اشعاری به مناسبت پيوند ملکوتي حضرت زهرا(س) و حضرت علي(ع)

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

رسیده اند صمیمانه مهر و ماه به هم
دو چشم عاشقشان زل زده است، آه، به هم

چه شاکرند به درگاه عشق از اینکه
رسیده اند به پیوندِ دل بخواه، به هم

به عشق می اندیشند با دو دیده ی تر
به راه راست، به دوریِّ از گناه، به هم

به اینکه عهد ببندند و سخت، دل بدهند
برای بودن تا انتهای راه، به هم

چه مومنانه خدا را به شُکر می خوانند
دو تا کبوتر معصوم با نگاه به هم

شب است اما روشن تر از سپیده صبح
بدل شده است چه زیبا شب و پگاه به هم

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

رسیده اند صمیمانه مهر و ماه به هم
دو چشم عاشقشان زل زده است آه به هم

چه شاکرند به درگاه عشق از اینکه
رسیده اند به پیوندِ دل بخواه، به هم

به عشق می اندیشند با دو دیده تر
به راه راست، به دوریِّ از گناه، به هم

به اینکه عهد ببندند و سخت، دل بدهند
برای بودن تا انتهای راه، به هم


چه مؤمنانه خدا را به شکر می خوانند
دو تا کبوتر معصوم با نگاه به هم

شب است اما روشن تر از سپیده صبح
بدل شده است چه زیبا شب و پگاه به هم

گشوده شد در فردوس و رهسپار شدند
دو قلب پاک بهشتی به حجله گاه، به هم

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

یک مرد وزن مکمّل هم در کنار هم
آیــینه وار هـــردو یشان بیـــقرار هم

مـعنای اصـلی لغـت خـانـواده انـــد
مست نگاه یکدلی و می گسار هم

این زندگی بنا شده بر پایه های عشق
بی اعـتنا به ثــروت و دار ونـدار هم

یک خـــانه محقر و یک قطـعه حصیر
سـرمایه های اصلی شان اعتبار هم

کانون گـرم پرورش غنچه های یاس
پیــوندشان وقوع و طــلوع بهار هم

در آسـمان عـاطفه این ماه و آفتاب
چرخیـده اند تا به ابد در مدار هم

عاقد خـدا و مهریه آب و سکوت محض
آری شدند هم نــفس روز گار هم

وحید قاسمی

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

رسیده اند صمیمانه مهر و ماه به هم
دو چشم عاشقشان زل زده است، آه، به هم

چه شاکرند به درگاه عشق از اینکه
رسیده اند به پیوندِ دل بخواه، به هم

به عشق می اندیشند با دو دیده ی تر
به راه راست، به دوریِّ از گناه، به هم

به اینکه عهد ببندند و سخت، دل بدهند
برای بودن تا انتهای راه، به هم

چه مومنانه خدا را به شُکر می خوانند
دو تا کبوتر معصوم با نگاه به هم

شب است اما روشن تر از سپیده صبح
بدل شده است چه زیبا شب و پگاه به هم

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

زیور ببندید آسمان ها و زمین را
آذین کنید از یاس ها عرش برین را

از پولک براق و زیبای ستاره
برگوش حوران بهشتی گوشواره

با بهترین رخت و لباس میهمانی
امشب بیایید حوریان آسمانی

آری ملائک صف به صف مشغول شادی
غم رفته امشب کاملاً در انفرادی

شهر مدینه نور باران شد سراسر
با چل چراغ ماه و"رقص نور" اختر

پُر گشته دنیا بی نهایت از فرشته
بر روی بال تک تک آن ها نوشته

بنوشته با خط خودش حی تبارک
