ابزار و شرایط استفاده از قرآن
براى برخوردارى از فهم و توان تفسیر قرآن، آگاهى از ادبیات عرب، طرح سؤال، تفكر و تدبر در آیات، توجه به آراى مفسران و از همه مهمتر طهارت دل و تهذیب نفس از آلودگى ضرورت دارد.
در این میان، طرح سؤال بهترین شیوه براى به دست آوردن ظرافتهاى آیات الاهى است .
باید از چینش الفاظ آیات، انتخاب واژهها و ترتیب آیات پرس و جو كنیم یا با طرح سؤالهاى كلى در جست و جوى پاسخ آن از قرآن برآییم; براى مثال در جست و جوى این باشیم كه خداوند چگونه شگردهاى شیطان را در قرآن بیان كرده است و با این نگاه در آیات الاهى تدبر كنیم.
بعد از طرح سؤال، مهمترین مساله «بردبارى و حوصله» در پاسخیابى است . نباید در یافتن پاسخ شتاب ورزید و بدون رعایت قواعد ادبى و لغوى و قرائن و شواهد چیزى را به قرآن نسبت داد; زیرا خطر تفسیر به راى همواره وجود دارد.
توجه به آرا و نظرهاى مفسران نیز بسیار مهم است;
زیرا مىتوانیم برداشتهاى خود را با آراى آنها مقایسه كنیم و نقاط ضعف و قوت را دریابیم .
«طهارت دل» اساسىترین نقش را در فهم قرآن دارد; زیرا اندیشه ما تحت الشعاع آن قرار مىگیرد .
قرآن خود از این حقیقت پرده برداشته و تصریح مىكند كه
«لَّا یَمَسُّهُ إِلَّا الْمُطَهَّرُونَ» .
همان گونه كه از نظر شرع بدون طهارت دست زدن به خطوط قرآن ممنوع است، از جهت تكوینى نیز كسى كه طهارت و صفاى دل ندارد، به شناخت دقیق قرآن دست نمىیابد .