پیامک هاو اشعار تسلیت شهادت امام صادق علیه السلام

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

آسوده شده ام خصم ستم کار مرا کشت

یک بار مگوئید که صد بار مرا کشت

گه روز مرا برد پیاده سوی مقتل
گه تیغ کشید و به شب تار مرا کشت

بردند به مقتل به برم آل علی را
داغ غم صد لالۀ بی خار مرا کشت

هر روز به یک شعله زد آتش جگرم را
هر لحظه به یک محنت و آزار مرا کشت

من نجل علی بودم و دشمن به همین جرم
با دشمنی حیدر کرار مرا کشت

آن روز که زد خصم به کاشانه ام آتش
فریاد میان در و دیوار مرا کشت

آن شب که عدو از ره کین دست مرا بست
زنجیر و تن عابد بیمار مرا کشت

(میثم) ز سرشک غم و خون جگر خود
بنویس که منصور جفا کار مرا کشت

شاعر : استاد حاج غلامرضا سازگار

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

اي ششمين حجت پروردگار
مذهب شيعه زشما ماندگار

شيعه اگر به مذهبش عاشق است
به همت ولي خود صادق است


شهادت مرد آسمانی مدینه تسلیت باد

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

شوق ماندن دگر از چشم کبوتر افتاد
گریه می کرد که در سجدۀ آخر افتاد

بی هوا شعله کشیدند، که بالا می رفت
بی هوا پنجه کشیدند، که با سر افتاد

چشم هایش نگران بود به گیسوی کسی
این چنین بود که تا کوچه مکرر افتاد

خوب شد پشت سرت کاسۀ آبی نشکست
یک قدم مانده به پهلوی شما، در افتاد

دود نگذاشت که چشم تو تماشا بکند
از سر دخترکی سایه ی معجر افتاد

ناگهان یاس کبود از دهنت می ریزد
نظر سنگ که بر سورۀ کوثر افتاد

باز لا یَوم کَیومک دو لبت را سوزاند
چشمت انگار به دندانه ی خنجر افتاد

نفسی تنگ شد و سینه به خس خس افتاد
گذر چکمه ای انگار به حنجر افتاد

کوچه انگار همان کوچه، همان گودال است
روضه ی مختصری خواندی و....مادر افتاد


شاعر : محمد معاد الهی پور

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

سلام الله، مولانا ! سلام الله ای رهبر
سلام الله یا صادق، سلام ای حضرت جعفر

چه شبهایی نمازت را بنی العباس بر هم زد
و بُردت با جسارتها ، همانند پدر ، حیدر

میان کوچه ها بهرت ، مجسم گشت غمهایی:
همان ایام تاریکی، که آمد بعد پیغمبر

گـَـهی یک ابر تاریکی، به اوج آسمان دیدی
همان ابری که زد رعدی ، به رخسار گل ازهر

گـَهی باران پر بغضی، ز اشک مجتبی دیدی
که راه رجعت منزل ، نشان میداد بر مادر

گـَه از فریاد بیجانی ، "خذینی فضّه" می آید
"همانا کشته شد محسن"، که افتاده به رویش در

و دَر گفتم به یاد آمد، حکایتهای آتش را
که تفتیده کند میخی، و سوزد مو و هم معجر

و باز از آتشم روضه، میان ذهن من جاری:
غروب کربلا وقتی ، که از تل آمده خواهر

خبیثی داد فرمانی ، که سوزاندن روا باشد
و خیمه خیمه ها سوزد، و چوب و پرده خاکستر

حسین آن غیرت حق بر، شکسته نیزه زد تکیه
شعار راد مردی را، بیان فرمود بر کافر

صدای "عمه جان عمه"، فضای دشت را پیچد
و دخترها به گرد او ، مثال یاس و نیلوفر

به یکسو جمع می سازد، زنان دل پریشان را
ز یکسو میشود فکرِ ، نجات مردِ در بستر

تپشهای دلش اما، "حسین بن علی" گوید
هنوزش قلب زینب در میان مقتل دلبر

... چقدر اشکت روان گشته، وبی تابی بر این حرفم
شوم خاموش یا مولا، نخوانم روضه ی دیگر

همان تاریخ عاشورا ، همان عهد غدیر خم
دعای حضرت ساجد، و ذکر منجی آخر

اگر بر ما رسید اینک، یقین از "قال صادق" شد
تو کوثر را شدی کوثر ، "و من شانئ ،هو الابتر"

[*خادمه رقیه خاتون(س)*]