پیوند یاس و حضرت یاسین مبارک

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

سرتاسر مدينه پر از شوق و شور بود
لبريز از طراوت و غرقِ سرور بود


از آسمان شهر پيمبر در آن پگاه
صد آسمان ملائكه گرم عبور بود

وقت نزولِ سوره‌ي ياسين و هل أتي،
هنگامه‌ي تجلي آيات نور بود

بال فرشته فرش قدمهاي آفتاب
روبند ماهتاب ز گيسوي حور بود

عطر بهشت از نفس باغ مي چكيد
تا اوج عرش زمزمه هاي حضور بود

عالم از عطر ياس مدينه معطر است
پيوند آسماني زهرا و حيدر است


مي خواستند تا كه بمانند يار هم
همدل ترين و هم نفس روزگار هم

بي زرق و برق ، ساده‌ي ساده شروع شد
پيوند آسماني شان در كنار هم

«سرمايه هاي اصلي شان مهر و عاطفه
بي اعتنا به ثروت و دار و ندار هم»

بر اعتماد شانه‌ي هم تكيه داشتند
سنگ صبور يكدگر و راز دار هم


بودند هر پگاه دل انگيزتر ز عشق
گرم طلوع روشنِ خورشيد وار هم

چشم بد از جمال دو خورشيد دور باد
چشم حسودِ بد دل و بد خواه كور باد


هم ، ماوراي حد تصور كمالشان
هم ، ماسواي ذهن و تخيل جلالشان

آنجا كه سوخت بال و پر آسمانيان
بام نخستِ پر زدن و اوج بالشان

بايد كه درس زندگي آموخت تا ابد
از بورياي كهنه و ظرف سفالشان

در جام كوزه روشني خمّ سلسبيل
كوثر شراب خانگي لايزالشان

كي مي توان به واسطه‌ي اين مثالها
پرواز كرد تا افق بي مثالشان

آئينه‌ي ظهور صفات خدا شدند
ياسين و نور شدند هل أتي شدند

بر شانه هاي عرش خدا خانه داشتند
نه نه ، كه عرش را به روي شانه داشتند

اين ساکنان عرش خدا از همان ازل
چشمي به چند روزه‌ي دنيا نداشتند

هر چند داشت سفره شان نان خشكِ جو
اما هميشه خويِ كريمانه داشتند

سرشار از عشق و عاطفه و نور ِ معرفت
همواره لحظه هاي صميمانه داشتند

گل داده بود باغِ بهشت اميدشان
يعني چهار غنچه‌ي ريحانه داشتند

ما جرعه نوش چشمه‌ي جاريّ كوثريم
دلداده ايم ، شيعه‌ي زهرا و حيدريم

یوسف رحیمی

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

ز عالم بالا خبر آمد خبری بود
در عرش خدا حال و هوای دگری بود

در جشن عروسی دوتا دلبر و دلدار
بارید زشوق آنکه زاهل نظری بود

در عرش عروسی است و مهمان خدایند
داماد و عروس هم زملک دور و بری بود

سرمایه ی این زوج فقط مهر و محبت
هرچند که دارائیشان مختصری بود

زهرا فقط هم کفو علی بود ، همانکه
سرتاقدمش چون پری از عیب بری بود

بالاتر از انس و ملک و حوریه زهراست
اصلا نتوان گفت همانند پری بود

در وقت زفاف از سر شب این دوکبوتر
در حال مناجات خدا تا سحری بود

ابتر چه کسی گفت به پیغمبر خاتم ؟
کوری عدو ماحصلش دو پسری بود

اول حسن و بعد حسین ، بعد زنسلش
یعنی که همیشه به جهان تاج سری بود

دیگر چه نیازی به سپر بود علی را
از فاطمه بهتر مگر او را سپری بود!

می گفت علی با دل پر درد و پر از آه
هر وقت که از کوچه ی غم ها گذری بود

اوقات خوش آن بود که با فاطمه سر شد
در باقی عمر خون دل و چشم تری بود

ای فاطمه ای یاور نه ساله ی حیدر
رفتی و نگفتی که تو را همسفری بود ؟