چه شده که کاهل نماز شده‌ایم؟

[اشک مهتاب*خادمه فاطمه زهرا(س)تا ابدالدهر*]

سلام و تشکر از موضوع خوبی که انتخاب کردید

جا داره به عوامل گریز نوجوانان و جوانان از نماز و عبادت های دینی بیشتر پرداخته بشه

گاهی خانواده اهل نماز هست و فرزند رو هم تشویق میکنه

منتها مشکلی که هست و خودشون هم متوجه نمیشن امکاناتی رو دست بچه میدن که ناخودآگاه جذابیت معنویت و نماز رو از بچه دور میکنه

و در وقت نماز میبینیم که کشش نوجوان به اون امکانات بیشتر از نماز هست

فرزندی که با نماز وقرآن رشد کنه 100% آینده رفتار بهتری با والدینش داره

[سابحات]

بسم الله الرحمن الرحیم

با عرض سلام و تشکر

برای اینکه کودکان و نوجوانان متوجه اهمیت نماز شوند بهترین راه اینست که کسی آنها را به نماز تشویق کند که دوستش داشته باشند و درکل قبولش داشته باشند.

از جوان یا نوجوانی که نمازش قضا میشود باید گهگاه سوال کرد که چندتا نماز قضا داری مواظب باش اگر نمازهای قضایت زیاد شوند ممکن است بعدا نتوانی بخوانی. اگر میبینیم گاهی مثلا نماز صبحش قضا میشود به او بگوییم هروقت که بیدار شدی نمازت را بخوان

اگر بخواهیم به بچه ها فشار بیاوریم که اصلا نباید نمازت قضا شود و هیچ راهی پیش پایشان نگذاریم ممکن است با زیاد شدن نمازهای قضایشان کم کم از نماز فاصله بگیرند...

[مولاتی یا فاطمه الزهرا(س)]

سستی و تنبلی


بعد از دو عامل مذکور، علت دیگری که در ترک یا بی توجهی به نماز بیان شده است عنصر و عامل تنبلی است. غالبا نوجوانان و جوانان به آسانی تن به فعالیت نمی دهند مگر در اموری که بیشتر جنبه احساسی و هیجانی داشته یا در اموری که با انگیزه و شناخت قبلی همراه باشد.


برای فردی که چند سال است به سن تکلیف رسیده قدری مشکل است در هوای سرد زمستان آستین خود را بالا زند و با آب سرد وضو بگیرد یا کفش و پوتین از پایش در آورد و مسح نماید به همین خاطر گاهی از نماز خواندن طفره می رود یا برای او دشوار است که از خواب نوشین صبح گاهی بزند و نمازش را بخواند و...

[مولاتی یا فاطمه الزهرا(س)]

همنشینی با دوستان ناباب
بدیهی است که نقش بسیار مهم دوستان در شکل دهی شخصیت انسانی خصوصاً در سنین نوجوانی و جوانی را نباید نادیده انگاشت.

دوستان شایسته و خوب در سوق دادن انسان به سوی سعادت و کمال موثرند و دوستان ناشایست درانحراف آدمی به سمت ناهنجاری های اخلاقی.

[مولاتی یا فاطمه الزهرا(س)]

چه بسا جوانانی که در مسائل دینی علاقمند و به دینداری خود راغبند و لیکن در محیط های مختلف از قبیل محل هایی که در آن زندگی می کنند یا محیط کار و تحصیل که در آن ساعاتی را سپری می سازند با افرادی آشنا شوند که به تدریج او را در دام بی دینی و لاابالی گری گرفتار می کنند.

[مولاتی یا فاطمه الزهرا(س)]

تکبر و غرور




عامل دیگری که درترک نماز و سایر فرایض عبادی می تواند مۆثر باشد غرور جوانی و تکبر و بزرگ منشی برخی از افراد است.



صفت غرور از پست ترین اوصاف انسانی است که شاید بتوان گفت منشأ تمام گناهان و معاصی می گردد.




هرگاه این خصلت در کسی پا بگیرد و استقرار یابد فرد را به مهلکه های بزرگی می کشاند با متصف شدن به این صفت فرد چنین می پندارد که اگر در مقابل خدای خود سجده کند کوچک می گردد بنابراین برای اینکه بزرگی و غرورش محفوظ بماند در مقابل هیچ کس نباید سر تعظیم فرود آورد ولو در مقابل خداوند متعال.

[مولاتی یا فاطمه الزهرا(س)]

فلذا این خیالبافی شاعرانه و تصورات جاهلانه او را از همه اوامر متعبدانه دور ساخته و مانعش می شود که او در مسیر سعادت خویش گام بردارد.

این همان وصفی است که وقتی در ابلیس ظاهر و آشکار شد در مقابل دستور صریح خداوند سر باز زد و حاضر نشد امر الهی را در سجده بر آدم امتثال نماید.



ملاک انسان خوب بودن، نماز خواندن نیست بلکه دل و قلبی پاک داشتن است. همه این گفته ها حاکی از آن است که شناخت لازم و آگاهی کافی از فضائل نماز و جایگاه آن در اسلام برای کثیری از نوجوانان و جوانان و افراد حاصل نشده است.

[مولاتی یا فاطمه الزهرا(س)]

تسویف (واگذاری امور به آینده)


برخی از جوانان با توجه به اینکه چند سالی است که وارد سن تکلیف شده و در مقابل تعالیم و دستورات دین مکلف می باشند و بر آنها واجب است که به احکام دینی گردن نهند ولی با این توجیهات که ما هنوز جوانیم و تازه اوایل عمر ماست و بهانه هایی از این قبیل اعمال دینی را ترک می کنند.

[مولاتی یا فاطمه الزهرا(س)]

جوان در بسیاری از مواقع نماز نخواندن خود را این چنین توجیه می کند که من بعدا می خوانم یا قضای آن را به جا می آورم.

عمر طولانی در پیش است پس می توان اعمالی که امروز از من ترک می شود در سنین پیری و زمان بیکاری انجام داد یا توبه کرد.

بنابراین عملی که در آینده قابل جبران باشد و از طرفی مغفرت و بخشش الهی آن را شامل گردد جای نگرانی نیست.

[مولاتی یا فاطمه الزهرا(س)]

نتیجه گیری
کانون خانواده اولین و بهترین مدرسه ای است که نسل های جوامع بشری از آنجا رشد می یابند بنابراین اگر والدین یا مربیان خانواده افراد مدیر و با مسئولیتی باشند قطعاً کانون خانواده محیط سالمی برای تعالی و رشد افراد آن خانواده خواهد بود و بالعکس اگر مربی خانواده انسان غیرمسئول و بی قید و شرطی باشد قطعاً افرادی که از آن خانه وارد اجتماع می شوند انسان های مفیدی برای اجتماع نخواهند بود و به همین خاطر دین مسئولیت سنگین و خطیری را برعهده خانواده گذاشته و ادب و تربیت فرزند را به عنوان بهترین عمل صالح وارثی ماندگار یاد کرده است.