باز این چه شورش است که در خلق عالم است* اشعار برگزیده ماه محرم*

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

آخر ز نای نینوای تو می میرم ای حسین
با یاد کربلای تو می میرم ای حسین

بر پرچم سیاه حسینیه ات قسم
در مجلس عزای تو می میرم ای حسین

از روضه وداع تو جان داده مادرم
در پای روضه های تو می میرم ای حسین

تو بنده ی خدایی و من بنده ی توام
در محضر خدای تو می میرم ای حسین

مثل همان غلام سیاه تو عاقبت
سر می نهم به پای تو می میرم ای حسین

می خواهم از خدا که شب جمعه ای شود
آن شب که من برای تو می میرم ای حسین

آید به گوشم العطش کودکان هنوز
از داغ بچه های تو می میرم ای حسین

دستم تهی اگر چه بود از عمل ولی
شادم که با ولای تو می میرم ای حسین

ای محتشم بخوان که دلم خانه غم است
«باز این چه شورش است که در خلق عالم است»

شاعر : سید مجتبی شجاع

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

سلام من به محرم محرم گل زهرا
به لطمه های ملائك به ماتم گل زهرا

سلام من به محرم به تشنگی عجیبش
به بوی سیب زمین و غم حسین غریبش

سلام من به محرم به غصه و غم مهدی
به چشم كاسه خون و به شال ماتم مهدی

سلام من به محرم به كربلا و جلالش
به لحظه های پر از حزن و غرق درد و ملالش

سلام من به محرم به حال خسته زینب
به بینهایت داغ دل شكسته زینب

سلام من به محرم به دست و مشك ابوالفضل
به ناامیدی سقا به سوز و اشك ابوالفضل

سلام من به محرم به قد و قامت اكبر
به خشك اذان گوی زیر نیزه و خنجر

سلام من به محرم به دست و بازوی قاسم
به شوق شهد شهادت حنای گیسوی قاسم

سلام من به محرم به گهواره اصغر
به اشك خجلت شاه و گلوی پاره اصغر

سلام من به محرم به احترام سكینه
به آن ملیكه كه رویش ندیده چشم مدینه

سلام من به محرم به عاشقی زهیرش
به بازگشتن حر خروج ختم به خیرش

سلام من به محرم به مسلم و به حبیبش
به رو سپیدی عون و بوی عطر عجیبش

سلام من به محرم به زنگ محمل زینب
به پاره پاره تن بی سر مقابل زینب

سلام من به محرم به انتظار رقیه
به پای آبله بسته به چشم تار رقیه

سلام من به محرم به شور و حال عیانش
سلام من به حسین و به اشك سینه زنانش

سلام من به محرم به حزن نغمه هایش
به پرچم و به سیاهی به خیمه های عزایش

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

پیش از آنی که عزادار محرم باشی
سعی کن در حرم دوست تو محرم باشی


خاک از حُرمت شش گوشه ی او حُرمت یافت
گر شوی خاک رهش قبله عالم باشی

منزلت نیست تو را بی مددِ مهرِ حسین
گر چه موسی شوی و عیسی مریم باشی


گر چه نیکوست به اندوه و غمش ناله زدن
سعی کن زینت این روضه و پرچم باشی


همره زمزم اشکی که تو را بخشیدند
می توان مُحرم بیت اللهِ اعظم باشی


به همان دست و سر و سینه ی مجروح قسم
شرط عشق است بر این زخم تو مرهم باشی

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

دلی كه سینه زن هر شب محرم شد
صدای هر تپشش ذكر یا حسینَم شد

به یاد غربت یك لحظه تو این گونه
بساط گریه هر روز من فرا هم شد

شبی كه در دل من خیمه زد غم از هر سو
دلم حسینیه ی بغض و آه و ماتم شد

فدای زلف پریشان تو كه بر نیزه
برای قافله سالاری تو پرچم شد

فرشته مثل رقیه سیاه می پوشد
حسین سایه تو از سر همه كم شد

همیشه هر شب جمعه امید دارم كه
دوباره زائر شش گوشه تو خواهم شد

قسم به عشق كه رنگ حسین می گیرد
دلی كه سینه زن هر شب محرم شد

شاعر: یوسف رحیمی

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

آقا سلام برغزل اشک ماتمت
بر مسجد و حسینیه و روضه و دمت

چندی گذشت در غم هجران اشک تو
پرمی کشید دل به هوای محرّمت

آقا سلام ماه محرّم شروع شد
آمد بهار زخم دل ما و مرهمت

خون می شود دل همه عالم زه قصه ی
آن لحظه های آخر و گودال و آن غمت

در بین روضه غم دل من را گرفته بود
وقتی رسید روضه به انگشت و خاتمت

ما بین این همه غم و اشک وفراق وداغ
ای زینب آمدم که شوم یار و همدمت

زینب چه قدر شکل جوان مادرت شدی
با صورت کبود و همان قامت خمت

