شبهاتی در مورد شهادت حضرت محسن (علیه السلام)

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

11- عبدالفتاح عبد المقصود از علماى معاصر اهل سنت در كتاب خود به نام «الامام على بن ابى طالب (علیه السلام)» چاپ بیروت جلد اول صفحه 190 مى گوید:

«... آرى چنین گفته شده كه عمر بن الخطاب در این روز در حالى كه در میان اصحاب و معاونینش به طرف خانه فاطمه(علیها السلام)حركت مى كرد به این نتیجه رسید كه: آتش بهترین وسیله براى حفظ وحدت و آرامش میان مسلمانان است!!»

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

12- محمد حافظ ابراهیم از شعراى معاصر و مهم اهل سنت است ( متوفى 1351ه.ق) در دیوان خود چاپ بیروت جلد اول صفحه 82 در قصیده عمریه مى گوید:

وَ قَوْلَة لِعَلىًّ قالَها عُمَرُ اَكْرِمْ بِسامِعِها اَعْظَمْ بِمُلقِیها حَرَّقْتُ دارَكَ لا أَبْقى عَلَیْكَ بِها اِنْ لَمْ تُبایِعْ وَ بنْتُ المُصطَفى فیها

«چه نیكو سخنى عمر به على (علیه السلام) گفت: شنونده این كلام را گرامى بدار و گوینده اش را بزرگ بدار، به آتش مى كشم خانه ات را و نمى گذارم در آن بمانى، در صورتى كه بیعت نكنى اگر چه دختر محمد (صلى الله علیه وآله)در آن خانه باشد».

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

همان گونه كه در ابتداء این قسمت اشاره شد روایات و سخنان علماى اهل سنت پیرامون این موضوع بسیار است كه آوردن همه آنها در این چند صفحه ممكن نیست و در این جا به چند تن از علماى بزرگ دیگر آنها اشاره مى كنیم و از آوردن عبارتهاى آنها كه غالباً مشابه عبارتهاى گذشته است صرفنظر شد.

متقى هندى (كنزالعمال جلد 5 صفحه 651). نویرى (نهایة الارب فى فنون الادب جلد 19، صفحه 40) . صفدى (الوافى بالوافیات جلد 17 صفحه 311). ابن عبدالبر (الاستیعاب جلد 3 صفحه 975). یعقوبى (تاریخ یعقوبى جلد 2 صفحه 123) و... .

پس روى هم رفته نتیجه مى گیریم كه این وقایع مهم كه به صورت تصریح وگاه به صورت تأویل در كتب اهل سنت اشاره به آن شده است جز حقیقت و واقعیت مسلم چیز دیگرى نیست اگرچه برخى جاهلان ومتعصبان دربرابر آن اظهار سكوت یا انكارمى كنند و البته سخن پیرامون این ماجرا وتحلیل آن بسیار زیاد است انشاءاللّه درفصل سوم مقاله به بررسى بیشتر آن خواهیم پرداخت .

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

قسمت دوم شهادت حضرت محسن بن على(علیه السلام)

1- ابن شهر آشوب سروى در كتاب «المناقب» خود جلد سوم صفحه 132 از كتاب «المعارف» ابن قتیبه دینورى نقل مى كند :

«فرزندان فاطمه(علیها السلام) عبارتنداز :حسن ،حسین،زینب وأم كلثوم (علیهم السلام) و همانا «محسن» از ضربه «قنفذ عدوى» كشته شد.

2- مسعودى در«اثبات الوصیه» صفحه 142 مى نویسد:

«... آنان در هجوم به خانه، فاطمه(علیها السلام) سیده زنان را در پشت درب چنان فشار دادند كه محسن را سقط كرد!»

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

3-شهرستانى در كتاب «الملل والنحل» چاپ بیروت جلد اول صفحه 57 مى گوید:

نظام گفته است : «همانا عمر چنان ضربه اى به شكم فاطمه(علیها السلام) در روز بیعت زد كه فاطمه(علیها السلام)جنین خود را از شكم انداخت.»


