به کبوتران حرم غبطه می خورم

[عمار رهبری]

به کبوتران حرم غبطه می خورم

اکنون رستاخیز عشق است. زمین، به مهمانی آسمان می رود. اهالی ملکوت، کجاوه هدایت را به دوش گرفته اند. دسته دسته ستاره، پشت در خانه موسی بن جعفر علیه السلام صف کشیده اند تا رضای الهی را در رضای تو بجویند.

دست هایت در دست های قرآن است و خورشید هدایت، از مشرق چشم هایت طلوع می کند.
تو آبروی شیعه ای و آبروی اسلام. شیوایی ات، اهل کتاب را به تردید می اندازد. عقل، زیر سایه اندیشه زلالت می نشیند تا گَرد هر چه ناراستی را بزداید و لکه هرچه تردید را بپیراید.

قدم که بر می داری، ترس از دو راهی ها محو می شود و گردنه های پیچا پیچ، بزرگراهی می شود مستقیم؛ بی هیچ بیمی از سقوط.

به کبوتران حرم غبطه می خورم که شب و روز، مهمان تواند و اجازه دارند بر شاخه انگشت هایت بنشینند و زمزمه نام تو، غذای هر صبح و شامشان است.
به کبوتران حرم غبطه می خورم که حیاتشان عشق است و مرگشان عشق و لباس احرامشان، بال و پر سپیدشان است؛ تنها کافی است سبکبالانه برخیزند تا در طواف گنبد طلایی ات، برقصند.

رستاخیز عشق است. عشق، یعنی کبوتر شدن و در امتداد رد پای تو دویدن، یعنی پاک شدن؛ زیرا دل های ناپاک، محرم حریم یار نخواهند شد.
اشارات، شماره 91

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

[عمار رهبری]

خورشید هشتم؛ درخشش آفتاب خوبی ها؛ طنین شکوهمند سلسلة الذهب

از خاک تو هنوز بوی مُشک هدایت می آید و عنبر تقوا!
سرشت تو با آب رسالت آمیخته شده است.
آیه های صحیفه قرآن، با تو آنچنان صمیمی بودند که هرگز آیه ای نمی خواندی جز آنکه در ژرفای دریایی اش، غوطه ور می شدی.

بیست و چند بهار شکوفه بر تو گذر کرده بود که می نشستی بر قدمگاه مسجد رسول نور و سیراب می کردی عطش فتوا را در کام ایمان آوردگان. و این معجزه تو بود!

ای اقیانوسِ هر پاسخ در گستره بی کرانه تشنگی!
تو از تبار بالا بلند سخاوتی. تاریکی شب ها، با گام های تو آرام می گرفت؛ وقتی آهسته راه می پیمودی و آبروی ایثار و دستگیری می شدی.

جاودانه باد خاطره آن نمازِ حضورِ عید که آسمان و دیوار و کوه ها، با مردمان؛ و مردمان با تو آواز تکبیر می دادند.

ای طنین شکوهمند حدیث سلسلة الذهب!
وقتی چشم های حیران و دست های ملتمس تو را طلب می کردند، پرده از روی کنار زدی، زبان گشودی و از قلعه مستحکم لا اله الّا اللّه، حماسه ای سرودی.
زنده باد خاطره قلم ها و مرکب ها، وقتی زنجیره طلایی کلام تو را مکتوب کردند!
اشارات، شماره 91

[مولاتی یا فاطمه الزهرا(س)]

هنوز نام تو گره گشاترین است.
نامت که می آید، همه سنگ ها به احترام بر می خیزند و درخت ها صلوات می فرستند.
هر کجا نام تو ای هشتمین ستاره هفت آسمان می آید،
هوا معطر می شود و آب ها متبرک می شوند.
در این غربتکده خاکی درکنار غربت تو،
همه تنهایی ها را فراموش می کنیم و دخیل می بندیم به حریمت اشک های دلتنگی مان را.
کاش در پیش پای تو تمام می شدم،
شاید من هم کبوتری می شدم مثل همه کبوترهایی که شادمان گرد حرمت می گردند.

