زمین کربلا که باشی ...

[*خادمه رقیه خاتون(س)*]

باید کمی دورتر هم رفت ...


کنار علقمه ، هنوز نعشی بر زمین افتاده که دست در بدن ندارد.

دست اگر داشت که این جا از زمین نمی افتاد...


عباس علیه السّلام را هم به خاک می سپرند.

[*خادمه رقیه خاتون(س)*]

زمین کربـــلا که باشی ،

حالا ابوالفضل علیه السّلام را هم به دست تو داده اند.


بنی اسد از امام علیه السّلام اجازه می گیرند و می روند.


حالا تو می مانی و تمام تن هایی که در توست

و آفتابی که همیشه هست

و آسمان بالای سر اوّلین زائر قبرهای کربلا،

سجّاد علیه السّلام.



مقتل الحسین علیه السّلام(از مدینه تا مدینه)

نشریه عطر سیب ویژه محرم

[*خادمه رقیه خاتون(س)*]

زمین کربـــلا که باشی ،

کاروان زنان بدون مردهاشان نیستند.

مردها ، سربلند پیشاپیش کاروان بالای نیزه ها می روند...

سر حسین (ع) - طلایه دار کاروان سرها و زن ها و بچه ها-

چون ماه می درخشد و باد محاسنش را به این سو و آن سو می برد...

[*خادمه رقیه خاتون(س)*]

زینب (س) سر برادرش را بالای نیزه می بیند.

تاب نمی آورد... با ماه بالای نیزه ها حرف می زند:

"ای هلال یک شبه ی من که مردم با انگشت نشانت می دهند،

هنوز کمال تو تمام نشده بود که پیش از نگاه من غروب کردی،

ماه من ! تمام مصیبت های تو را می دانستم اما فکرش را هم نمی کردم

یک روز سر تو بالای نیزه باشد و ... با خودم می گفتم شاید کار ما

به این جا نرسد اما... رسیده است..."



ریاض الأبرار فی مناقب الأئمة الأطهار:ج1، ص242