4- ذهبى در كتاب «المیزان الا عتدال» جلد اول صفحه 139 رقم 552 مى نویسد:

«اِنَّ عمر رَفَسَ فاطمه حتّى اُسقطتْ بمحسن » «بدون شك عمر چنان لگدى به فاطمه (علیها السلام) زد كه «محسن» از او سقط شد.»

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

5-صفدى در كتاب خود به نام «الوافى بالوفیات» جلد ششم صفحه 17 مى گوید:

«نظام معتزلى معتقد است كه بدون شك عمر در روز بیعت چنان فاطمه را زد كه «محسن »رااز شكم انداخت.»

6- الاسفرائینى التمیمى دركتاب«الفرق بین الفرق» صفحه 107 مشابه عبارت فوق را مى آورد.

7- الحموئى الجوینى الشافعى در كتاب«الفرائد السمطین» جلد دوم صفحه 35 با اسناد خود از ابن عباس روایت مى كند كه رسول خدا(صلى الله علیه وآله) فرمودند:

«... بدرستیكه مى بینم بعد از من غم و غصه در خانه دخترم فاطمه(علیها السلام)وارد مى شود وهتك حرمت مى شود وحقّش غصب مى شود واز ارثش منع مى شود و پهلویش شكسته مى شود و او ندا مى دهد یا محمداه!پس جواب داده نمى شود!»

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

8-ابن ابى الحدید معتزلى در «شرح نهج البلا غه» چاپ بیروت جلد چهاردهم صفحه 192 مى گوید:

« عده اى از مشركین از جمله «هباربن أسود» به قصد اذیت كردن زینب دختر حضرت رسول اكرم(صلى الله علیه وآله)(كه از مكه به سمت مدینه حركت كرده بود) ناقه او را تعقیب كردند. اول كسى كه از مشركین به ناقه زینب رسید هبّاربن أسود بودكه به محض رسیدن نیزه اى بطرف هودج زینب رها كرد.

زینب كه حا مله بود از این حمله ترسیدو چون كه به مدینه رسید بچه اش را سقط كرده بود . بهمین خاطر پیامبر(صلى الله علیه وآله)دستور داد كه هر كجا هبّار بن أسود را دیدند آن را به قتل برسانند.»

ابن ابى الحدید بعد از نقل این خبر مى گوید: این خبر را براى «نقیب أبى جعفر» كه خدایش رحمت كند خواندم. نقیب گفت:«وقتى رسول خدا (صلى الله علیه وآله) بخاطر ترساندن زینب و سقط شدن فرزند او ، خون «هبّار بن أسود» را مباح كرد، روشن است كه اگر در زمان فاطمه (علیها السلام) زنده بود بدون شك خون كسانى كه فاطمه (علیها السلام) را ترسانده تا بچه اش را سقط كرد، مباح مى كرد.»

ابن ابى الحدید مى گوید به نقیب گفتم: آیا مى توانم این خبر را كه «عده اى فاطمه (علیها السلام) را ترساندند تا این كه فرزندش محسن را سقط كرد.» از شما نقل كنم، نقیب گفت:«نه! از من نقل نكن و لكن بطلان این خبر را نیز از من نقل نكن چرا كه من در مورد این خبر نظر و عقیده اى نمى دهم!!»

در تحلیل سخن نقیب باید گفت كه این سخن نقیب نشان مى دهد كه وقوع ماجراى (اسقاط جنین) براى او به اثبات رسیده است چرا كه اگر چنین نبود با توجه به عقیده مذهبى او ماجرا را به طور كامل نفى مى كرد و مى گفت: بطلان این خبر را از من نقل كن ولى از آنجا كه براى او اثبات شده ولى تعصب مذهبى او اجازه نمى دهد كه به طور قطعى ماجرا را تصدیق كند پس آن را در بوته شك و ابهام مى گذارد و مى گوید من در این مورد شك دارم!!!

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]