[عمار رهبری]

بهشت حرم تو

اکنون من اینجایم، در بهشت حرم تو و زائر تمام ستاره های آسمانت،
تمام کبوتران گنبدت، تمام آیینه کاری ها و مقرنس ها، تمام چلچراغ ها و طاق ها و رواق ها،
زائر تمام زاویه های این فردوس، زائر تو؛ تو که تمام اینها با تو آبرو گرفته اند و بی تو هیچ اند.

اکنون من اینجا هستم. در شهری که دروازه ها و میدان ها و معبرهایش هر لحظه ثناگوی تواند.
در شهری که کوچه ها از هر طرف به سمت تو می پیچند و خیابان ها همه سر از کوی تو درمی آورند.
راهم داده ای باز نمک گیرم کنی که باز جنونم را شفا ببخشی ای طبیب! ای معجزه گر!
«اِنِّی أَعْتَقِدُ حَرَمَةَ صاحِبَ هذاَ الْمَشْهَد...»

من به این خانه، به این بارگاه محتاجم. من به این آستان و به اعجاز بهشتی اش معترفم.
آیا به نزدت بیایم، آیا داخل شوم؟
آیا دلی را که لبریز از آرزو، فرسنگ ها را تا به درگاه تو پشت سر گذاشته، به این بهشت وارد کنم؟

آیا تمام جنون و شیداییم را به پیشگاهت بیاورم؟
آیا گردوغبار راه را با عنایتی از دلم می زدایی، آیا مرا راه می دهی؟
سودابه مهیجی

[عمار رهبری]

عشق عجیب علامه به امام رئوف(ع)
علامه طباطبايي مي‎فرمودند: «همه امامان عليهم السلام لطف دارند، اما لطف حضرت رضا عليه‎السلام محسوس است.»
و در نقلي ديگر، بيان مي‎كردند: «همه امامان معصوم عليهم السلام رئوف هستند، اما رأفت حضرت امام رضا عليه السلام ظاهر است.»
و نيز مي‎فرمودند: «انسان هنگامي كه وارد حرم رضوي عليه السلام مي‎شود، مشاهده مي‎كند كه از در و ديوار حرم آن امام رأفت مي‎بارد.»!

ايشان هر ساله به مشهد مشرف مي‎شد حتي در پنج شش ماه آخر عمر با همه كسالتي كه داشت به مشهد مشرف شد. يكي از بستگان نزديك ايشان مي‎گفت:
«با آغوش باز با آن كهولت سن و كسالت، جمعيت را مي‎شكافت و با علاقه ضريح را مي‎بوسيد و توسل مي‎جست كه گاهي به زحمت او را از ضريح جدا مي‎كرديم ... .»!
ايشان مي‎گفت: «من به حال اين مردم كه اين طور عاشقانه ضريح را مي‎بوسند، غبطه مي‎خورم»!

فرزند ايشان نقل مي‎كردند: در سال آخر حياتشان به دليل كسالتي كه داشتند و بنا به تأكيد و توصيه پزشكِ مخصوص نمي‎خواستيم كه ايشان به مشهد مقدس بروند. ولي ايشان اصرار داشتند و رفتند.
پس از مراجعت از مشهد، به ايشان گفتم سرانجام به مشهد رفتيد، فرمود: «پسرم جز مشهد كجاست كه آدم بتواند دردهايش را بگويد و درمانش را بگيرد؟»
منبع: پایگاه خبری بی باک

[عمار رهبری]

امام خامنه ای:
درس امام رضا علیه‌السلام به همه‌ی ما این است که ای مسلمان!
از مبارزه خسته نشو.

نخواب چون دشمن همیشه بیدار است
و در شکلهای مختلف و در لباسها و نقابهای گوناگون و با آرایشهای رنگارنگ ظاهر میشود؛

چشم تیزی داشته باشید، دشمن را بشناسید و راه مبارزه‌ی با دشمن را بلد بشوید
و مثل علی‌بن‌موسی‌الرضا از اول تا آخر، مبارزه را ادامه بدهید.

