قابل توجه بیکارها
وقتی می گوییم مشکل اشتغال جوانان،همه دولت را مقصر می دانند اما از یک منظر دیگر هم می توان به این مشکل نگاه کرد...
انتخاب شغل
همواره در کودکی این سوال را از ما پرسیده اند که دوست داری در آینده چه شغلی داشته باشی؟ بی شک جواب های بسیاری از ما شبیه به یکدیگر بوده است. نظیر اینکه دوست دارم خلبان یا پزشک یا مهندس بشوم. در این بین اگر کودکی براساس علاقه خودش جواب می داد که دوست دارد، یک نقاش یا نجار ماهر شود بدون تعلل، پدر و مادر خانواده او را سرزنش کرده و آن شغل را نزد او کوچک شمرده و منزلت اجتماعی صاحب این شغل را پایین می آوردند و پزشکی و مهندسی را به عنوان شغل های با منزلت اجتماعی بالاو درآمد خوب معرفی می کردند.
به راستی که وضع کنونی جامعه و مشکلات فعلی کشور، نظیر بیکاری بالا، آنهم در بین فارغ التحصیلان دانشگاهی، مرهون همین نگرش سطحی خانواده ها و عدم هدایت شغلی فرزندان با توجه به استعدادها و علایق وی می باشد.
هیچ کس نمی تواند نقش مهم خانواده ها در اشتغال فرزندان کمرنگ کرده یا نادیده بگیرد، فرزندان پس از گذراندن تحصیلات در دوران ابتدایی و راهنمایی و پس از ورود به مقطع دبیرستان، باید رشته تحصیلی خود را انتخاب کنند. این مرحله یکی از حساس ترین مراحل در طول زندگی شغلی و تحصیلی هر فردی محسوب می گردد. انتظار می رود که پدر و مادرها در این مرحله علایق و نظرات خود را به فرزندان تحمیل نکنند. زیرا این مرحله مستقیماً با آینده فرزندشان در ارتباط است و اگر واقعاً خوشبختی و سعادت او را می خواهند، خواهشاً به جای دلسوزی های بی مورد، نقش مشورت وهدایتگری خود را به درستی ایفا نمایند.