میلیاردر هم بشی بهش محتاجی....
انسان بنا به فطرت خود نیازمند دوستی و محبت است و با هیچ چیز مانند محبت نمیتوان انسان را متحول ساخت و به او در رشد توانمندیهایش کمک کرد و او را به راه تعادل آورد. با گرمی محبت است که زندگی معنا مییابد و انسان به سلامت روحی و اعتدال روانی دست یابد.
تأثیر شگرف محبت را میتوان در مهرورزی پیامبر اکرم ملاحظه کرد که آن حضرت توانست سرسختترین انسانها را متحول سازد و به راه تعادل آورد و به صفات الهی متصف گرداند.
خداوند متعال در قرآن کریم میفرماید:
فَبِما رَحْمَه مِنَ اللَّهِ لِنْتَ لَهُمْ وَ لَوْ کنْتَ فَظًّا غَلیظَ الْقَلْبِ لاَنْفَضُّوا مِنْ حَوْلِک
هر فردی نسبت به آنچه که در اطراف او قرار دارد و به نوعی نیاز انسان را برآورده میسازد و وسیلهای برای رسیدن به کمال و آرزوهای اوست، علاقمند است. چرا که آنها برای او منفعتی دارند. در مسئله تربیت نیز به همین منوال است، یعنی متربی در واقع یک نیاز فطری برای رسیدن به کمال و توانمند شدن دارد و این نیاز مهمترین نیاز آدمی است. چرا که خمیر مایه وجود او برای رسیدن به کمال آفریده شده است، و بر همین اساس یکی از مفیدترین و کارآمدترین روشهای تربیتی محبت کردن است. نیروی محبت در تربیت نیروی برانگیزاننده و تحولآفرین است و اگر درست و به اعتدال به کار گرفته شود تأثیری شگفت در نزاهت آدمی و رشد توانمندیهای او دارد. لذا پدر و مادر هر چه از طریق محبت، مسیر را برای فرزندان هموار کنند و به او کمک کنند تا بتواند در این مسیر درست گام بردارد و حرکت کند بیشتر جذب والدین میشوند و از آنها تبعیّت خواهند کرد. پیامبر اکرم میفرماید: الْمَرْءُ مَعَ مَنْ أَحَب
امام علی محبت را عامل پیوند میان انسانها معرفی میکنند و میفرماید: وَ الْمَوَدَّه قَرَابَه مُسْتَفَادَه
و به دلیل این میدان گسترده تأثیر محبت بر تربیت، اولیای خدا آن را بهترین بستر تربیت دانسته و محور تربیت قرار میدادند.
جهان بر اساس رحمت و مودت آفریده شده و بر مدار آن اداره میشود و روش محبت در تربیت بر این حقیقت وجودی استوار است.