اربعین، هنگامهی لبیک به ندای مظلوم
با گذشت ایام و فرا رسیدن اربعین، دوباره شور حسینی همه جا را فرا می گیرد و خون حسینی در رگهای شیعیان دوباره به جوش می آید تا محبت او هیچ گاه در دلهایشان به سردی نگراید و لمعان نور او به افول نگراید و این وعده حق خدا و رسول و جانشین بر حق اوست كه فرمودند:
« یریدون لیطفئوا نور الله بأفواههم و الله متم نوره و لو كره الكافرون » (1)
« إن لقتل الحسین حرارة فی قلوب المۆمنین لا تبرد أبدا» (2)
« لیعطفن علینا الدنیا عطف الضروس علی ولدها » (3)
هر آینه دنیا به ما اقبال خواهد نمود مانند اقبال شتر چموش به فرزندش علی رغم سواری ندادن و شیر ندادن به صاحبش !
و اربعین باز بهانه ایست تا به زیارتنامه مأثور آن حضرت در این روز نگاهی دوباره بیافكنیم چرا كه زیارتنامه های مأثور از اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام صحیفه های امام شناسی و به نوعی تلقین معارف و حقائق به قلب مرده زائر می باشند تا از رهگذر این كلمات و جملات پی به مرام و راه ایشان ببرند.
یكی از نكاتی كه در این زیارتنامه و در سائر نصوص دینی روی آن تأكید شده است مسأله مظلومیت ابا عبد الله علیه السلام می باشد و می توان به جرأت ادعا نمود كه مقام والای آن حضرت در نزد خداوند متأثر از این مظلومیت و غربت آن حضرت می باشد تا جایی كه در این زیارتنامه باید از باب عرض ادب بیان كنیم:
«السلام علی الحسین المظلوم الشهید»
و همچنین شهادت به مظلومیت ایشان نیز بدهیم:
«أشهد أنك ... مت فقیدا مظلوما شهیدا»
شهادت می دهم كه تو با مظلومیت و شهادت از این دنیا خارج شدی.
« ولعن الله من ظلمك »
و در زیارت وارث:
« ولعن الله أمة ظلمتك »