رهبر انقلاب ۶۳/۰۹/۰۳
شش تدبیر سیاسی امام رضا(ع) در برابر دسیسه خطرناک مامون

شش تدبیر امام رضا علیه‌السلام در نبرد با مأمون

[مولاتی یا فاطمه الزهرا(س)]

به کبو تران حرم غبطه می خورم
که چنین در هوای تو در چرخشند و رها
دل من نیز همچنان کفتر
به هوای تو گشته در غوغا
ز ره دور و با دلی نزدیک
بپذیر ازمن ای جانا
تو سلامی بدون ریا

السلام علیک یا علی ابن موسی الرضا المرتضی

[عمار رهبری]

مولای ما... ای آشنای غریب! علی ابن موسی الرضا(ع)

ما همواره همچون کبوتری غریب، در گوشه حرمت آشیان می کنیم.
«فروتنی»ات در برابر زیردستان؛ که هماره همدل و همزبانشان بودی و پیوسته یار مهربانشان؛ تا ما بدانیم که «فضیلت» به «کردار» است، نه «گفتار» و «شعار»!

ما از تو درس زندگی آموختیم؛ آیین بندگی؛ چه آن که حاجت نیازمندان را همواره برمی آوردی و گفتار مردم را قطع نمی کردی. بر آفریدگان پروردگار مهربان هرگز برنمی آشفتی و با هیچ کس جسورانه سخن نمی گفتی

ما، هر روز، در «مشهد» عاشقان، صدایمان را به نگاه تو پیوند می زنیم و بر مصیبتی جانکاه، اشک می ریزیم که تا صبح حشر، در دل ها مقیم است و پابرجا.
ما، هر سحر به کوچه های ایوان نگاه روشنت می کوچیم و همچون کبوتری غریب، در گوشه حرمت آشیان می کنیم.

ما، هر روز در سایه سار قبر غریبت مویه کنانیم و غبار غم از شانه های خسته و زخمی مان می تکانیم.
... و شبکوران، زهر جفای خویش در انگور ریختند، تا آفتاب خراسان را به کسوف وا دارند؛ اما خورشید دین، پیوسته پاینده است و نور خدا، هماره تابنده.

شیفتگان معارف شیعی، هنوز هم شعر ادب و اخلاق را در مکتب رضوی می سرایند و... هزار هزار خورشید، سر بر آستان قدس او می سایند؛ همو که نعمت «ولایت» بر ما بخشید و فقط رضای خدا را می طلبید. رضای آل محمد بود... و ما را فرمود:
«مَنْ فَرَّجَ مِنْ مُؤمِنٍ، فَرَّجَ اللّه ُ عَنْ قَلْبِهِ یَوْمَ القِیامَةِ»؛
هر آن کس شعر «نیکی» را سراید؛
و اندوهی ز خاطرها زداید؛
خدایش نیز در قیامت؛
گره از کارهایش می گشاید

مهدی خلیلیان

[عمار رهبری]

تحلیل رهبر انقلاب از سیاست‌ورزی امام هشتم
شش تدبیر حضرت امام رضا علیه‌السلام در نبرد با مأمون:

۱. پرکردن فضای مدینه از کراهت و نارضایتی خود در هنگام دعوت ایشان از مدینه به خراسان

۲. نپذیرفتن ولایت‌عهدی تا هنگام تهدید به قتل و ابراز اجباری بودن آن در هر فرصتی

۳. مشروط کردن پذیرش ولایت‌عهدی به دخالت نکردن در هیچ یک از شئون حکومت

۴. برملا کردن داعیه امامت شیعه در سطح عظیم اسلام و رساندن پیام تشیع به گوش همه مسلمان‌ها

۵. استفاده امام از هر فرصتی برای قرارگیری در معرض ارتباط با مردم

۶. حمایت امام از شورشگران و سرجنبانان تشیع

بخش‌هایی از پیام حضرت آیت‌الله خامنه‌ای به کنگره‌ی جهانی امام رضا علیه‌السلام در ۱۳۶۳/۵/۱۸

متن کامل | farsi.khamenei.ir/speech-content?id=8297