بنال ای دل که در نای زمان، فریاد را کشتند
بهین آموز گار مکتب ارشاد را کشتند

اساتید جهان باید به سوگ علم بنشینند
که در دانشگه هستی، بزرگ استاد را کشتند


شهادت مطلومانه حضرت امام صادق علیه السلام تسلیت باد

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

دلم هواى بقیع دارد و غم صادق
عزا گرفته دل من ز ماتم صادق

دوباره بیرق مشکى به دست دل گیرم
زنم به سینه که آمد محرم صادق

شهادت جانسوز امام جعفرصادق علیه السلام تسلیت باد

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

دلم هواى بقیع دارد و غم صادق
عزا گرفته دل من ز ماتم صادق

دوباره بیرق مشکى به دست دل گیرم
زنم به سینه که آمد محرم صادق

سلام من به بقیع و به تربت صادق
سلام من به مدینه به غربت صادق

سلام من به مدینه به آستان بقیع
سلام من به بقیع و کبوتران بقیع

سلام من به مزار معطّر صادق
که مثل ماه درخشد به آسمان بقیع

سلام من به ششم ماه فاطمىّ بقیع
سلام من به گل یاس هاشمىّ بقیع

ز غربتش چه بگویم که سینه ‏ها خون است
براى صادق زهرا مدینه محزون است

دلم دوباره به یاد رئیس مذهب سوخت
که ذکر غربت لیلى حدیث مجنون است

همانکه غربتش از قبر خاکى ‏اش پیداست
امام صادق شیعه سلاله ی زهراست

ز بسکه کینه و غربت به هم موافق شد
هدف به تیر جسارت امام صادق شد

همان که فاطمه را بین کوچه زد گویا
ز کینه قاتل این پیرمرد عاشق شد

امام پیر و کهنسال شیعه را کشتند
امان که روح سبکبال شیعه را کشتند

براى فاطمه از بى کسى سخن مى ‏گفت
براى مادرش از غربت وطن مى ‏گفت

بخاک حجره‏اش از سوز سینه مى‏ غلطید
پسر به مادر خود از کتک زدن مى ‏گفت

از آن شبى که زد او را ز کینه اِبْن‏ ربیع
دوانده در پی ‏اش اندر مدینه ابن ‏ربیع

فضاى شهر مدینه بیاد او تار است
هنوز سینه آن پیر عشق خونبار است

هنور می کشد او را عدو به دنبالش
هنوز هم ز عدویش دلش به آزار است

هنوز تلخى کامش به حسرت شهدى است
هنوز چشم دلش به رسیدن مهدى است

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

از ماتم مولا جهاني در عزا شد، ماتم سرا شد
دانشسراي جعفري، ماتم سرا شد

آخر فدائي شد براه دين و ايمان
رفت از جهان با پيکر مسموم و نالان

شد يک جهان دانش به زير خاک پنهان
گريان به جنّت زين عزا، خيرالنسا شد

دانشسراي جعفري، ماتم سرا شد
دلهاي اهل دل همي سوزد ز داغت

جانها فداي قبر بي شمع و چراغت
صاحب زمان آيد شب جمعه مزارت

از ماتم مولا جهاني در عزا شد ماتم سرا شد
دانشسراي جعفري، ماتم سرا شد

ظلمت صفتان تکيه به نورم ندهيد
آزار بر اين قلب صبورم ندهيد

زان کوچه که زد عدو به زهرا سيلي
اي ددمنشان مرا عبورم ندهيد

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

تو را بدون عبا دست بسته می‌بردند
میان راه ندانم چه با شما کردند


چه بی ملاحظه بودند آن سیه دل‌ها
مگر رعایت قد خم تو را کردند؟

شهادت جانگداز امام جعفرصادق علیه السلام تسلیت باد

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

از ازل دَرد به پیمانۀ خوبان کردند
دل عاشق شده را کلبه احزان کردند

هر کسی را که به عالم سر حشمت خواهی است
لطف کردند و شبی خادم سلطان کردند

سفره‌ای وسعت صدق تو گشودند به دهر
انبیا را سر احسان تو مه‌مان کردند

همه آفاق گرفته است به خود رنگ تو را
با وجودی که همه فضل تو کتمان کردند

در تو دیدند ملائک صفت خالق را
علت این است اگر، سجده به انسان کردند

بر سر سفره دونان نکشم منت نان
من همانم که به من لطف فراوان کردند

هشتمین آینۀ وجه خدائی، صد حیف
شش جهت ظلم به تو حضرت جانان کردند

دل شب بود که گنجینۀ دین را بردند
عده‌ای کفـر صفت، سرقت ایمان کردند

پا برهنه عقب اسب دواندند تو را
آسمان را پس از این حادثه گریان کردند

گر نبودی، اثر از روضۀ ارباب نبود
خلق با حنجر تو ذکر «حسین جان» کردند