هوای پاک ظهور
نوری در زهدان خاک به تلاطم درمی آید.
زمین در پوست خویش نمی گنجد و آسمان لبریز
نغمه های مملو از سرور است.
خاک به پاکی وضو می گیرد و افق در روشن ترینِ لحظاتِ
خویش طلوع را به نظاره می نشیند.
جبرئیل در گوش آسمان ها زمزمه می کند
بشارتی را که از زبان وحی شنیده است.
نفس ها در سینه ها حبس می شوند و شوق «آمدن»
از چشم ها لبریز می شود. لبخند هدیه ای است آسمانی که
بی مضایقه بین زمین و آسمان در میان زمینیان و آسمانیان تقسیم می شود.
آینه ها حیران تر از همیشه، چشم دوخته اند جاده هایی
را که به بیت وحی ختم می شود. این خانه مقدس ترینِ مکان هاست.
اینجا بیت المقدس است. قدس، گهواره آفرینش خاک است.
قدس، سرزمین مادری است که تبسمش را در هاله ای از
عطر مریم، به آسمان ها می برند ملائک؛
مادری که از نفس فرزندش جان تازه می گیرد، مادری که
مریم است، مادر عیسی مسیح علیه السلام
نفس مطهر آفرینش، دَم پاک هستی در نای زمان و بازدم
منزه ملکوت در اقلیم آسمان ها
مسیح مأمومی که انتظار می کشد امامت منجی آخرالزمان را
پیامبری که شهادت می دهد ولایت امام خویش را تا در رکابش
پیشاپیش دیگر منتظران، کعبه را غرق در نور کنند.
مسیحِ منتظر، مسیحایی که منتظر است
تا استشمام کند هوای پاک ظهور را.
نقل قول