دل گفته ای از : وحید محمدی

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

خبر آمد ز مهی بوی خدا می آید

ماه داغ دل ما غرق نوا می آید

دل ببازید عزیزان که زمان الم است

ماه اشک و الم و کرب و بلا می آید

همه ی ارض و سما ناله زن و بین اینک

مرغ بام ملکوتی ز هوا می آید

عاشقان اشک بریزید ز داغ دل یار

بهر درد دل غمدار دوا می آید

سالها پیش رسولی به منا آمد لیک

این حسین است که اینک به منا می آید

کن فنا خویش به روح علوی ای دلباز

ذکر عاشوری حلت به فنا می آید

این همه شعر چرا ای دل پر شور و نوا

نروم تفره که چون ماه عزا می آید

این همه لشکریان از طرف کوفه و شام

بهر غارتکده ی رأس و عبا می آید

دوست دارم که ببینم ز غم رأس حسین

خون دل از بصر و چشم شما می آید

مهدی ای صاحب جانم تو بده یک پاسخ

این همه تیغ و سنان یار، چرا می آید

خون از این دیده رود از غم آقا چون که

روی نی خون دل از رأس جدا می آید

سروده جعفر ابوالفتحی

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

ماه عزا رسیده و دل ها پر از غم است
مشکی به تن کنید که ماه محرّم است

پیراهن سیاه عزاداری حسین
احرام نوکری تمامی عالم است

ماه محرّم آمده خیمه به پا کنید
دل های ما حسینیّه ی بزم ماتم است

هر کس برای بزم عزا کار می کند
مُزدش بُوَد به دست کسی که قدش خم است

شکر خدا که حضرت زهرا مرا خرید
لطف و عطای او به گدایش دمادم است

دریای چشممان چقدر موج می زند
یعنی بساط گریه ی ما هم فراهم است

شکر خدا که از غم ارباب بی کفن
چشمم شبیه چشمه ی جوشان زمزم است

آقا قسم به نام تو ما با شما خوشیم
بی تو برای ما همه عالم جهنّم است

گریه برای داغ تو رزق حلال ماست
این اشک ها به زخم عمیق تو مرهم است

بزم تو را به عالم و آدم نمی دهیم
هیئت برای ما به خدا عرش اعظم است

شش گوشه ی حریم تو بیت الحرام ماست
یعنی به داغ اعظم تو سینه مَحرم است

هر کس که دید گوشه ای از روضه های تو
گر خون چکد ز چشم ترش باز هم کم است

شاعر:محمد فردوسی

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

عمریست خاک مقدم ماه محرمم
دائم نشسته بر سر راه محرمم

جز درگهش به هیچ دری رو نکرده ام
تنها، گدای سفره ی شاه محرمم

با هیئت و حسینیه اش خو گرفته ام
دلبسته ی لباس ِ سیاه محرمم

زیر لوای اشکم و با روضه زنده ام
محتاج سوز و گریه و آه محرمم

ره توشه ام بجز غم و مهر حسین نیست
روز جزا فقط به پناه محرمم

شبهای قدر و ماتم مولایمان گذشت
در حسرت رسیدن گاه محرمم

"یک کربلا ببر ، نبری گریه می کنم"
چشم انتظار لطف و نگاه محرمم

شاعر:رضا فراهانی

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

محرّم آمد و نو کرد درد و داغ حسین
گریست ابر خزان هم به باغ و راغ حسین

هزار و سیصد و اندی گذشت سال و هنوز
چو لاله بر دل خونین شیعه داغ حسین

به هر چمن که بتازد سموم باد خزان
زمانه یاد کند از خزانِ باغ حسین

هنوز ساقی عطشان کربلا گویی
کنار علقمه افتاده با ایاغ حسین

اگر چراغ حسینی به خیمه شد خاموش
منوّر است مساجد به چلچراغ حسین

خدا به نافۀ خلدش دماغ جان پُر داشت
که بوی خون نکند رخنه در دماغ حسین

فراغ از دو جهان داشت با فروغ خدای
خدای را چه فروغی است در فراغ حسین

یزید کو که ببیند به ناله قافله ها
گرفته از همه سوی جهان سراغ حسین

شاعر:محمد حسین شهریار

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

باز پیراهن مشکی به تنم کرد ارباب
باز دلبسته این پیرهنم کرد ارباب

ای خدا شکر که در هیئت امسالش هم
باز مشغول به سینه زدنم کرد ارباب

هر کسی در پی دلدار خودش می گردد
باز آواره دور از وطنم کرد ارباب

من که عمریست نشد نوکر خوبی باشم
از سر لطف اُویس قَرَنم کرد ارباب

من کجا روضه کجا هیئت ارباب کجا؟
یا حسین گفتم و شیرین دهنم کرد ارباب

خواب آن شب اثر سینه زدن هایم بود
باز پیراهن مشکی به تنم کرد ارباب

من به عالم ندهم لذت مردن را با...
فکر خوبی که برای کفنم کرد ارباب

شاعر : مهدی صفی یاری