ای خوشا آنکه بود مستِ مدامِ شهداء * دائماً باده زند از میِ جام شهداء

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

ای خوشا آنکه بود مستِ مدامِ شهداء
دائماً باده زند از میِ جام شهداء

وقت آن آمده که در وسط شهر زنند
عاشقان میکده امروز بنام شهداء

پیر میخانه ی ما با نفس گرمش گفت
از زبان و نفسِ پیر و امام شهداء :

شمع بزم بشریت شهدایند، بدان!
روح "ایثار" بود مشی و مرام شهداء

جان فشاندند چو در راه خداوند، کنون
ناظر وجه خدایند تمام شهداء

آن شهیدی که به لب ذکر اناالحق دارد
روی سینه گُلِ آلاله و زنبق دارد

نسخه اینست که یاد شهدا بنماییم
یاد آن سفره نشینان خدا بنماییم

شهدا "جان" به فدای نفس حق کردند
وقت آنست که ما نیز فدا بنماییم

مرغ باغ ملکوتیم همه، چون شهدا
باید این مرغ در افلاک رها بنماییم

کربلا قبله ی مردان خدا بود، بیا
روی خود را به سوی کرببلا بنماییم

همچو آن منتقم خون حسین بن علی
گریه بر زینب او صبح و مسا بنماییم

زینب آنست که راهِ شهدا می پوید
هر کجا هست ز شاهِ شهدا می گوید

شاعر : امیر عظیمی