْ سُمْعَةٍ اَوْ شِقاقٍ اَوْ نِفاقٍ،يا خودبينى يا خودنمايى يا شهرت جويى يا ايجاد دو دستگى يا دورويى
اَوْ كُفْرٍ اَوْ فُسُوقٍ، اَوْ عِصْيانٍ اَوْ عَظَمَةٍ، اَوْ شَى ءٍ لا تُحِبُّ،يا كفر يا فسق يا گناه يا بزرگ طلبى يا چيزهاى ديگرى كه تو دوست ندارى
فَاَسْئَلُكَ يا رَبِّ اَنْ تُبَدِّلَنى مَكانَهُ ايماناً بِوَعْدِكَ، وَوَفآءً بِعَهْدِكَ،پس اى پروردگارا از تو خواهم كه آنرا تبديل كنى به ايمان به وعده ات و وفادارى به پيمانت
وَرِضاً بِقَضآئِكَ، وَزُهْداً فِى الدُّنْيا، وَرَغْبَةً فيما عِنْدَكَو خوشنودى به قضاء و قَدرت و پارسايى در دنيا و اشتياق بدانچه نزد تو است
وَاَثَرَةً وَطُمَاْنينَةً وَتَوْبَةً نَصُوحاً،و فضيلتى و آرامشى و توبه خالص،
اَسْئَلُكَ ذلِكَ يا رَبَّ الْعالَمينَ،اين را از تو خواهم اى پروردگار جهانيان
اِلهى اَنْتَ مِنْ حِلْمِكَ تُعْصى ، وَمِنْ كَرَمِكَ وَجُودِكَ تُطاعُ،خدايا تو را بخاطر بردباريت نافرمانى كنند و به طمع جود و كرمت اطاعت كنند
فَكَانَّكَ لَمْ تُعْصَ، وَاَ نَا وَمَنْ لَمْ يَعْصِكَ سُكَّانُ اَرْضِكَ،پس گويا نافرمانيت نكرده اند و من با كسانى كه نافرمانيت نكردند همه ساكنان زمين توئيم
فَكُنْ عَلَيْنا بِالْفَضْلِ جَواداً، وَبِالْخَيْرِ عَوَّاداً، يا اَرْحَمَ الرَّاحِمينَ،تو بر ما به فضل خويش بخشنده باش و به نيكويى بازگردنده اى مهربانترين مهربانان
وَصَلَّى اللَّهُ عَلى مُحَمَّدٍ وَ الِهِ، صَلوةً دآئِمَ
ةً لا تُحْصى وَلا تُعَدُّ،و درود خدا بر محمد و آل او درودى هميشگى كه به شماره و عدد درنيايد
وَلا يَقْدِرُ قَدْرَها غَيْرُكَ، يا اَرْحَمَ الرَّاحِمينَ.و اندازه اش نتواند جز تو اى مهربانترين مهربانان
