سوره البقرة, آیه 6
2\6 «6» إِنَّ اَلَّذِینَ كَفَرُوا سَواءٌ عَلَیْهِمْ أَ أَنْذَرْتَهُمْ أَمْ لَمْ تُنْذِرْهُمْ لا یُؤْمِنُونَ
همانا كسانی كه كفر ورزیده اند، برای آنها یكسان است كه هشدارشان دهی یا هشدارشان ندهی. آنها ایمان نخواهند آورد.
نكته ها:
«كفر» ، به معنای پوشاندن و نادیده گرفتن است. به كشاورز و شب، كافر می گویند. چون كشاورز دانه و هسته را زیر خاك می پوشاند و شب فضا را در برمی گیرد.
كفران نعمت نیز به معنی نادیده گرفتن آن است. شخص منكر دین، به سبب اینكه حقایق و آیات الهی را كتمان می كند و یا نادیده می گیرد،
كافر خوانده شده است. قرآن، بعد از متّقین، گروهی از كفّار را معرّفی می كند. آنها كه در گمراهی و كتمانِ حقّ، چنان سرسختند
كه حاضر به پذیرش آیات الهی نیستند و در برابر دعوت پیامبران،
زبان قال و حالشان این بود: «سَواءٌ عَلَیْنا أَ وَعَظْتَ أَمْ لَمْ تَكُنْ مِنَ اَلْواعِظِینَ» [1] برای ما وعظ و نصیحت تو اثری ندارد، فرقی ندارد كه پند دهی یا از نصیحت دهندگان نباشی.
اگر زمینه مساعد ومناسب نباشد، دعوت انبیا نیز مؤثّر واقع نمی شود.